When We Held Hands

Chapter 45

Tahimik lang kaming kumakain sa hapagkainan. 

It feels so lonely na wala si Julianna.

Mom's trying to lighten up the heavy atmosphere, but we're just really occupied.

"Zea, kamusta na ang project niyo sa Romblon?" She happily asked. 

Mom... 

Ngumiti ako, "Its been doing great, I know you'll going to like the design."

Pumalakpak siya, "Great, excited na ako!" 

Tumango tango naman ako at kumain ulit. 

"Ay, hon. Bukas may meeting kami ng best friend ko." Doon kami lahat napatigil. 

Oo, kahit itong si Lance at Analie sobrang tahimik kanina pa.

"O-Oh talaga, hon? Saan naman iyon?" Dad's trying to compose himself and act natural. 

Stay like that please.

Nagkatinginan kami nila Lance at sabay sabay kaming yumuko. 

I guess tuloy na tuloy talaga ang plano para bukas. 

"I don't know yet, pero itetext naman ako kung saan. Dalhin ko daw si Zea." I saw this coming, nanlamig ako pero ngumiti kaagad ako. 

"A-Ako, ma? B-bakit daw?" Shit, Azalea. Ayusin mo sarili mo. 

Hinaplos niya ang baba niya at nag taka din, "Baka gusto ka niya makilala. Hindi ka ba kasama Analie?" Tumingin siya sakaniya. 

Analie nodded and smiled, "Kasama po ako, tita." She smiled at me trying to calm me down. 

I nodded and breathed. 

Hindi ko na kinakaya, I want to burst out. But, I'll freaking need to save it for tomorrow. 

"So, Zea. Aalis tayo ng mga 5:00 pm." She seems excited. 

"Okay-" Bago pa ako makadagdag ng salita.

"Na-miss ko na kasi iyon, ang tagal na hindi nag paramdam." She excitedly said. 

Oh, don't be too excited. Malalaman mo bukas kung anong balak niya. 

Pag katapos namin kumain ay nauna kaming tatlo tumayo. 

I looked at dad and warned him. Kahit din ako kailangan pag sabihan. 

"Mom, garden lang. Mag kakape lang sila." Paalam ko. 

Tumingin naman siya sa'kin at ngumiti, "Sige, anak. Mag enjoy kayo ah?" 

Tumalikod na kami doon at dumiretso sa kusina para mag timpla ng sarili sariling kape, hindi ako masyadong nag ccoffee, kaya nag timpla na lang ako ng hot chocolate. 

Lumabas na kami and the sky is filled with stars, ang ganda talaga kapag summer noh? Nakikita mo ang mga bituin.

Umakyat kami sa treehouse ko to get a better view. 

"Welcome pala, Analie. First time mo pala dito." I sat at a bean bag and sipped on my hot choco. 

She roamed around the treehouse and smiled, "A great childhood?" 

I nodded, "All by myself. But still great." 

Umupo na sila sa mga bean bag at tahimik lang nasumimsim sa mga kape nila. 

"Magiging okay lang ba ang lahat bukas?" I suddenly asked. 

"Ilang beses mo na naitatanong iyan." Natawa si Analie. 

I smiled and looked down at my mug. 

"It's not going to be a smooth road, but I know it will work out." Iyon lang ang komento ni Lance. 

I hope so.

Tumingin ako sa langit, kayo na po ang bahala saamin. Alam ko po na gagabayan niyo po kami, I just hope na walang masasaktan. Ako na lang po ang saktan niyo, I'm willing to do it. To risk it. Even it will involve risking my life. Just for them, I'm risking everything. I'm going to make them safe and I'll let him think that I'm really the main target.

I guess this is it. I'm ready for tomorrow. 

"Hoy! 'Yong knife ko, pabalik. Baka kakailanganin ko." Inaalog ko si Lance. 

Natawa naman sila sa inasta ko. 

"Oo na, oo na. Sayang tong kape ko kung mahuhulog sa sahig to." He said also trying to stop me. 

I laughed. 

I just hope that they're going to be safe and sound. Ayoko na sila ang kukuha ng pwesto ko.