School Of Rock

Chapter 18

Hindi ako kaagad nakapagsalita ng ilang sengundo. Nang mahimasmasan na ako ay agad kong kinalas ang pagkakayakap niya sakin at hinarap siya.

Seryuso siyang nakatingin sakin at matamang nakatingin. Hinihintay ang maaaring sabihin ko sakanya.

"What did you say?" Mahina kong sabi.

Napabuntong hininga siya at bumaling sa ibang direksyon ang tingin. Hindi rin nagtagal ito at bumaling agad sakin.

"I... i am falling inlove with you Paige. I don't know how it started. It just happened." He said it directly into my eyes.

Malakas na kalabog sa puso ko ang nararamdaman ko ngayon. I want to say something pero hindi mailabas ng bibig ko ito. This is unfamiliar to me. Iba ito sa nararamdaman ko kay Liam.

"Damn it. Say something Paige." Frustrated niyang sabi.

"I.. i don't know what to say." Kitang kita sa mukha niya ang pagkadisgusto sa sinagot ko.

"Fine. Tatanggapin ko yang sagot mo but i'll make sure next time you will answer it the same. I will make you to fall inlove with me Paige. The same i fall inlove with you. HARD." Lumabas siya ng ferris wheel after he said it to me.

Sa sobrang seryuso ng pag-uusap namin hindi ko na namalayan na huminto na pala ang ferris wheel at nasa baba na kami.

Lumabas narin ako at hinabol siya. Hindi ko na siya naabotan pa. Pumunta na akong parking lot at baka sakaling nandun na siya. Hindi nga ako nagkamali.

Nakasandal siya sa kotse habang malayo ang tingin. I can't help not gawking over him. Isa siyang perpektong nilikha. Kahit sino maiinlove sa taglay niyang kagwapohan so i wonder bakit siya nainlove sakin?

Is he serious about his feelings to me? What if hindi naman talaga siya inlove sakin? Baka pinaglalaruan lang niya ako. May kong anong kirot sa puso ko ng isipin ko yun.

Napabaling ang tingin niya sakin ng mapansin akong nakatayo lang hindi kalayuan sa kotse niya. Nagtama ang mga mata namin at unconciously napahawak ako sa dibdib kong nagmamarathon na naman sa sobrang bilis nito.

Am i inlove to him too?

Hanggang sa makauwi kami ay yun parin ang bumabagabag sa isipan ko. Could it be? What happened for my fellings for Liam? Masyado naman atang mabilis.

Pabagsak kong inihiga ang katawan ko sa kama. I'm exhausted. My energy is drained today. But this day is unforgetable for me. I felt so much emotion.

My phone rang. Unknown number texted to me.

Unknown

Goodnight. Dream of me 😘

V

Who's V? Then suddenly popped in my mind. Feeling ko namula ang pisngi ko ng maisip siya. Shit. Simplenf text lang kinikilig na ako.

Magaan ang pakiramdam ko ng gumising ako kinaumagahan. Kahit maraming gumugulo sa isip ko hindi parin naging hadlang ito sa mood ko.

"Hi Mom and Dad. Good morning." Masaya kong bati sakanila ng makarating ako sa dinning. I kissed them both bago umupo.

"Hmm. It seems that our daughter had a good mood today." Mom said. Nakangiti pa ito sakin.

"Did you enjoyed the date yesterday?" Dad ask me na ikinatigil ko sa pagsubo sana.

Inangat ko ang tingin kay Dad na busy na sa pagkain. Napatingin rin ako kay Mommy na malapad ang ngiti.

"You knew?" Nagtataka kong tanong. Wala na sila ng umalis kami paano nila nalaman?

"Ofcourse Honey. Vincent told us na magdidate kayo kahapon while you'll still sleep. Ipinagpaalam ka samin ng Mommy mo." Napanganga ako sa sinabi ni Dad.

"He is a good man Darling. Thank God siya ang naging Boyfriend mo. You're in a good hand" Hindi naiaalis ang kasiyahan sa mukha ni Mommy.

Ok. Hindi halatang boto sila kay Vincent. Katulad ng pagkaboto nila kay Liam. And speaking of Liam. I wish he is in good always. Hindi na ako nangungulila sa pag-alis niya but still i still missed him. When will he come back?

I received a message from Vincent in this morning saying a good morning to me and some qoutes. I replied good morning too ang went in the bathroom to take a shower.

We will go to the Church now. Mom and Dad decided to spend the whole day with me. Mas lalo akong naging masaya dahil bihira lang kami magkaron ng family day.

We're heading now to the Church. Mom reminis about my childhood. Hindi siya makapaniwala na malaki na ako. Tawanan ang maririnig sa loob ng sasakyan dahil sa mga nakakahiyang nanyari sakin nung kabataan ko. Some of them i remembered but some is not.

"Did you remember Paige when you are 6 years old? I bring you in the dinner meeting with us. Ayaw mong magpaiwan, si Liam naman ay isinama ng parents niya kaya hindi ka rin namin maiwan sakanya." Lumingon sakin si Mommy sa frontseat.

Hmm. I don't remembered it. Nagpatuloy si Mommy ng hindi ako magsalita. Napansin niyang hindi ko maalaala ito.

"We're in the restaurant at dahil napakapasaway mo nung bata ka pa umalis ka ng hindi nagpapaalam samin. Pumunta kang mini stage kong saan may kumakanta at inagawan mo ito ng mic sapamamagitan ng paghila mo sa wire nito." Natatawa niyang sabi. Nakita ko rin na napangiti si Dad sa rearview mirror at tumingin sakin.

"Kinuha mo ang Mic at sinabi mong ikaw ang kakanta kasi panget ang boses niya." Tumawa narin ako ng marinig ito. Nagawa ko yun? I can't believe it.

"May lumapit rin na batang lalaki ng kumakanta ka na. He is so cute. Sinabayan ka niya sa pagkanta. Natatawa ang mga tao sa loob ng restaurant coz you're annoyed to that boy. Mas lalo kang nagalit when he kissed you."

"Really Mom? I can't remembered." Naiiling kong sabi.

Mom smiled to me. I don't know pero parang may kahulogan yung ngiti niya na ipinagkibit balikat ko nalang.