Hearts Unlocked

23 - London's Bridge

Chapter 23

London’s Bridge

April 2013
London, England

Mga dalawang linggo rin ang itinagal sa pag-aasikaso ng mga passport nila. Mabilis na ‘yun kasi kasama pa doon ang pagpapaalam sa mga magulang nila. Medyo mahirap ang parteng iyon lalo na kay Kate since hindi naman ako kilala ng pamilya niya. To the rescue naman si Caroline kaya pinayagan na rin.

“Sir, would you like to use headphones?” Payukong tanong sa akin ng stewardess. Hawak-hawak niya ang apat na headphone sa kanang kamay niya habang inaalok sa akin ang isa sa kabilang kamay niyang may silver watch.

“Sure, thanks.” Inabot ko naman ang bayad ko. Lahat na lang may bayad sa mundo. Pero sa lahat ng hindi nababayaran, walang kasing halaga ang maituturing kong pagkapanalo sa puso ni Cee.

Idiniretso niya na ang balingkinitan niyang katawan. Nakaupo lang ako kaya mukha siyang matangkad. Nakakapagpataas talaga ng height  ang mataas na takong at maikling skirt niya. Tss. Wala namang sinabi ‘yan sa binti ng prinsesa ko.

Since direct flight ang binook ni kuya, mas mabilis ang biyahe. Mga 13 hours lang ang biyahe, 14 hours max. Music lang ang sagot sa mahabang biyaheng ito. It buys us time, turning minutes of boredom to seconds of joy.

Makikinig na lang ako ng music hanggang sa makatulog since busy sila sa tinitignan nila ngayon. Ang mag-bes at si kuya Dan nakipag-unahan pang pumwesto sa tabi ng bintana. Excited silang makita kung anong mayroon sa himpapawid. Si Matt kahit nasa aisle, tulad namin ni kuya, eh napapahaba rin ang leeg sa pagsilip sa bintana.

Magsawa kayo sa ulap, paglalaro ng isip ko kaya napangiti na lang ako. Lahat sila first time sa eroplano. “It’s a bird!” Si kuya Dan talaga, kumikero palagi. Nagtatawanan sila kaya sinabihan ko na ‘wag masyado at baka pababain kami. Natakot naman sila sa pagbibirong banta ko kaya umarte naman si Matt na tumatawa ng malakas pero naka-mute.

Mga sira talaga. Makatulog na nga.

Napasarap na naman ang tulog ko. Apat na oras pa at andun na kami. Sanay na ang katawan ko kaya laging right timing ang body alarm ko. Nakailang balik na rin kasi ako doon. Hindi na surpresang maituturing ang madalas at biglaang pagpapatawag ni dad sa akin.

Time to go for a movie marathon sapagkat mahimbing na ang pagkakatulog ng aking prinsesa.

“Katutulog lang nilang lahat.” Yumuko at binulong sa akin ni kuya nang dumaan siya sa gilid ko, galing sigurong C.R.

Panigurong jet lag ang mga ito mamaya.

Pagkalabas namin ng airport, kulang na lang halikan ni Matt ang kalsada, baliw-ballwan ang trip makita niya lang tumawa si Kate.

“Sa London bridge ba tayo unang pupunta?”

“Save the best for last, Dan.” Hala sige! English forever si kuya lalo na’t andito na siya sa balwarte niya.

“Sira! Siyempre sa hotel muna. Pwera na lang kung gusto mo buhatin lahat ng bagahe natin patungong,” and I quote my hands in the air “London Bridge?”

“Joke lang! ‘Yun na nga lang alam ko sa London eh!” Napatawa naman kaming lahat sa arte ni kuya Dan.

“Bakit ba kasi pumayag magsakay ng aso ‘yung eroplano?” Nag-umpisa ng mag-asaran si Kate at kuya Dan. Kung hindi pa nagsalita si kuya baka dito na lang kami sa airport natulog.