Úlfr

XXXIV

Een klein uur later is iedereen aanwezig, en staat Hallvor op. Het geroezemoes wordt snel minder, zeker als een van de leden van de dorpsraad op een kleine hoorn blaast. Iedereen kijkt nu met spanning toe, wat hun stamhoofd nu te zeggen heeft. Want het is niet echt normaal, dat ze zo plotseling worden opgeroepen voor een dorpsverzameling. En ook de voltallige dorpsraad is aanwezig, dus er moet wel iets belangrijks te vertellen zijn.

Hallvor kijkt rond, om zich ervan te overtuigen, dat er ook iedereen is. Er zijn wel enkele afwezigen, maar de belangrijkste en nog belangrijker, het overgrote deel is wel aanwezig. Hallvor glimlacht van genoegen.

'Geachte inwoners van Långå, welkom op deze buitengewone dorpsverzameling. Er zijn enkele zaken te bespreken, die helaas niet langer kunnen wachten. En ik ben blij om te zien, dat de meesten van onze inwoners aanwezig zijn. Van enkele wist ik al, dat ze niet konden komen. Godorf en Ilmet kunnen niet komen, omdat Ilmet op het punt staat te bevallen. En Frederik Vannen en zijn moeder Seatre kan niet komen, vanwege zijn verwondingen aan zijn been. En ik zie verder dat Åse en Lide er niet zijn. Weet iemand waarom?'

Er roept iemand: 'Åse had problemen met zijn vee, een van zijn ossen is ziek, en hij doet er alles aan om het in leven te houden.'

'O, daarvan was ik nog niet op de hoogte. Dan is een geldig excuus. Missen we verder nog iemand?'

Het blijft stil. Hallvor gaat verder.

'Ik heb maar een paar punten op het programma staan. Twee daarvan gaan over mijn zoon Rolf, en er is nog een verkiezing in de dorpsraad, waar een nieuw lid voor moet worden gekozen.'

Meteen klinkt er weer geroezemoes. Dit is inderdaad wel groot nieuws. Dat er iets besproken zou worden over Rolf, dat hadden de meesten wel verwacht. Maar een nieuw lid in de dorpsraad, dat is wel belangrijk. Dat betekent dat er iemand uit de raad zal stappen en dat er iemand anders voor in de plaats terug zal keren.

Er wordt weer op de hoorn geblazen en de rust keert weer terug.

Hallvor gaat weer verder.

'Als eerste wil ik het hebben over mijn besluit, dat vrouwen, jonger dan veertien jaar niet meer mogen trouwen. Laat ik duidelijk zijn, dat besluit zal blijven staan. Destijds heb ik dat besluit genomen, vanwege Raynor, maar al snel werd me duidelijk, dat ik dat al veel eerder had moeten doen. Als ik geweten had, dat er daardoor enkele van onze jonge vrouwen gestorven zijn, omdat ze te jong waren om een kind te baren, dat had ik het al veel eerder moeten doen. En derhalve wil ik eerst een excuus aanbieden voor de ouders van deze jonge vrouwen.'

Hallvor wacht duidelijk enkele momenten, waarin het muisstil is. Hierdoor is er iedereen van doordrongen, dat Hallvor dit ook werkelijk meent.

'Maar mijn besluit heeft wel wat complicaties met zich mee gebracht. Jullie weten allemaal wel, wat er zich tussen Rolf en Selma afspeelt. Maar Selma is nog steeds geen veertien, en mag daarom ook nog niet met Rolf trouwen. Maar ze zijn zo verliefd op elkaar, dat ze eigenlijk niet meer zonder elkaar kunnen. En zij zijn niet de enigen. Johan en Ynske hebben een gelijke wens. Maar ook Ynske is nog geen veertien. En daar schuilt juist het probleem. Mijn besluit was wel goed, maar dat wil niet zeggen, dat onze jongelui de roep van de natuur niet volgen. En dus is er nu ook een probleem. Hoewel ze nog niet mogen trouwen, is er wel een noodzaak, dat ze al samen gaan wonen. Hoe moeten ze zich immers voorbereiden op hun gezinsleven?'

Weer klinkt er geroezemoes. Er wordt druk gepraat. Zonder dat Hallvor het nadrukkelijk gezegd heeft, is iedereen wel duidelijk, wat er aan de hand zou zijn. Beurtelings worden de beide paartjes aangekeken, en Selma voelt zich er onbehagelijk bij. Net als Johan en Ynske. Rolf wist al, dat dit zou komen. Opeens roept er iemand uit de zaal: 'Hallvor, je zei het niet met zoveel woorden, maar is een van hun zwanger?'