weapon {billdip} [ZAKOŃCZONE]

9/Bill

Uśmiechnąłem się zwycięsko, widząc reakcje rodzeństwa. To jest przezabawne.
Zastanawiałem się przez moment, czy nie dodać do tego wszystkiego jakiegoś "misiaczku, przywitaj się z siostrą, a ja posprzątam łazienkę" ale najpewniej szybko zacząłby się wybraniać. No cóż, rozegram to w inny sposób.
— Dippy, ubierz się, twoja sis wpadła — Powiedziałem, kierując się do kuchni. Usłyszałem tylko, jak chłopak podnosi się z ziemi i zaczyna głośno mówić, że "to nie tak" i tym podobne. Spojrzał na mnie z nienawiścią, a ja przejechałem palcem po gardle, posyłając mu przy tym znaczący wzrok. Zrozumiał przekaz, bo zrezygnowany zaprosił Mabel do środka. W kuchni zaparzyłem wszystkim herbatę, do szklanki policjanta wsypując sól, a nie cukier. Ja to jestem śmieszek. Po chwili pojawiłem się w salonie, gdzie Pines dalej patrzył na mnie spod byka. Jeden zero, Sosenko.
— Może mi to ktoś w końcu wyjaśnić? — Zaczęła Mabel po chwili ciszy.
Uśmiechnąłem się w stronę Dippera, karząc mu tym samym wyjaśnić, czemu on jest nagi a ja siedzę w rozpiętej koszuli z rozburzonymi włosami.  Wiedziałem, że chłopak nie jest głupcem. Gdyby nagle wypalił, że jestem mordercą i rabusiem, najgorszym w tym mieście i kraju, dziewczyna zaczęłaby panikować, a wtedy bez problemu załatwiłbym oboje. Jest postawiony pod ścianą.
— Więc... to jest Bill... — zaczął chłopak — Jest moim ko-kolegą... — przełknął ślinę — akurat się myłem, a on wpadł na herbatę i mówi, że mu ciepło... to naprawdę nie tak jak myślisz.
Upiłem łyk napoju, po czym kiwnąłem głową. Możemy zagrać w tę grę.
— Nie mówiłeś, że masz kolegę — Uśmiechnęła się dziewczyna. Łyknęła to. — Mieszka z tobą?
Dipper splunął herbatą, choć dobrze wiedziałem, że to nie przez jej słowa. Posłałem mu rozbawione spojrzenie, na co on odpowiedział morderczym. Po chwili spojrzał łagodnie na siostrę.
— Nie, on rzadko tu wpada...
— To może ja i mój narzeczony wpadniemy do was za tydzień na kolację?
Bill czuł narastającą satysfakcję. I co teraz, Pine Tree?