Úlfr

X

Ook bij Rolf verandert er een en ander in de roedel. Door een gevecht met een concurrerende roedel is Valdemar ernstig gewond geraakt. En ondanks de goede zorgen van Rolf, die met al zijn kennis zijn leider probeert te genezen, overlijdt Valdemar toch. Diensgevolge ontstaat er een stevig gevecht tussen Havard en Ture om de leiderschap van de roedel. Het gaat er flink op toe, en iedereen maakt zich uit de voeten om de strijd over het leiderschap niet in de weg te staan. Als Ture op een gegeven moment van een helling glijdt, ziet Havard zijn kans schoon. Maar daarbij heeft hij niet gerekend op de tegenstand van Rolf, die liever ziet, dat Ture de nieuwe leider wordt. Maar daarmee mengt hij zich onbedoeld in de strijd om het leiderschap. In plaats dat Ture hem bedankt voor de hulp, ziet hij nu in Rolf een concurrent. En dus moet Rolf zich nu verdedigen tegen twee ontzettend boze wolven.

Nu zou je denken, dat het een ongelijke strijd is, maar niets is minder waar. Rolf is in de tussentijd veel sneller en behendiger geworden. Met zijn lange benen en armen kan hij gemakkelijk de aanvallen van de wolven ontwijken en meteen ook rake tikken uitdelen. En de strijd wordt steeds meer in het voordeel van Rolf beslist, als Rolf een flinke tak te pakken krijgt. Daarmee deelt hij een enorme klap uit aan Havard, die daardoor bewusteloos raakt. En nu is het alleen nog tussen Ture en hem. Maar Rolf heeft in de loop van de tijd geleerd, wat de zwakke plekken zijn van Ture. En dat voordeel past hij dan ook toe. Ture kan niet goed tegen fluiten, dat doet hem pijn aan zijn oren. Rolf heeft hem daar al eens eerder mee geplaagd, maar nu gebruikt hij het ook om de strijd te beslissen. Ture heeft geen enkele kans tegen Rolf. Het schelle geluid is meer dan hij kan verdragen, en als Rolf hem dan met een snelle beweging naar zijn keel grijpt, is de strijd gestreden. Ture geeft zich gewonnen en Rolf is vanaf nu de nieuw leider.

Dat beseft hij zich pas, als de hele roedel, behalve Havard, die nog steeds bewusteloos op de grond ligt, zich bij hem komt onderwerpen. Zelfs Thyrvi, het leidersvrouwtje en de drie overgebleven pups. En Rolf accepteert natuurlijk iedereen weer in zijn roedel. Zelfs Havard, die bij is gekomen uit zijn knock-out. Hij gromt eerst nog wel een beetje, maar als Rolf hem boos aankijkt, onderwerpt hij zich al snel en gaat op zijn rug liggen voor de voeten van Rolf. En daarmee is de rust in de roedel teruggekeerd.

En Rolf neemt het leiderschap best serieus. Normaal zou de nieuwe leider de pups onmiddellijk doden, maar Rolf is gehecht geraakt aan de pups. Dat zorgt even voor verwarring, maar uiteindelijk is iedereen toch blij, dat ze mogen blijven. De roedel is nu groot, zelfs voor wolvenbegrippen. De roedel bestaat nu uit een jongen van twaalf jaar, acht volwassen wolven, en 3 half volwassen welpen.

En omdat de hoeveelheid wild in de omgeving van het hol begint af te nemen, gaat Rolf op zoek naar een nieuwe plaats om te wonen en te jagen. Als hij een nieuwe plaats vindt, waar hij wil gaan wonen, is er de roedel wolven, wiens territorium dit gebied van is, al snel ter plaatse. Een confrontatie tussen de beide roedels blijft dan ook niet uit.

Rolf is echter vast besloten om te blijven, en valt de roedel aan. Die weten even niet, wat ze met de nieuwe situatie aan moeten. Want ze zijn nog nooit eerder rechtstreeks aangevallen door een mens, omwille van hun territorium. En die verwarring komt hun duur te staan. Rolf heeft met zijn speer binnen enkele tellen hun leider gedood, nog voordat de rest kan reageren. De strijd is al gestreden, voordat het eigenlijk begonnen is. De rest van Rolfs roedel wil dan de overgebleven leden van de andere roedel verjagen, maar door een grom van Rolf stoppen ze meteen met hun acties. Rolf weet dat het gebied groot genoeg is, om alle wolven te kunnen voorzien van voedsel. Door zijn overheersende gedrag loopt hij recht naar de wolven dan de andere roedel toe, die niets anders durven, dan zich onderdanig tegen hem op te stellen. Ze zijn het niet gewend, door een mens zo behandelt te worden, en janken als Rolf ze aanraakt. Met een snelle greep aan hun keel maakt hij iedere wolf tot lid van zijn roedel, zeer tot de verbazing van zijn bestaande roedelleden. Maar Rolf is de leider, dus ze moeten zich er maar bij neerleggen. Als dan een wolf weigert zich te onderwerpen aan Rolf, kent Rolf echter ook geen genade met die wolf. Met zijn knuppel slaat hij zonder pardon de hersens van de wolf in, die dan levenloos op de grond valt. En daarmee laat hij ook zijn gezag over de roedel blijken. De wereld van de wolven is hard, ze kennen alleen het recht van de sterkste. En door dit gedrag te tonen, laat Rolf zien, dat hij de onbetwiste leider van de roedel is. Die bestaat nu opeens uit maar liefst veertien volwassen wolven, en drie welpen. Want zo oud zijn de pups inmiddels wel. Rolf vindt wat later een groot hol, dat eens van een das is geweest, en maakt daar zijn huis van.