The story is about love, friendship and music. Fanfiction of CNBlue! Inayos ko na muna bago ipagpatuloy ulit. May pinagsamasama akong chapter na short lang para humaba.
Please support my first story ?
P. S. Matagal ang update. Nagkarambol rambol din...
Palingun-lingon ako sa loob ng restaurant simula ng pumasok kami. Wala kasing katao tao man lang. Hindi kaya???
"Where's the people?". Nagtanong parin ako kay Vincent na nasa tabi ko lang habang naglalakad papuntang table namin.
Nakasunod kami sa isang manager ata ito ng restaurant kasi iba ang suot niya sa nakita kong waiter kanina. Iginagaya kami papuntang table namin.
Hindi pa man nakakasagot si Vincent ay may ibinatong tanong ulit ako ng makarating kami sa table for two. Napakunot nuo akong binalingan siya.
"Bakit table for two? And where's the other?"
"Sit". Pinaghila niya ako ng upoan pero hindi ako umupo.
"Answer me Vincent". This time may halo ng galit ang tinig ko. Anong kalukohan ito? Ang sabi sabay sabay maglalunch pero bakit kami lang ang andito. Nasan sila? Date ba ito? Ipinilig pilig ko ang ulo ko ng maisip ang huli. Bakit ba pati yun pumasok sa isip ko.
"We're having a lunch date. I reserved this place for us. Now, please sit down". Napilitan na akong umupo ng mapansin kong nakatingin samin ang babaeng manager. Nakaramdam ako ng hiya.
Nang makaupo na din si Vincent ay inabotan kami ng Menu ng isang waiter. Tinawag ito ng manager at umalis narin pagkatapos kaming i-entertain.
After a few minutes, sinabi narin namin ang gusto naming kainin. Umalis din agad ang waiter. Nacurious ako bigla sa pagtitig sakin ni Vincent. Para akong napapaso ng magtama ang aming mga mata kaya agad akong napaiwas ng tingin. Mataman niya lang akong tinitingnan habang hinahaplos ng index finger niya ang kanyang labi. Nakasandal siya sa upoan at hindi inaalis ang tingin sakin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Damn. Hindi ako mapakali sa inuuopan ko. Hindi na ako nakatiis, binalingan ko ulit siya ng tingin para sana magsalita pero sa hindi malamang dahilan lumandas ang tingin ko sa medyo nakaawang na mapupulang labi niya. Napalunok ako. Hindi ko maiwasan na isipin kong gaano kalambot ba ang labi nito.
What the?? Why i am thinking that shit?? Natigil lang ang pag-iisip ko ng biglang nagring ang phone ko. It's unregistered number ng tiningnan ko ito. Nagdadalawang isip pa sana ako pero sinagot ko din. Nag-excuse lang ako kay Vincent at tatayo na sana ng magsalita siya.
"You can answer it here". Seryoso niyang sabi. Bossy ah. Kaya nga gusto kong umalis para makaiwas sa paninitig niya.
"Hello". I answered. Tahimik sa kabilang linya. Akala ko nga naputol na ang tawag kaya tiningnan ko ito pero hindi naman. Ibinalik ko ulit sa tenga ko at naghello ng isa pang beses.
May nagbuntong hininga muna bago ito nagsalita. "Paige". Naestatwa ako ng marinig ang boses niya. Hindi agad nakapagsalita. Dumating ang pagkain namin. Si Vincent ay nagmamasid lang sa mga kilos ko.
"L-liam?". I stuttered while saying his name. Ngayon ko lang napagtanto na hindi ko na pala siya iniisip pa sa mga nagdaang araw. Nawala na siya sa isip ko. Kong hindi pa siya tumawag hindi ko siya maaalala ulit.
Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman ng tumawag siya. Ang tagal na ng huling pag-uusap namin. Nakamasid lang sakin si Vincent hindi niya pinapansin ang pagkain na nasa harap namin.
"How are you Paige?". Malungkot ang nahihimigan ko sa boses niya. Wala na akong balita sakanya kaya hindi ko alam kong ok lang ba siya o hindi.
"I'm Fine Liam. How about you? Tito and Tita?". Napabuntong hininga lang siya. Instead na sagotin ang tanong ko ay iba ang isinagot niya.
"I missed you so much and i'm sorry". Hindi ako agad nakapagsalita. May namumuong luha na sa mga mata ko. I can't explain what i am feeling right now but i missed him too yun ang alam ko. Magsasalita na sana ako ng biglang namatay ang tawag.
Napatulala ako ng ilang minuto sa hawak kong cellphone. Nataohan lang ako ng magsalita si Vincent.
"Let's eat". Binalingan ko siya ng tingin. Seryoso na siyang kumakain kaya nagsimula narin akong galawin ang pagkain ko.
Tahimik lang ako simula ng matapos ang tawag hanggang sa makabalik kami sa School. Hindi maialis sa isip ko ang pagtawag ni Liam. Wala ako sa sarili na naglalakad, hindi ko na nga napapansin ang kasama ko.
"Watch out". Nagulat ako sa biglaang paghila sakin. Napaangat ako ng tingin kay Vincent. Makikita ang galit sa mukha nito. Igting ang mga panga at matalim na tingin ang iginagawad sakin.
"A-ah. Sorry and t-thanks". Muntik na akong tumama sa pader. Sa sobrang pag-iisip ko hindi ko napansin na mababangga na pala ako.
Hindi siya nagsalita, walang sabi sabi na bigla nalang siya umalis at iniwan akong nakatanga dito. Napabuntong hininga ako. I need to focus. Tatawagan ko nalang si Liam pag-uwi ko sa bahay para hindi na ako mag-isip pa.
Natapos ang buong araw hindi ko na muling nakita pa si Vincent. I don't know what happened to him. Galit siya kanina pero hindi ko naman alam kong bakit. Dahil ba sa muntikan ko ng pagbangga sa pader? Bakit naman siya magagalit?
Argh!. Bakit ang daming pumapasok sa isip ko ngayong araw. Kotang kota na ako ah. Nagsusumiksik ang dalawang lalaking ito sa isip ko. Kainis.
"How's your school Paige?". Tanong sakin ni Dad habang nagdidinner. Ngayon nalang ulit kami nagkasabay-sabay sa pagkain, masyado kasi silang busy ni Mommy kaya late na kong umuwi.
"Fine Dad". Tumango tango lang ito sa sagot ko.
"By the way Dad, how's Tito Rick?". Napaangat ng tingib si Dad sakin at napatingin din kay Mommy. Para silang nag-uusap na gamit lang ang kanilang mga mata. Palit palitan ko silang tinitingnan hanggang sa magsalita ulit si Dad.
"He is doing good anak. Their business also, magaling maghandle si Liam so don't worry about them". Nakangiting sagot ni Dad.
After we ate dinner umakyat narin ako sa kwarto. I checked my phone kong tumawag ba ulit si Liam pero hindi. Not hesitating, i dialled his number. Hindi niya sinasagot so i dialled again operator na ang naririnig ko.
Pabagkas akong humiga sa kama. Bakit ayaw niyang sagotin? Nakatulogan ko din ang pag-iisip ng kong ano na nga ba ang nanyayari kay Liam.
Kinaumgahan napagpasyahan kong ipagsawalang bahala nalang ito. Siguro masyado lang busy dahil sabi nga ni Dad siya na ang naghahandle ng business nila. I just pray na sana ok lang siya.
Pababa na ako ng may naririnig akong nag-uusap sa living room. Nanlalaki ang mata ng mapagsino ko ito. Mabilis namang tumayo si Vincent ng makita niya ako ganun din si Daddy.
"What are you doing here?" Kunot nuo kong tanong sakanya ng makalapit ako. Hindi ko na nagawang batiin si Dad dahil siya agad ang binalingan ko.
"Paige. Ganyan ka ba sa boyfriend mo?". Pagalit na sabi ni Dad. Wait. Whaaaat? Sinamaan ko ng tingin si Vincent na parang wala lang sakanya ito.
"Hindi mo man lang sinabi samin ng mommy mo na may boyfriend ka na pala. Kong hindi pa pumunta dito si Vincent para sunduin ka ay hindi pa namin malalaman". Galit na talaga si Daddy na humarap sakin.
"Look Dad. You don't understand". Sinusubokan kong magpaliwanag pero hindi siya nakikinig sakin.
"Breakfast is ready". Malawak ang ngiti ni Mommy habang papalapit samin.
"Oh hi honey. Good morning". Humalik ako sa pisnge niya at binati din.
"Lets' eat breakfast. Vincent iho join us". Wala na akong nagawa sa sinabi ni Mommy. Sabay sabay kaming pumunta sa dinning room. Sinamaan ko pa ulit ng tingin si Vincent bago tumalikod dito.
