The Heiress (Imperfectly Perfect)

Chapter 68- Separate Ways

Dedicated to Animegirl15, dahil sa walang sawang pagcomment! Salamat. Salamat. ;))

Imperfectly Perfect

"Goodbye is always a painful word. But what hurts us more is having the feeling of never meeting again."

-LadyOnTheStaircase

SEICHELLE's POV

I gathered all my strength possible and turned my face to the crowd.

My visions were blurred. Blinded by the film of tears.

Grabe,

Ang galing ko talaga. Napaka masochistic ko.

Paano ko pa nakakayang tumayo sa harapan ng maraming tao at magpanggap na ayos lang ako.

Pero,

Ang sama sama ko.

Sinaktan ko ang taong pinakamamahal ko.

Ang taong lubusang nagmamahal sa akin.

After the speech nang kung sinu-sino, tuluyan na akong naglakad palayo sa mata ng tao.

I tried to walk fast. As much as I could.

Trying to avoid their scrutinizing stares.

Anong oras na ba?

I looked at my wrist watch.

Fifty minutes after twelve o'clock.

Kaunting oras na lang...

I grabbed my phone on my clutch.

And texted Xy.

---

To: Xy

Congrats! Meet me at the roof top later 1:30am. See you!

---

Naglakad lakad ako hanggang sa pinaka-liblib na lugar ng garden.

Walang masyadong ilaw kaya hirap akong aninagin ang lupa.

Kaya lang nang hahakbang ako..

>//<

Natisod ako!!

Nice! Dagdag sakit!

"Where do you think you're going?"

I automatically stiffened.

He held my arms and helped me stood.

"Masyado nang madilim para pumunta ka pa kung saan. Gusto mo bang mag-alala kami sayo?" Sabi pa nya.

Walang bakas ng galit ang boses nya.

Oh.. my..

Please...

Daniel, iwasan mo muna ako.

Iwasan mo muna ako hangga't kaya ko nang ayusin ang lahat.

Hanggang sa matapos lahat ng problema ko.

Kasi hindi ko kaya kapag nasaktan ka o ni-isa sa pamilya ko.

Please lang....

"Babalik na ako," I said.

Nang tatalikod na ako..

Bigla na lang nya hinawakan ang braso ko.

Sa simpleng hawak pa lang nya, gusto ko nang yakapin sya ng mahigpit.

Kaso hindi pwede.

Hindi pwede.

"Samahan na kita. Baka mawala ka pa," sagot nya.