Hearts Unlocked

38 - Light And Dark

Chapter 38

Light And Dark

Lahat kami ay hindi mawari ang dapat naming itugon na reaksyon sa sinabi ni kuya Mike. Tumatawa pa nga siya sa pagkakakunot ng mga mukha namin dito. Hindi tuloy namin malaman kung anong klaseng pagbibiro ba ang kanyang binitawan.

“Son, what are you tring to say?” buong lakas-loob itinanong ni dad.

“Ang galing mo rin talaga noh? What did you do now? Don’t tell me your money invented some kind of pill that takes away hatred from anyone’s heart? Well, your money sucks!” Ganoon pa rin ang pagtawa ni kuya, masyadong sarcastic ang dating. Halatang galit na galit talaga siya kay dad.

“Calm down, son.”

“Don’t call me that – ‘son’. Someone deserves that word even if he is not, right? Guess water became thicker than blood nowadays.” lalong nagulo ang mundo sa mga sinabi ni kuya Mike. Ang lalong ikinagulat ko ay ang maloko  niyang pagtawa sa bawat punto niya. Siguradong may mas mababaw naman na paliwanag ang kanyang sinasabi, masyadong malabo ang dating nito sa akin, pati na rin kina dad at Nick. “Wow, we have a confused plus surprised atmosphere here. I’m guessing you haven’t told your daughter the good news? Fishy. Fishy plans, money man.”

“Not  mine? What are you trying to say?”

“I was just kidding, sis. Pinapakaba lang kita.” ano bang sinasabi niya? “Masyado naman akong pakontrabida kung bibigyan na naman kita ng panibagong dahilan para magalit kay dad.”

Ano raw? Masyadong bumabaliko ang daan ng usapang ito. Mabilis ang bawat pagpasok ng pira-pirasong clue sa mga sinasabi ni kuya Mike. Hindi ko magawang itugma ang mga piraso ng puzzle na ‘to.

“Oh come on, dad. You’re just so good to become so nakakaawa and this little sister of mine goes touched by your sweet emotional words. Geez! I’m so tired of competing with your agendas, you always have the crown. I should’ve give up since the day I first met my little sister.” ginulo-gulo niya pa ang buhok ko kaya nama’y initsa ko ang kanyang kamay. Nainis siya roon pero mas naiinis ako dahil sa dami ng kanyang sinasabi ay wala pa rin akong maintindihan. Hindi ko talaga makuha kung anong nais niyang iparating hanggang sa nasabi niya rin ang topic sentence ng kanyang napakahabang paragraph, “I’m sorry I enjoyed testing all your reactions. It was so cute. Oh, sis! I’m sorry for the teary part, at least you became stronger, right? I’ll appreciate a little thank you for that.”

Nick blew a punch in his face. “Fck you! Enjoyed? Cute? What kind of brother are you?”

Nanlambot ang mga tuhod ko at bigla na lamang akong napaupo sa aking kinatatayuan. Masakit pa nga ang pagkakahulog ko dahil kung anong laglag na lamang ang nangyari sa akin.

Naririnig ko ang sigawan nilang dalawa sa isa’t isa. Dama kong pinipigilan sila ni dad pero wala pa ring nangyayari hanggang sa nayanig ang mundo namin sa mga huli niyang sinabi. Mabilis niyang sinabi ang lahat kaya nagdalawang-isip pa akong sa aking narinig.

“I just thought it will be a good choice to stay silent and then boom – hey dad, you’ve been so cruel with your plans hurting both of your children. But yeah, mom told me she loves you so much but temptation came in and she feels so sorry about it. So, end of story, Nick is not yours. New beginning goes ‘Hi dad, sorry I was such a shit and that made you chose the wrong heir. I promise I’ll make it up to you. Let’s start some real father and son bonding. Are you cool with that?’”

What in the world can think of such a thing like that? Si kuya Mike ba talaga ang nasa harapan namin ngayon? Ang layo ng pagkakakilala ko sa kanya. Never sumagi sa isip ko na may ganito siyang side. Kapatid ko ba talaga siya? Anong pinaghuhugutan ng  mga sinasabi niya? Ganoon na lang ba ang galit niya sa ama namin? That he’s willing to hurt other people? Ano kaya ang nagawa ng ama namin at napuno ng poot at galit ang kapatid ko?

Sa dami ng aking iniisip ay hindi ko na napansin ang reaksyon ni Nick sa nangyayari. Nakayuko lang siya at nakatulala. Nakabukas ng bahagya ang kanyang bibig at hinahabol ang kanyang hininga.

Sa aming tatlo, hindi ko matimbang kung sino ang mas nasasaktan ngayon. Si dad na pinagtaksilan ng kanyang asawa’t anak, ako na may ganitong kapatid, o si Nick na may gumuguhong mundo ngayon?

Patuloy pa rin sa sagutan si kuya at dad. Lumayo si Nick sa amin kanina kaya nama’y pinili ko munang lumapit sa kanya at ito ang ibinungad niya sa akin, “So, you’re not my sister. Good news, huh?” He fakes his smile, so did I.

Nagkaroon ng liwanag ang nagdidilim kong paligid pero sa kanyang pagkakatulala sa malayo ay halatang wala ng maaninag si Nick. Ano pa’t nasolusyunan ang isang problema at binibigyan na naman kami ng panibago?

Lord, what’s Your plan? Your thoughts are higher than ours, alam kong may plano Ka. Masyado pong madilim, I beg for light especially for Nick.

Wala akong ideya kung ano ang tumatakbo sa isip ni Nick ngayon. I can sense na hindi lang doble ng sakit nararamdaman ko ang pinagdadaanan niya. Ngayon ko lang siya nakitang ganito, wala sa sarili, pilit ngumingiti, salitang pagkagat sa labi at pagbuntong-hininga, halatang hindi ko siya kasama ngayon. Nasa ibang mundo ang isip niya.

I hate myself for not knowing how can I stop the tears running down his face. Masakit na makita mong nasasaktan ang taong mahal mo. Nasasaktan din ako para kay dad.

I have the light in us but I can’t take looking at them facing a world of darkness. These two important men in my life is full of damage. Their hearts are earning such huge pain of the dark.

I just don’t know how deserving I am to witness such wounds in every angle of my today. I thought I have gained enough but what he said made my heart stop, “I need space.”

“Outer space ba? Tara Nick, hanap na tayo ng space shuttle.” I held both of his hands and joked about it. Pilit kong inilalayo ang sarili ko sa totoong kahulugan ng sinabi niya.

“…between us.”

“Ano bang sinasabi mo? Ang ganda naman ng joke mo.” niyakap ko siya ng sobrang higpit. Walang tugon ang kanyang mga bisig.

Bwisit ka! Yakapin mo ako, Nick! Gumanti ka naman.

Nakaramdam ako ng takot. Mag-isa na lang ba akong lalaban? Unti-unting nabubura ang nakaukit na letra ng ‘tayo’ sa puso ko.

“Sorry, luv. I just can’t do this now.” kumalas siya sa yakap ko at naglakad patungo sa kabilang direksyon. Umaagos na naman ang mga luha sa aking mukha.

“I’ll wait for you until forever arrives!” I shouted and he runs back to me.

Pinasalubungan niya ako ng isang matinding yakap at tsaka dinurog ang puso ko nang bumulong siya sa aking tenga, “Don’t. I can’t let you wait for—maybe—nothing.”

It’s the longest minute I ever had as he slowly disappears in my sight – he’s gone.

 // still busy with school. -__- last 2 chapters will arrive very soon. thanks for reading po! God bless! <3