The story is about love, friendship and music. Fanfiction of CNBlue! Inayos ko na muna bago ipagpatuloy ulit. May pinagsamasama akong chapter na short lang para humaba.
Please support my first story ?
P. S. Matagal ang update. Nagkarambol rambol din...
Thanks sa pagvote :))) This chapter is for you... Enjoy reading...
----- Vincent Wilson
Nandito kami ngayon sa bar na pinagtutog tugan namin. Katatapos lang ng set namin kaya naisipan namin na uminom muna bago umuwi.
Ang gago kong pinsan nawala naman bigla. Hindi ko na kailangan pang hulaan kong nasaan yun dahil sigurado akong may babae ng kasama ang hinyupak na iyon.
Isinandal ko ang likod ko sa upuan pagkatapos kong uminom. Napabaling ang tingin ko kay Kiefer ng magsalita ito.
"So tuloy na". Huminto muna siya sa pagsasalita ng inisahang lagok ang alak bago magpatuloy sa sasabihin.
"Papasok tayo sa SCHOOL OF ROCK na yun". Sinasabi niya yun ng hindi patanong.
"Yeah". Simpleng sagot ko lang dito. Dumating bigla ang gago kong pinsan na patawa tawa. Tsk. Mukha siyang baliw.
"Damn!. She's hot dude". Nakangisi pang sabi niya ng bumaling sakin ang tingin pagkaupo.
"Fucking Hot". Humagalpak siya ng tawa na ikinangiwi ko. I am sure may ginawa na naman ito.
"Tsk. Let's go". Tumayo narin kami isa isa ng sabihin ni David yun. Hindi kayang tumagal ng taong ito sa ganitong lugar.
Kinaumagahan ang unang araw namin sa School of Rock kaya kahit ayaw ko pang bumangon ay pinilit ko nalang para makapagready na. Dito narin natulog ang tatlo, katwiran nila para sabay sabay na daw kami sa pagpasok. Gagawa pa ng dahilan ang sabihin nila gusto lang sumabay sakin. Ganyan naman sila pag mga nakainom, mga tinatamad magdrive pag-umaga. Ang sarap pag-uumpogin eh.
At tulad nga ng sinabi ko after lang magbreakfast nagkanya-kanya na ng pasok sa sasakyan ko. Tiningnan ko ng masasamang tingin isa isa pagkapasok ko bago paandarin ang sasakyan.
Nakarating din kami sa School at masasabi kong maganda ang pagkakadesenyo nito. Masyadong modern at iisipin mong nasa ibang bansa ka dahil sa klase ng desinyo.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Agad nakaagaw ng pansin ang pagdating namin. May mga napasinghap pa at napapatulala, i can't blame them sa gwapo ba naming ito. Mayabang ba? Sorry pero nagsasabi lang ng totoo.
Nang makarating kami sa unang klase ay agad na akong pumasok. Hinayaan ko nalang sila na sumunod. Hiyawan ng mga babae ang nagpabungad samin. Nakasanayan na namin ito kahit sa dating pinasokan namin ganun din kaya parang wala nalang din samin.
Pinagpakilala din kami ng teacher ng dumating ito. Narinig ko pang napaTSK si Kei, napipilitang tumayo ito at una ng nagpakilala sa kagustohang matapos agad.
Sa mga nagdaan na araw ay unti unti na kaming nagiging sikat. Hindi naman namin ginusto yun sila ang kusang humanga samin kaya hinayaan nalang namin ito though nakakainis din ang mga babae lantaran kong magpakita ng pagkagusto samin. Ok, walang problema kong hahangaan niyo kami pero kong minsan sumusobra na parang nakakairita narin.
Start na ng pagbubukas ng booth ngayon kaya kahit late na kami pumasok ay ok lang wala naman kasing klase eh. Papasok na kami sa school ng magsihayawan na naman ang mga babae. Araw araw ganito nalang, nakakasawa din naman nuh.
"Alis muna ako". Paalam ko sakanila ng makarating kami sa room namin. May ilang estudyante ang nakatambay dito pero ang karamihan nasa mga booth na nila. Tumango lang sila sakin. Mamaya pa naman gaganapin ang contest kaya kahit hindi kami magpractice, alam na namin ang gagawin.
Gusto kong maghanap ng pwede kong pagtambayan. Yung tahimik na lugar, i want a peaceful mind.
I suddenly stopped when i heared a voice singing a sad song. Halata sa boses niya na malungkot siya oh well sad song ang kinakanta niya kaya talagang malungkot ang kanta pero mahahalata sa boses niya pati siya malungkot. Iginala ko ang aking tingin to find where the voice came from. I saw a girl seating on a bench with a guitar holding with both of her hand.
Parang wala siyang pakialam sa nasa paligid niya. Basta magtitipa lang siya sa kanyang gitara at kakanta. Hindi ko mapigalan na pagmasdan siya. Simula sa suot niyang converse shoes, sa pantalon na butas sa tuhod, sa jacket na akala mo eh napakalamig sa pilipinas hanggang sa mukha niyang seryoso lang sa pagtitipa sakanyang guitara pero mababakas doon ang kalungkotan.
"Nice". Hindi ko maiwasang purihin siya. Magaling siyang kumanta napakalamig pero pag narinig mo pagtataasan ka ng mga balahibo. Isa siya sa mga estudyante dito bakit ngayon ko lang siya napansin.
I stared at her for the last time and continiously walking.
