Καθόμουν στο σπίτι μου και μια αναπάντεχη επίσκεψη μου άλλαξε την ζωή!
"Πήγαινε να ανοίξεις την πόρτα."
"Ποιός να είναι 2 το βράδυ?" Σηκώθηκα και πήγα να ανοίξω την πόρτα.
"Hoseok? Τι κάνεις εδώ? Πρίν απο λίγο δεν μιλήσαμε στο τηλέφωνο?"
"Ναι, αλλά ήρθα εδώ για να σου πώ κάτι και θα με ακούσεις είτε το θέλεις και είσαι έτοιμη, είτε όχι!"
"Τι έγινε?"
"Θα ντυθείς, θα ετοιμαστείς και θα πείς τον αδερφό σου να σε πάει σε ένα κλάμπ."
"Πάς καλά παιδάκι μου βραδιάτικα?"
"Θα το κάνεις!"
"Και για ποιόν λόγο να φύγω από το σπιτάκι μου στις 2 τα ξημερώματα για να πάω σε κλάμπ?"
"Τράβα τωρ στο μπάνιο και θα σου πώ αργότερα. Κάνε μπάνιο και μην αργήσεις!" Με έσπρωξε κυριολεκτικά στο μπάνιο για να πάω να πλυθω. Μπήκα μέσα και έκανα ένα χλιαρό μπανάκι, δεν εβγαζα με τίποτα την μπλούζα του Jungkook από πάνω μου, αλλά τώρα ήθελε πλύσιμο. Συνέχιζα το χαλαρό μου μπανάκι, μέχρι που άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Ρε δεν με αφήνει ήσυχη!
"Τώρα βγαίνω περίμενε!"
"Άντε πέντε χρόνια!" Βγήκα γρήγορα από την μπανιέρα μου, τυλιξα το σώμα μου μια πετσέτα και βγήκα έξω.
"Καιρός ήταν."
"Τι θές τώρα?"
"Θέλω να βάλεις ένα σέξι φόρεμα" Άνοιξε την ντουλάπα μου και έψαχνε μόνος του. Βρήκε ένα συνολάκι μαυρο και πολυ προκλητικό
"Αυτό!"
"Δεν είσαι με τα καλά σου που θα παω έτσι"
"Μου αρέσει. Τράβα βάλτο!" Το έβαλα και βγήκα εξω.
"Θα κρατήσει πολυ ώρα αυτό το παιχνίδι που παίζουμε ρε Hobi?"
"Δεν είναι παιχνίδι και σταμάτα να παραπονείσαι! Μετά θα με ευγνωμονείς κιόλας"
"Καλά καλά! Τι τώρα?"
"Βάψου!" Με έβαλε να κάτσω σε μια καρέκλα ντε και καλά να βαφτώ. Ααααα δεν θα τα πάμε καλά!
"Τελείωσες, με πήρε ο υπνος! 3 πήγε!" Τελείωσα μετά την γκρίνια του και ήμουν έτοιμη. Το μαλλί το στέγνωσα και το άφησα κάτω, είχα τελειώσει από όλα.
"Τελείωσα!"
"Πάλι καλά! Τώρα πές στον αδερφό σου να σε πάει!"
"Αποκλείεται! Στον κερβερο αδερφός μου δεν λέω τίποτα!"
"Ποιός μπορεί να σε πάει τότε?"
"Περίμενε να πώ τον Mark, θα είναι ξύπνιος, μην ανησυχείς" Πήρα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο τον Mark
"Δεν μου το σηκώνει."
"Ξαναπάρε! Κάνε γρήγορα!"
"Καλά! ... Καλεί! Περίμενε. Γειά Mark!"
"Παιδιά μπορούμε να φύγουμε? Καλά ήμουν σπίτι μου!"
"Όχι θα κάτσεις εδώ! Θα βγείς μια φορά από το σπίτι και θα γιορτάσεις μαζί μας! Έχω πολυ καιρό να σε δω και άυριο φεύγω για εξωτερικό. Όποτε θέλω να κάτσεις εδώ"
"Καλά!" Μιλούσαν τα παιδιά και το κλάμπ που με πήγαν είχε πολλά άτομα, κανέναν δεν έβλεπες εκεί και να ήθελες. Είχε τόσο κλεισούρα που απορώ πως καθίσαμε ακόμα!
"Jungkook δεν πάς στο μπάρ να μας πάρεις κανένα ποτό?"
"Μέσα σε αυτόν τον κόσμο?"
"Σιγά ρε Jungkook, τι θα πάθεις δηλαδή?!" Ξεκίνησα νευριασμένος για το μπάρ να παραγγείλω όμως..
"Ρε Mark πιο σιγά αγόρι μου!"
"Το μωρό μου δεν είναι ξενέρωτο!"
"Θα σου έλεγα τίποτα τώρα για το μωρό σου, αλλά έχει χάρη!"
"Απλά κράτα γερά και τίποτα δεν θα γίνει." Τον κράτησα σφιχτά και έτρεχε πιο πολύ.
"Mark!!!!"
"Έλα μωρέ πλάκα έχει! Ο φίλος σου, μου είπε να σε πάω όσο πιο γρήγορα μπορώ, γιατί φωνάζεις τώρα?" Αυτό είναι αλήθεια ο Hoseok τρωγόταν τόση ώρα να κάνω γρήγορα και γρήγορα. Ήθελε να φτάσω εκεί παρά πολυ χωρίς να ξέρω το γιατί. Πως θα είμαι μόνη μου σε ολόκληρο κλάμπ, ενώ δεν θα γνωρίζω κανέναν?
"Είσαι καλά εκεί πίσω? Με ακούς?"
"Προσπαθώ!" Φτάσαμε επιτέλους στο κλάμπ και με άφησε ο Mark να κατέβω. Έφυγε και εγώ μπήκα μέσα.
Τι σκατά κάνω εγώ εδώ 4 το πρωί μόνη μου? Αμάν ρε Hobi τι με βάζεις να κάνω! Έφυγες και από το σπίτι πρίν για να μην στις βρεξω! Δεν θα σε ξαναδώ? Θα δείς εσυ!
Μπήκα μέσα με νέυρα και γινόταν της κακομοίρας, είχε παρά πολυ κόσμο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι κάνω εγώ εδώ με τα λεγόμενα του Hobi, έτσι πήγα πιο μέσα όμως έγινε ένα ατυχημα που εμένα με νευρίασε τρομερά! Περπατούσα προς τα μέσα και επειδή είχε πολλά άτομα, έπεσα πάνω σε κάποιον.
"Βλάκα πρόσεχε που πάς!"
"Εσυ πρόσεχε ηλίθια, έπεσες πάνω μου!"
"Jungkook?"
"Υ/n? Εσυ είσαι?"
Η συνέχεια στο 2 βιβλίο.. 🪐
