When We Held Hands

Chapter 28

Hindi niyo man lang ba ako bibigyan ng araw na tahimik?

Ayoko na. Ayoko na! 

Hinawakan ni tita kamay ko at nakita nanaman nag dudugo ito. 

We stayed silent as she clean my wounds. 

"Nasasaktan ako para sa'yo, anak." She sighed as she wrap the bandage in my hand. 

I stayed silent. Nasasaktan din ako, kasi inaabuso ko na sarili ko. 

I breathed, "It's to move on, tita." 

Tumango tango, "I think it's for the best." 

Hinaplos niya pisngi ko, "You deserve the happiness, anak. Set yourself free." 

Tumulo luha ko at mabilis niya din pinahid iyon, "Kahit ikaw ang gustong gusto ko para sa anak ko. I need to accept and set you free. Anak, andito lang ako lagi. Me and your mom will always be there for you. Have the deserved happiness, okay? Magpakatatag ka, build walls. Next week, pupunta pa kayo sa Romblon for this project. You can back-" 

Umiling ako, "No, tita. I won't back out sa pinaghirapan kong project. I can do this, tita!" 

She smiled, "That's my girl." 

Tumayo na siya at inilahad ang kamay niya. 

I smiled and accepted it, "Hatid na kita sainyo." 

Umiling ako, "No na, tita. I can handle." 

Kinurot niya tagiliran ko, "H'wag na malikot, Zea! Papasama na din ako sa maids." 

Bumaba na kami at wala kaming nadatnan na Lance at Analie doon. 

Habang nag lalakad kami pabalik sa bahay, tahimik lamang kami. 

Nung nasa harap na kami ng gate namin humarap na ako kay tita. 

She's smiling while teary-eyed. 

"Ba't ko iniimagine na ang pag pasok mo diyan sa gate na 'yan, tuluyan na ako mawawalan ng pag asa na mag kakabalikan pa kayo ng anak ko?" Tumulo na luha niya. 

Niyakap ko kaagad siya.

"Tita, if it's meant to be. Then it is meant to be. I'll be your Azalea pa din. Bibisitahin ko pa din kayo, but give me time. Stop crying, Tita." I patted her back. 

Humiwalay na siya sa yakap at tumawa ng mahina, "Sige na, anak. Pahinga ka na. I love you, Azalea." 

"I love you too, mama!" I used to call her mama. 

She smiled widely and turned her back at me.

Nag lakad na siya palayo kasama ang maids and pumasok na din ako. 

Habang nag lalakad ako papasok ng bahay, lutang lang ako. 

Pumasok na ako sa kwarto at humiga na lang sa kama. 

Hindi ako pwede maging ganto. 

Tumayo ako at dumiretso sa bathroom. In-on ko ang tubig sa bathtub. 

I need to relax. 

Pumili ako ng bath bomb at hinintay na halfway ang bathtub. 

I should've died from there. I shouldn't have fought for my life for them. I should've just given up. Pero di ko ginawa kasi gustong gusto ko lumaban para sakanila. I want to fight. Gusto ko silang makitang masaya.

"Pero por ahora, necesito ser fuerte. Todo se arreglará. Voy a esperar a que el momento. (But for now, I need to be strong. Everything will be fixed. I will wait for that moment.)" I closed my eyes and cried once again.