KURS YOLU (Tamamlandı)

ŞÜKÜR SEBEBİM

O güzel gecenin üzerinden üç gün geçti.Üç gündür ahadla hiç görüşememiştik.Ne o işlerinin yoğunluğundan beni arayabilmişti ne de ben telaşımdan onu arayabilmiştim.

Hafızlığım sonunda bitiyor ve son haslarımı yapıyordum.İçimdeki heyecan anlatılamaz bir sıcaklık ve huzuru da beraberinde getiriyordu..

Gece yarısından sonra annem uyuyunca sessiz adımlarla üzerime battaniye alıp balkona çıktım.
Etraf sessiz ve huzurluydu.Yada ben öyle sanıyordum..İçimde büyüyen huzurdan dolayı..

Battaniyeye iyice sarındıktan sonra derin bir nefes aldım.Ağzımdan çıkan buğu havanın soğukluğunu fazlasıyla hissettiriyordu..

Gözlerimi kapadım.Geçmiş karşıladı beni annem yaşadığımız zorluklar, annemin gördüğü fizik tedaviler..geçirdiği sinir krizleri"...

Annem'in fizik tedaviye götürdüğüm zamanlardan biriydi.Dönüş yolunda birden kendini kaybetti.Ne yapacağımı şaşırdım.Saçını başını yolmaya çalışıyor zar zor engel oldum ama daha sonra dizleri tutmadı..

Öğlen güneşi tepemizdeydi annem daha sonra çaresiz bir çocuk gibi hüngür hüngür ağladı..Aklım başıma gelince telefonu çantamdan çıkarıp ahadı aradım..
Annemi zorla banka oturttuktan sonra bir iki adım uzaklaşıp durumu anlattım..Yaklaşık yarım saat sonra geldi hastahaneye götürdük.Sakinleştirici iğne vurdular..
O gece ikimizde orda sabahladık.

Ahad'a ne kadar eve gitmesini söylesem de "senin annen benimde annemdir" deyip yanımdan bir an olsun ayrılmadı.
Daha sonra bir kaç gün annem ruh gibiydi.Allah'a şükür sonra da iyleşti yavaş yavaş..

Dilimde "şükür"le tebessüm ettim..

Sokağı aydınlatan turuncu sokak lambası işini yapıyordu..
Dakikalar içinde sayısız geçen araba motor yaya insanlar...

Telefonumun titremesiyle elime aldım telefonu..
Mesaj simgesini görünce yüreğimden karnıma doğru giden heyecan birikintileri ellerimin titremesi ne sebep olmuştu..

Vakit kaybetmeden mesaj butonuna bastım..
Yüzümde geniş bir gülümseme yayıldı kaç dakika böyle gülümsedim bilmiyorum...

-" Selâmün aleyküm Uyudun mu? bitanem bir kaç gündür seninle ilgilenemedim özür dilerim şirkette işler baya yoğundu, senin o gülen yüzünü çok özledim"..

Mesajdan sonra bir kaç saniye kendime gelmeyi çalıştım...Daha sonra kendime gelmeyi başarıp cevap yazdım..

-"Hayır uyuyamadım balkonda biraz hava alıyordum, özür dilemeni gerektirecek bir durum yok, insanlık hali yarın ne olacağımız belli değil..Bende seni çok özledim.."...

Binbir heyecanla yazdığım mesajı gönderme butonuna basınca hızla iki üç kez yutkundum..

Bu soğukta heyecandan yanakları kıpkırmızı olan ilk insan olarak tarihe geçeceğim sanırım..
Bir kaç dakika içinde mutfağa gidip su içtim ve balkona geri döndüm..

Saniyeler sonra mesajıma cevap gelmişti..Sakin kalmaya çalışarak mesajı okumaya başladım..

-"Kendine dikkat et üşütme sakın, aklım sende yarın görüşebilir miyiz"..

Bir kaç dakika düşündükten sonra..

-"Nasip inşeAllah" dedim kendi kendime gülümserken...

Hava iyice soğuduğunda içeriye girip yatağıma uzandım..Vücudum eski sıcaklığına kavuşmaya başlamıştı..

Telefonumu prizdeki şarja koyup dualarımı edip gözlerimi yumdum..
Güzel hayaller kurarak sırıtmayı da ihmal etmeden uykunun kollarına bıraktım...