School Of Rock

Chapter 31

Holding hands while walking ang peg namin ni Vincent habang naglalakad papuntang classroom. Bitbit niya rin sa kabilang balikat ang bag ko. Hindi ko mapigilan ang mapangisi. Even though he bought my bag hindi parin nawala ang kakisigan nito. Infact, sa tingin ko mas nagmukha pa siyang manly sakin.

Marami ang napapatingin samin pag napapadaan kami sakanila. May natutuwa at kinikilig pero meron naman ang naiinis. Hindi na siguro naaalis sa tao yun. May mga taong naiingit at ayaw kang maging masaya. Ipinagsawalang bahala ko nalang ito.

Lahat ng mga classmate ko ay nagsisihaba ang leeg ng makarating kami sa classroom. Hinatid niya ako hangang sa loob kahit sinabi kong wag na but he insisted. Tahimik ang mga classmate ko, pinagmamasdan ang mga galaw namin. Tila para silang nanunuod ng isang live show at inaabangan ang susunod na mangyayari.

"There." Nilapag niya ang gamit ko sa upuan bago ako hinarap. "See you later." He smiled to me and kiss in my chicks. Tulala ako at hindi makagalaw sa ginawa niya. Kong hindi pa dumating ang professor namin ay hindi pa ako matatauhan.

"Phss. Maghihiwalay din yan." Rinig kong bulong sa may unahan ko. Hinayaan ko nalang ito at hindi na pinansin pa. May sinasabi pa ito sa katabi niya pero hindi ko na inintindi at nagfocus nalang sa prof. Na nagsisimula ng maglecture.

Nagliligpit na ako ng gamit para sa huling klase namin. Ilalagay ko na ang huling gamit ko ng mapansin kong umiilaw at nagba-vibrate ang aking cellphone.

Mommy's Calling....

My forehead creased. Hindi tumatawag si mommy ng ganitong oras unless it's important. I immediately answer it. I was about to say hello when i heard my mom sobbed. Kumalabog ang dibdib ko. Something's bad happen.

"Mom, what happen?" I woriedly asked.

Tanging pag-iyak ni mommy ang naririnig ko. Matagal bago siya nakapagsalita.

"P-paige.... si L-liam....." paputol putol niyang sabi.

"What happen to Liam, Mom?" Frustated kong tanong. Naiinis ako kasi wala akong makuhang maayos na sagot. Pero hindi ko masisisi si mommy. Napamahal na sakanya si Liam and she treat is her own son kaya alam kong masakit sakanya kong may manyaring masama dito.

"He's in the hospital.. please come here. He needs you honey."

Wala na akong inaksaya pang oras pagkarinig kong nasa hospital siya. Agad akong lumabas ng classroom at tumakbo papuntang parking lot. Hindi na ako nakapagpaalam pa kay mommy sa sobrang pag-aalala ko kay Liam. May narinig pa akong tumatawag sa pangalan ko pero hindi ko na pinansin pa ito.

Nang makasakay na ako sa sasakyan ko ay agad ko ng pinaharorot ito. Halos mapamura pa ako ng abotan ako ng traffic sa daan. Lahat na ng santo binanggit ko na para tulongan niya si Liam. Not yet please. I prayed and prayed until i reached the hospital. Mabilis ang takbo ko papasok sa hospital.

"Liam Will, miss?" Tanong ko sa nurse na nasa station.

"He's still in the ER ma'am. This way." Magalang naman niyang sagot at itinuro ang papuntang emergency room. Tumango naman ako at nagpasalamat bago mabilis na pumuntang ER.

I saw Mom and Dad seating infront of the ER. I can see how worried they are. Magkayakap silang naghihintay sa paglabas ng doctor. Hindi ko alam kong bakit bigla akong napanghinaan ng loob ng makita sila. I wish my bestfriend is not in the critical state.

Nang makita ako ni Mommy ay malungkot siyang ngumiti sakin. Dahan dahan akong lumapit sakanila. Niyakap ako kaagad ni Mommy ng tuloyan na akong nakalapit. I hugged her too. Tumagal kami ng ilang minuto bago kumalas sa isa't isa.

"What happen to Liam, Mom?" I asked her again. Hindi kasi malinaw sakin kong bakit nahospital siya. Wala akong alam na may sakit siya kaya ang nasa isip ko ay baka naaksidente ito.

Tumingin si Mommy kay Daddy kaya napatingin narin ako dito. Para silang nag-uusap gamit ang tingin. Dad nodded to her. Napakunot nuo ako sa inaasta nila. May hindi ako alam sa nangyayari. Nagpalipat lipat ang tingin ko sakanila. Napatingin na ako kay Mommy ng masuyo niyang hawakan ang kamay ko.

Her sad eyes look at me before she speak. Nahihirapan pa siyang magsabi pero kalaunan ay naisabi niya rin ito. It's like a bomb hit me when i heard what she says.

"Liam is sick..... he has cancer." Mom said.

Bigla nalang ako nanghina sa nalaman. Agad akong inalalayan nila mommy at daddy ng matumba ako sa pagkakatayo. Hindi ko malaman kong paano..... my tears fell. Sunod sunod na luha hanggang sa mapahagulhol na ako. Mommy hugged me and cried too.

"K-kailan pa?" Humihikbi kong tanong.

"Before they went to US. Kaya sila umalis anak hindi dahil sa Daddy niya kundi sakanya. Gusto nila itong ipagamot sa ibang bansa para maagapan pa. Stage 2 na ito ng malaman ng magulang niya. But sad to say.... napahaba lang nito ang buhay ni Liam pero ang cancel cells ay kumalat na ng tuloyan. Ayaw ni Liam na mag-alala ka sakanya kaya nilihim niya ito sayo." Dad explained.

Mas lalo akong napahagulhol sa narinig. All this time, he always think of me. Ang unfair. Nagalit pa ako sakanya dahil sa ginawa niyang pang-iiwan sakin. I felt guilty. Napakasama kong kaibigan. Wala man lang ako nagawa sa panahong naghihirap at lumalaban siya sa sakit niya.

"Damn it! Damn myself!." I murmured.

Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa marinig namin ang paglabas ng doctor. Agad akong kumalas sa pagkakayakap kay mommy at hindu na inintay pang makalapit samin ang doctor. Agad na akong lumapit dito.

"Doc, how's my bestfriend?" I asked. I know i'm a mess because of criying. Wala na akong pakialam sa hitsura ko. Ang gusto ko lang ay malaman ang kalagayan ni Liam. Yun ang importante.

"Where is the parents of the patient?" The doctor asked instead of answering my question.

"His parents is in the State Doc. I'm his parents friend. You can tell us about Liam. I tell them when they came." Dad said.

The doctor nodded. He look at me before answering my question.

"He's condition is not good. The cancer cells spread all over his body. Wala na tayong magagawa pa kong hindi intayin ang pagkamatay niya. Patuloy lang na manghihina ang katawan niya though pwede natin siyang bigyan ng gamot para sa pain reliever dahil mapapadalas narin ang pagsakit ng kanyang ulo. I'm so---."

"No. No." I cutted the doctor. Umiling iling ako at hindi matanggap ang narinig. Hinawakan ko ang magkabilang braso niya hanggang sa mapadausdos.

"Please Doc. Heal my bestfriend. I'm begging you." Nakaluhod na ako sa doctor habang umiiyak at nagmamakaawa.

Dinalohan naman ako ni Mommy at Daddy. Pilit na pinapatayo. Umiiling lang ako at patuloy na nagmamakawa hanggang sa dumilim ang paningin ko.