Hearts Unlocked

29 - The Father's Side

May mga bagay o mga tao mang mananakit sa atin, hindi natin dapat gantihan iyon ng pananakit din. Mataas na antas ng pagpapakumbaba at pag-intindi sa kanila ang dapat nating ibigay. Sa oras na magbigay tayo ng maling reaksyon sa sakit na idinulot nila ay para na rin nating ibiniba ang ating lebel.

“That’s the one millionth reason why I am so lucky to have you, Caroline.”

 

The usual greeting of each other lang ang nangyari. Nawala na ng tuluyan ang kaba ko dahil kalmado at very welcoming naman si tito Will sa amin. Napansin ko lang na ‘yung iba niyang sinasabi kay Nick ay may laman.

“Manang, sobrang namiss ko po talaga itong luto niyo.”

Pangiti pa lang si Nick nang binawi agad iyon ng mga sinabi ni tito, “It’s been what, a year or two, since you last ate in this table.”

“How about you? A decade?” Napaka-plastic ng mgangiti nila sa isa’t isa. Nakakaumay ang atmosphere dito, ang sarap pa man din ng mga nakahain. Tiis ganda na lang siguro, hindi dapat tinatanggihan ang biyaya sa hapag-kainan.

Hindi pa rin sila mahinto sa ganoong klaseng pag-uusap kaya nagkunwari akong nasamid upang makuha ang atensyon nilang dalawa. “Tito Will, mahilig po pala kayo sa painting?”

“I collect them, it’s my hobby. I’ll show you around after dinner.”

Ang sasarap ng mga hinain sa amin. Tatanungin ko na lang si Nick mamaya kung anu-ano mga ‘yun. Mukhang European menu ata ang pinili ni Tito for tonight. Kumpleto mula appetizer hanggang dessert.

Heto’t nag-iikot na kami sa bahay at pinapakilala sa akin ni tito ang bawat painting na mayroon sa mansyon nila. Grabe, from all over the world ang lahat ng nandito. Akala ko’y matatapos ang gabing ito na isang plain dinner bonding lang ang nangyari pero hindi napigilang simulan ni Nick ang mainit na usapan.

“So, why did you invite us, dad?” tanong niya.

“I just thought you’d like to say something I’ve been waiting for you to speak for the last two hours, kid! Don’t make me regret cancelling an important business meeting tonight.” Pinaghalong ama at businessman ang tono ni tito.

And Nick just went straight to the point after he took a deep breath, “I want you to cancel the engagement.”

“You want me to do what?” binigyang-diin niya ang salitang ‘want’ sa kanyang tanong.

“I need you…” Nakita ko ang paggalaw ng adam’s apple ni Nick at kasabay noon ang pagbilog ng kanyang kamay. “I beg you to cancel it. I’m in love with this special girl, dad.”

Ipinulupot niya ang kamay niya sa bewang ko.

“I need you to understand how much I am in love with Caroline.” he said that straight to my eyes.

Nanigas na lang ako sa kinatatayuan ko. Pakiramdam ko’y madadagdagan ng isang Aphrodite statue ang mansion nila.

“And do you even understand how complicated the situation is?” Ganoon na lamang ang talim ng mga mata ni tito. May panghihinayang sa kanyang tingin. Ang hirap niyang basahin. “Mr. Pears would call off the partnership and that means—“

“I can live without money but I ain’t living without the one who keeps me alive.” Hinigpitan niya pa ang hawak sa akin at hindi na ako makagalaw pa. Walang maibigay na tugon ang isip at senses ko sa nangyayari ngayon. Lalong tumaas ang temperatura ng paligid. “Caroline Reyes is the only girl I would marry.”