The Momentous Premier [𝘚𝘰𝘰𝘯 𝘵𝘰 𝘙𝘦𝘷𝘪𝘴𝘦]

Momentous 22

×××

Sa kalagitnaan ng pag tulog ko ay nagising ako dahil may naramdaman akong kakaiba, inilibot ko ang paningin sa buong paligid kahit na sobrang dilim. Napatingin ako sa glass door dito sa sala dahil hinahangin no'n ang kurtinang nakaharang dito.

Bakit bukas ang glass door?

Napalingon ako sa kanan ko dahil may naramdaman at narinig akong tumakbo ng mabilis, sa paglingon ko sa kaliwa ko ay nagulat ako at napaatras sa kinauupuan ko nang may makita akong dalawang pares ng dilaw na mata na nakatingin saakin at dahan dahang lumapit.

Biglang tumibok ng sobrang bilis ang puso ko nang tuluyan na siyang nakalapit saakin. At dahil makailang ulit at beses na akong na-encounter ang mga bampira ay sigurado akong hindi bampira ang isang 'to, kagaya siya no'ng dalawang nilalang na nakita ko sa unang beses kong pag pasok ng gubat. (A/N: sa mga hindi po nakakaalala at nakalimot na, sa Momentous 6 po.)

“So you're the niece of that so called madam Trinity.” sabi niya. Bigla niyang hinawakan ang pisngi ko, mas mahigpit sa hawak no'ng bampirang na-encounter ko no'ng isang gabi.

At dahil sa higpit ng pagkakahawak niya ay naramdaman ko ang pag tulo ng dugo mula sa sugat ko, sobrang sakit nito at pakiramdam ko'y nadagdagan ang sugat ko dahil sa ginawa niya.

“And I think.. you're the same girl 5 years ago.” gigil na sabi nito at mas lalo niya pang hinigpitan ang pagkakahawak sa pisngi ko, wala akong magawa kundi ang lumuha ng tahimik.

“Why can't you fight me? Hindi ba't malakas ka? You even manage to kill half of our tribe.” galit na galit na sabi nito at patulak niyang binitawan ang pisngi ko.

Nagulat ako nang bigla niya akong sinampal ng sobrang lakas, sobrang lapit lang sa labi ko kaya agad itong dumugo at nalasahan ko pa ang pag dugo nito. Dahil sa lakas ng pagkakasampal niya ay napaupo at napasandal ako sa couch.

Napahawak ako sa pisngi kong dumudugo at pakiramdam ko ay namamaga na ito.

“I-i don't k-know what y-you're talking a-about.”

“THAT'S BULLSH*T!” Biglang sigaw niya at muli akong nilapitan, hinawakan niya ako sa leeg at dahan dahan akong inangat, napahawak ako sa kamay niya dahil sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya at agad akong nahirapang makahinga.

“How come you manage na manirahan ng masaya as if nothing happened 5 years ago.” gigil pa ring sabi nito.

Panay na lang ang pagtulo ng luha ko dahil sa kakapusan ng hininga at nag dasal na lang sa isip ko na sana ay may dumating para iligtas ako... at dininig ang dasal ko.

“Put.Her.Down.” madiin ngunit pabulong na sabi ng isang malamig na boses.

At mas lalo akong naiyak nang marinig ko ang boses na 'yon, ewan ko ba. Narinig ko lang ang boses niya'y pakiramdam ko safe na ako.

“Oh, a knight in shining armor. How nice.” sarcastic na sabi nito at bigla akong binitawan. Laking pasasalamat ko't sa couch ako nalaglag at hindi sa sahig, dahil kung hindi ay for sure may panibago nanaman akong bali.

Napahawak ako sa leeg ko habang nakahiga at nag hahabol ng hininga, sinundan ko ng tingin ang babae at laking gulat ko nang bigla niyang sinugod si Drench pero biglang nag laho si Drench. At nagulat na lang ako nang biglang mag sisigaw ang babae na para bang may kung anong tumatama sakanya.

Akala ko ay may kung ano lang ang nangyayari sa babae pero bigla kong nasundan ng tingin si Drench, sa sobrang bilis kasi ng kilos niya ay hindi mo siya mapapansin at iisipin mong hangin lang o di kaya's ilaw. Nakita ko ang pag iiba ng kulay ng mga mata niya at ngayon ko lang iyon nakita. Dahil naka-focus ako sa mga mata niya ay hindi ko napansin ang pag iiba ng itsura niya.

Kinabahan ako at natakot. Dahil ito ang unang beses na nakita ko siyang magkaganyan at pakiramdam ko.. dahil iyon saakin.

P-para siyang d-demonyo sa itsura niya.

Nagulat ako nang bigla niyang ibinuka ang bibig niya at lumabas ang matatalim na pangil nito, kahit na madilim dito ay nakita ko 'yon, matagal ko nang naiisip na bampira siya pero.. hindi ko alam na totoong bampira nga siya. Napatingin ako sa babae na parang lantang gulay nang dahil sa ginawang pag sugod ni Drench at mukhang balak niyang bawian ng buhay ang babae, bago niya pa mailapat ang pangil niya sa leeg ng babae ay agad akong tumakbo palapit sakanya, kahit na hirap na hirap ako dahil sa mga panibagong sugat ko.

“D-drench huwag.” bigla kong hinila ang babae mula sa pagkakahawak niya.

Natatakot man ako sakanya ay nilapitan ko pa rin siya at hinawakan sa magkabilang pisngi niya, nag babaka sakaling mapapakalma ko siya.

Hindi ko kailangang matakot sakanya dahil si Drench siya. At alam kong wala siyang gagawing masama saakin.

Tumataas baba ang kanyang balikat dahil na rin siguro sa pagod at galit, tumingin ako sa mga mata niya na mala demonyo pa rin kungg titignan, pero walang pinagbago sa paraan ng pagtingin niya. Para pa ring hinihigop ang kaluluha ko.

Unti unting bumalik sa dating kulay ang mga mata niya, naramdaman ko naman ang pag pulupot ng kamay niya sa bewang ko at isiniksik niya ang kanyang ulo sa leeg ko na parang bata.

Hindi naman ako makakilos dahil sa ginawa niya, pero hinaplos ko na lang ang buhok niya at hinayaan siya sa balikat ko.

“S-sorry I was late.” biglang bulong niya saakin at nanginginig ang boses niya.

Napakunot ang noo ko. Umiiyak ba siya?

Nasagot ang katanungan ko nang maramdaman kong basa ang balikat at leeg ko.

“Sshh. Hindi ka na-late, tama lang ang dating mo.” umiling iling siya.

“Hindi ka sana nasaktan kung pumunta agad ako dito.” at biglang humigpit ang pagkakayakap niya saakin at mas isiniksik niya pa ang ulo niya sa leeg ko.

Inilayo ko naman ang ulo niya sa leeg ko at muli kong hinawakan ang magkabilang pisngi niya, habang siya naman ay nakayuko lang. Pinilit ko siyang tumingin saakin, nginitian ko siya at pinunasan ang luha niya gamit ang hinlalaki ko.

“It's not your fault, okay? Don't blame your self. I'm okay and fine now and it's because of you.” nakangiti kong sabi habang nakatingin sa mga mata niya.

×××

A/N: pasensiya na po sa mga grammatical errors ko😅 sana ay na-enjoy niyo ang chapter na 'to❤

Hey silent readers, labas naman kayo diyan! Mag ingay naman kayoooo :< gusto ko pong malaman ang feedback and comment niyo about sa story :< baka namaaaan.

Anyways, maraming salamat po sa mga nagbabasa at sumusuporta! ❤

- m u r i a t i c a l y y ♡