Úlfr

II

We zijn nu twee jaar verder. Rolf is nu negen jaar oud, en begint een stevig jongeman te worden. Hij is al lang niet meer die magere jongen van eerst. Hij is sterk, snel, en beschikt bovendien over een goed gehoor en kan uitstekend zien. Hij zal zeker een goede jager worden en hij heeft ook al zijn eerste dieren gedood.

Lars is geweldig trots op zijn aangenomen zoon. Hij noemt Rolf ook gewoon zijn zoon, en Rolf noemt hem ook vader. Ook al weten beiden, dat ze oom en neef zijn. Maar Lars voedt Rolf op, als was hij zijn zoon. En Karin, de tante van Rolf, is als een echte moeder voor Rolf. Het was daarom ook niet moeilijk voor Rolf om ze vader en moeder te noemen. Een groter geschenk had hij aan deze beiden mensen niet kunnen geven. Maar Rolf zelf is opgegroeid tot een keurig jongen, die bij iedereen bekend staat als een goedmoedige jongen, die niet snel problemen veroorzaakt. Dat maakt hem geliefd in het dorp.

En nog zeer regelmatig gaat hij op bezoek bij zijn broers en zussen. En vooral bij Ursa, die inmiddels al een jaar met Vidar getrouwd is. Ze is in verwachting van hun eerste kind, en Rolf gaat ook regelmatig bij zijn zus op bezoek om te kijken hoe het met haar gaat. Ursa heeft veel hulp gehad van haar oom, toen Vidar aan haar vader te kennen gaf, met haar te willen trouwen. Het heeft hem flink wat overredingskracht gekost, maar uiteindelijk mocht Vidar dan toch trouwen met Ursa.

Maar Rolf bezoekt zijn broers en zussen thuis enkel als zijn vader op het land is. Sinds zijn vader hem verkocht heeft aan zijn oom, wil hij niets meer met hem te maken hebben. Op de zeldzame ogenblikken, dat ze elkaar treffen, iets wat onvermijdelijk is in een klein dorp, gunnen ze elkaar geen blik waardig. Voor Rolf is zijn vader gewoon lucht. Zijn oom Lars is nu zijn vader en eerlijk is eerlijk, niemand meer verdient het ook om de vader van Rolf genoemd te worden. Hij leert Rolf alles wat hij weet, maar Lars is er al snel achter gekomen, dat Rolf zelfs nog meer weet, dat hijzelf. De kennis van het bos is als een open boek voor Rolf. Feilloos kan hij ieder spoor volgen, hoe klein ook. Hij is nu al, zonder twijfel, de beste spoorzoeker van het dorp, zo niet van de streek! En dat heeft ervoor gezorgd, dat Lars nog meer prooien heeft kunnen vangen, dan hij eerst al deed. En Rolf is daar zeker de oorzaak van. En dat heeft ook gezorgd, dat het aanzien van Lars en zijn gezin flink gestegen is, maar ook dat Lars een heel stuk rijker is geworden. Hij heeft nu zoveel werk, dat hij er zelfs over denkt om nog een leerjongen aan te nemen. Die moet zich dan vooral gaan bekwamen in het bereiden van het vlees en huiden, want daar is Rolf aanzienlijk minder goed in. En bovendien komen er steeds meer mensen aan huis, die vlees komen kopen.

En soms loopt het anders, dat men gepland heeft. Als op een koude lentedag een arme boer bij Lars aanklopt voor hulp, kan Lars die hulp niet weigeren. De boer heeft maar weinige bezittingen, maar zijn gewas dreigt door wild opgegeten te worden. Daarom heeft hij de hulp van de jager nodig om het wild daar te verjagen. Maar een jager inhuren is kostbaar, en zo rijk is de boer niet. Maar Lars zou de man ook geholpen hebben, zonder betaling. Dus gaat hij samen met Rolf naar de man toe, om eens met hem te praten.

Als Rolf met zijn oom het kleine huisje binnenloopt, zit de man net aan tafel met zijn gezin te eten.

'Oh, sorry dat we storen tijdens het eten!'

'Geen probleem, Lars! Je kunt aanschuiven, als je dat wilt?'

'Nee, hoeft niet, Ingmar. We hebben al gegeten. We wachten wel even buiten.'

Zonder een antwoord af te wachten, lopen ze weer naar buiten. Na tien minuten komt de boer naar buiten en begroet Lars en Rolf.

'Wat kan ik voor je doen, Lars?'

'De vraag is, wat kan ik voor je doen, Ingmar. Ik hoorde dat je eigenlijk mijn hulp nodig hebt, maar het niet kunt betalen.'

'Ja, dat is zo. Helaas wel, je weet hoe het gaat. Het probleem is, dat het wild mijn jonge planten opvreet! Als ik daar niet snel wat aan doe, houd ik niets meer over! En ik heb al niet zo veel!'