Marrying A Jerk [C O M P L E T E D]

XXVII

Pardon me for the wrong spellings and some grammatical errors.. Enjoy Reading! :*

L.A'S P.O.V

So this is it, tonight is the night. Ngayong gabi ko makikilala ang lalaking papakasalan ko. Hindi ko alam kung ano ba itong nararadaman ko ngayon. Nag halo-halo na. It seems like I'm going to lose my sanity. May parte ng utak ko ang nagsasabing

'Come on! You can run away. Huwag mong ipilit ang mga bagay na ayaw mo.'

While the other says:

'How about your family? Don't be selfish. Kaya mo bang makita silang naghihirap dahil sa makasarili mong desisyon?'

I drew a deep breath at tumitig sa repleksyon ko sa salamin. I'm wearing a simple white gown. My hair is in a bun. Hindi ko alam kung paano nagawa ng make-up artist na mapaganda ang make-up ko. I was a mess earlier. Napagalitan pa nga niya ako dahil sa itsura ko. Mabuti naman at nagawan niya ng paraan. But I don't care anymore. Hindi ko naman ginusto ito eh. Kung pwede nga lang na hindi ako mag-ayos para ma-turn off yung pakakasalan ko.

But I don't want to disappoint my parents. Kahit sabihin nila na ok lang kahit hindi ako magpakasal. I know that behind those words ay nanghihinayang sila sa mga bagay na pinagpaguran nila. Sa ilang taong paghihirap nila para lang mapalago ang business ni lolo.

I smiled faintly. Tonight is supposed to be my birthday. And I was really surprised when I knew that my special day is also the day that I'm going to meet my fiancé. Or in other words, this night will be my engagement party.

Yes.

I laugh bitterly. Eto ba yung surprise? Wow. Just wow. I can't hide my bitterness. Hindi ko magawang magalit sa parents ko because seriously speaking, hindi sila ang nagdala sa akin sa sitwasyong ito. They are even willing to give up our business para lang sa akin kung sakaling hindi ako pumayag na magpakasal.

It's my grandfather who dragged me in this stupid situation. Pero makakapagreklamo pa ba ko? Wala akong choice. He's dead. Alangan namang pumunta ko sa puntod niya at magsisigaw doon para lang itanong sa kanya why did he do this to me. To us, pamilya niya kami eh. I want an explanation. But how?

I heard a knock on the door. Nakita ko na sumilip si Mommy. I gave her a slight smile. Pumasok siya at tumayo sa likod ko. She held my shoulders. Hinawakan ko naman ang mga kamay niya na nakapatong sa balikat ko.

"You look gorgeous anak." I can see tears forming in her eyes.

"Thanks Mom. Please don't cry."

"I'm sorry kung wala kaming magawa ng Daddy mo. Pero sabihin  mo lang anak, para sayo hindi natin itutuloy ang gustong mangyari ng lolo mo"

"It's ok. Hindi ko naman kayo sinisisi eh. Kaya lang, sobra namang biglaan. Bakit ngayon pa kung kailan birthday ko at dapat masaya tayo? Alam ko naman na nakaplano na ang lahat ng to. Yun nga lang, I don't have any idea about this plan." I calm her at pilit na ngumiti kahit pakiramdam ko anytime ay mag-bibreakdown ako.

I just bowed my head. Naramdaman ko na may bagay na isinuot sa leeg ko si Mommy. Nang tumingala ako I saw it. It was her necklace.

"It's a family heirloom. My mom gave it to me nung magpapakasal na ako sa Daddy mo. Ilang generation na ang nadaanan ng kwintas na iyan. I'm giving it to you as part of our tradition. Ingatan mo iyan ha? Mahal na mahal ka namin anak."

Hinawakan ko ang kwintas na binigay ni mommy. It's a diamond necklace. Simple lang pero ang eleganteng tingnan. Nakwento na niya sa akin kung ilang henerasyon na ang pinagdaanan ng kwintas na ito. Binibigay ito sa unang babae na mag-aasawa sa pamilya.