Μόλις με άφησε ο Jungkook στο σπίτι μου και έφυγε, κάθησα έξω από την πόρτα μου στεναχωρημένη. Πέρασε ο αδερφός μου με τον κολλητό του απ'εξω, γιατί μάλλον θα ερχόντουσαν σπίτι τώρα και με είδαν.
"Υ/n? Τι συμβαίνει, είσαι καλά?" Είπε ο Namjoon
"Υ/n?" Και ο Jin
"Γειά Namjoon, γειά σου Jin" Με σήκωσε στα χέρια του και άνοιξε στο σπίτι, ενώ ο Jin πήρε την τσάντα μου.
"Είσαι καλά? Γιατί είσαι εδώ? Ο κυριος Jungkook?" Μου είπε και δάκρυσα. Έφυγα τρέχοντας στο δωμάτιο μου και με ακολούθησαν όλοι από πίσω. Ήρθε η μητέρα μου να με ρωτήσει και είπε στα παιδιά να κάτσουν έξω.
"Κορίτσι μου?"
"Είμαι μια ηλίθια μαμά!" Την πήρα σφιχτά αγκαλιά.
"Τι συμβαίνει θέλεις να μου πείς?" Κάθησε στο παλιό μου κρεβάτι και κάθησα και εγώ στα πόδια της, ενώ της έλεγα την ιστορία μου.
"Σσσς κοριτσάκι μου, ηρέμησε και πές μου τι συμβαίνει." Ηρέμησα για μια στιγμή και άρχισα.
"Μαμά, αυτόν τον άντρα που είδες στο σπίτι όταν ήρθες, τον αγαπάω παρά πολύ!"
"Και αυτός φαίνεται να σε αγαπάει παρά πολύ!" Πήρα μια ανάσα και συνέχισα.
"Όταν έπιασα δουλειά σε εκείνον.." Της είπα όλη μου την ιστορία, τα πάντα όσα είχαν γίνει μέχρι την χθεσινή μέρα. Με κλάμματα στα μάτια.
"Και επειδή ένιωθα παρά πολλά μαζεμένα μέσα μου, του είπα ότι θέλω λίγο χρόνο και ότι θα φύγω από το σπίτι για λίγο."
"Σσσς κατάλαβα μην κλαίς άλλο." Με πήρε στην αγκαλιά της και μου χάιδευε τα μαλλιά γλυκά.
"Αγάπη μου, όντως θέλεις λίγο χρόνο."
"Μα τον πληγωνω έτσι!"
"Θέλεις να τα κρατάς μέσα σου και μετά από μερικά χρόνια να χωρίσετε οριστικά?"
"Όχι, ποτέ δεν θα το ήθελα αυτό."
"Κοίτα δεν σου λέω ότι δεν θα τον πονέσεις, θα πονέσει πολυ όπως εσύ, αλλά είναι καλύτερα έτσι τουλάχιστον για λίγο καιρό. Μόλις περάσει λιγάκι καιρός θα τον ξαναδείς και θα είστε πιο ερωτευμένοι από πρίν θα δείς." Την αγκάλιασα σφιχτά
"Δεν ξέρω μαμά, δεν ξερω. Αν δεν με αγαπάει πια?"
"Εσυ σταμάτησες να τον αγαπάς?"
"Όχι!"
"Και τότε εκείνος γιατί να το κάνει?"
"Αν βρήκε άλλη? Θα πεθάνω αν βρήκε άλλη!"
"Δεν έχει βρεί αγάπη μου, ηρέμησε! Έλα να σου βάλω λιγάκι νερό να κάνεις μπάνιο." Βγήκε από το δωμάτιο και με άφησε μόνη μου. Έκανα μπάνιο και εκείνη την ημέρα δεν κοιμήθηκα, βρήκα μια μπλουζα στα ρουχα μου, του Jungkook, την φόρεσα και καθόμουν στο μπαλκόνι, ενώ έβλεπα τα αστέρια.
Το επόμενο πρωινό ερχόταν συνέχεια να με ρωτήσει ο αδερφός μου τι έχω, αλλά δεν του απαντούσα. Ήμουν στον δικό μου κόσμο, σκεφτόμουν όλα τα πράγματα που είχαν γίνει μεταξύ μας και δεν έδινα πουθενά αλλου σημασία. Κοιτούσα τον ουρανό μέρα και νυχτα συνέχεια ενώ χαϊδευα την κοιλιά μου. Ώσπου μια μέρα, μέσα στον μήνα είχα ένα τηλέφωνο.
"Η δεσποινίς Υ/n?"
"Ο γιατρός του Jungkook, έτσι?"
"Ναι ο ίδιος είμαι. Δεν πήρα τον Jungkook, πήρα απευθείας εσάς."
"Ναι εμένα θα παίρνετε από εδώ και πέρα, όχι τον Jungkook. Δουλευει και δεν θέλω να τον ενοχλήσω."
"Φυσικά!"
"Τι συμβαίνει, γιατί τόσο ξαφνικά με πήρατε?"
"Σου βρήκα θεραπεία, έλα από το γραφείο μου να μιλήσουμε!"
"Εντάξει θα έρθω." Το έκλεισα, ντύθηκα και πήγα αμέσως από εκεί. Δεν έβγαλα την μπλούζα του Jungkook από πάνω μου, πήγα έτσι για να τον νιώθω δίπλα μου. Χτυπησα την πόρτα και μπήκα μέσα.
"Γειά σας!" Χαιρέτησα και κάθησα σε μια από τις καρέκλες.
"Γειά σου Υ/n!"
"Τι έγινε?"
"Λοιπόν, το θέμα σου δεν έχει λυθεί είσαι ακριβώς όπως με πρίν. Αλλά έχω βρεί την θεραπεία, αν θέλεις να δώσεις στον Jungkook ένα ωραίο και υγιές μωράκι."
"Πείτε μου." Μου εξήγησε όλη την κατάσταση της θεραπείας που θα μου έδινε να παίρνω. Είπε πως αν την έπαιρνα για δυο μήνες θα ήμουν έτοιμη να μείνω έγκυος. Αλλά το σκεφτόμουν. Δεν ήξερα αν το ήθελε ο Jungkook πια. Δεν ήξερα αν με ήθελε πια. Έτσι την άφησα σε μια μεριά στην γωνία του δωματίου μου, αν ποτέ γυριζα πίσω.
Οι υπόλοιποι μήνες πέρασαν ακριβώς όπως και τώρα. Ούτε έτρωγα, ούτε κοιμόμουν, ούτε ήμουν καλά, αλλά μια αναπάντεχη επίσκεψη μου άλλαξε ξανά την ζωή! Και είμαι ευτυχισμένη για αυτό!
