Korku Filmleri

Kara Büyü

Puan: 5/10 , 2.5/5

Vizyon Tarihi: 07 Nisan 2017

Yapımı: 2017 - İngiltere, İzlanda

Tür: Korku, Dram

Süre: 100 dk.

Yönetmen: Liam Gavin

Üç yıl önce oğlunu bir grup gencin karanlık ritüeline kurban veren Sophia'nın kendisi de, karanlık bir ritüel olan ve kişiyi hem fiziksel hem de ruhsal olarak aşırı zorlayan Abramelin'i, bu tip ritüeller üzerinde uzman olan Neil ile gerçekleştirmeye karar verir.  

NOT: Baştan söyleyeyim korku diye açıp izleyeceğiniz bir film kesinlikle değil. Psikolojik-gerilim tarzı bir film. Yorumların çoğu olumsuz ama bunun nedeni sürekli alışkın olduğumuz şeylerin yaşanmasının beklentisi. Birkaç yorum okudum filmi izledikten sonra ve karar verdim bu filmi yorumlamak beni fazlasıyla aşıyor. Onun yerine filmi gerçekten anlayan arkadaşların birkaç yorumunu bırakacağım aşağıya. Yalnız o yorumları SPOİLER içeriyor, dikkat ediniz. İlgisini çeken arkadaşlar izleyebilirler. Ortam, müzikler, o iç hesaplaşmalar falan çok iyi işlenmiş. Ritüel üzerinde oldukça çaba harcanmış ve ben o evreleri çok beğendim. Korkudan ziyade sizi huzursuz eden bir gerilimi var. Dış bağlantıda 12 alternatif ve iki dil seçeneğiyle (altyazı ve dublaj) filmimiz bulunmaktadır. İyi Seyirler...

-YAPILAN YORUMLAR SPOİLER İÇERİYOR, DİKKATİNİZE!! -

Faruk 1990:

Özellikle müzikleriyle beni etkilemiş olan film. Saçma sapan ses ve ani hareketlerle korkutmaya çalışan klişelerin tam tersine tamamen psikolojik açıdan sizi korkutabiliyor. 

-Son sahnede kadının cehennem gibi bir yerin içindeyken ve kurtulmaya çalışıyorken bir anda bir ışığın onu koruması ve kadının, öyle zannediyorum, Tanrı'yı görmesi güzel bir sahneydi fakat film size '' Bu Tanrı'dır '' demiyor. Görünen şey bir melek mi, Tanrı mı ya da benzeri bir şey mi bunu sanırım bize bırakıyor.

Fuckleberry Linn:

Gerçekten çok beğenmeme karşın kolay kolay kimselere tavsiye edemeyeceğim, baştan sona bir psikolojik gerilim. 

Öncelikle filmimiz İrlanda yapımı. Bu yüzden Hollywood korku filmlerinin hikaye anlatıcılığını, o klasik yapıyı arayanlar hiç bulaşmasınlar derim çünkü bulaşırlarsa, "çok sıkıcı, hiçbir bok olmuyor, izlemeyin!" falan diyecekler fakat öyle değil, bir şeyler oluyor; hem de baya karanlık şeyler. Şayet siz, klostrofobik filmlerden, seyirciyi ani çıkışlarla korkutmak yerine rahatsız ve huzursuz etmeyi amaçlayan hikayelerden, sinir krizinin eşiğinde olan karakterlerin iç dünyalarında/karanlık rüyalarında gezinmekten, sonra mesela gibi filmlerden hoşlanıyorsanız beri gelin; bu filmde sizin için çok güzel şeyler oluyor. Üstelik tüm bunların dışında, sizi bir korku filminde çok da karşılaşmayacağınız kadar iyi bir sinematografi bekliyor. Gerçekten iyi. Yönetmen 'in ilk uzun metrajı olmasına rağmen müthiş kareleri, haşa huzurdan, neredeyse estetiğine yakın bir estetik anlayışı var; bence. Ben kendime bir sürü wallpaper çıkardım.

Hadi bir de "bu film ne anlatıyor" özeti geçelim: Görünürde uzunca bir seansını anlatıyor ve bu süreçte de çocuğunu kaybetmiş olan bir kadıncağızın sahip olabileceği tüm duyguları en yoğun haliyle gözümüzün önüne seriyor: Keder, korku, öfke, bulantı, vicdan azabı ve daha bir sürü şey. Bu kadının duygusal çöküntüsüne ortak olmak istiyorsanız seyredebilirsiniz. "Ay bana ne ayol? ben aksiyon arıyorum, kendi kendine açılıp kapanan kapılar, birden karşıma çıkan yaşlı amcalar istiyorum" diyorsanız uzak durun diyorum. Saygılar.