Chapter 14

69 3 0
                                    

Chapter 14

Pagkagising ko, naramdaman ko kaagad ang bigat ng ulo ko. Hindi muna ako bumangon kaagad at pinakiramdaman ko muna ang sarili ko, doon ko lang din na-realize na hindi ko kwarto ang tinutuluyan ko ngayon. Napatingin naman kaagad ako sa suot kong damit, it is a loose shirt but I still feel secured na hindi naman napalitan ang suot kong undergarments. But the space beside me looks like someone sleep beside me.

Inikot ko naman ang paningin ko, I observe kung nasaan akong kwarto but to see that it is most likely na puro panglalaki ang mga gamit, doon ko pilit inalala kung anong nangyari kagabi. Mabilis naman akong bumango sa kinahihigaan ko, in an instant, parang nawala 'yong bigat ng ulo ko. Hanep. Hinanap ko naman iyong damit ko but nowhere to be found. But I found my purse on the floor.

Sumilip naman ako sa labas ng pinto at mukhang wala namang tao doon. Nang bumaba naman ako, may naririnig naman akong machine kaya nang sinundan ko naman iyon ay bumulaga sa akin ang washing machine at dryer and it has my clothes. Hindi ko naman alam kung paano papahintuin iyon, but when I figured it out someone calls my name.

Hindi naman ako kaagad lumingon, base sa hitsura ko, hindi ko kayang harapin ang taong iyon.

"Here, a robe..." nang hinagis naman niya iyon ay agad agad ko namang sinuot saka ko siya hinarap, napansin ko naman kaagad ang pawisan niyang gray na sando, that grips his chest—must have been working out. Oh, shello, what am I doing. "How's your sleep? Do you have headaches?"

Umiling naman ako sa kanya, "no..." napakamot naman ako ng ulo ko, "ahm, I need to go now."

"Wait, I prepare some breakfast if you like and you're clothes are still on the machine, give it some time..." aniya, wala naman akong nagawa din. "I'll be back, gonna shower first, later..." when he went out, I headed to the dining where he says, he prepared breakfast.

Naupo naman ako sa doon, waiting for him. I check my phone and then I got a message from Lexus and kuya Larry and some are from my work.

Lexus:

Not answering my call is not good, Ley.

Call me, please.

Larry:

Hey Ley, can you come over at hospital? I'm not mad at you, they're not mad at you, so you don't have to worry about it. See you little sister.

Marketing Dept. Groupchat:

Gigi: Leanne, nakauwi ka na ba?

Trixie: Oo nga, mukhang hindi nagustuhan ni boss 'yong ginawa mo.

Paolo: Oy, saka, hindi ka namin pini-pressure sa assignment mo ah? Take time!

Gigi: Yes, do your best!

Mayamaya lang din naman ay bumalik na si Harvin, saka naman ako inasikaso. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, hindi ko gaanong maalala 'yong nangyari kagabi pero mukhang hindi talaga maganda kung anong nangyari.

"Sorry if I didn't make it to drop you off kahapon sa apartment mo, malakas 'yong ulan and my house is nearer kaya dito na muna kita dinala..." aniya. Tiningnan ko naman siya pero ayon sa expression ng mukha niya, parang wala lang din 'yong mga nangyari. "Enjoy..."

"Did we ahm—did we share the bed?"

When he nodded without hesitation, I freaked out inside. "We just share the bed, nothing happened and goes beyond that. We all just wanted the good night sleep, right?"

Napatango na lang din naman ako sa kanya.

But it all make sense now, what he's doing, he's trying to cover what happened last night. Hindi ko naman minamasama 'yong magandang intensyon niya sa akin ngayon but I just can't forget the things like that.

Once We Were RealTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon