KURS YOLU (Tamamlandı)

SON DAKİKALAR

Kocaman gülümsemesiyle karşımızdan fahri amca gözüktü.
Beyazlaşmaya yüz tutmuş saçları, kırışmış yüzü, ağaç dalını andıran bastonu ve cebindeki yeşili çalan tesbihiyle, hayat boyu yaşadığı pişmanlıkları bedeni anlatıyordu..
Annemin yanından sessizce ayrıldım. Baba kız geçirecekleri son 48 saatlerinin bir saniyesini bile bozmak istemiyordum.
Gözyaşlarım istemsizce akarken baba özlemini de kalbimdeki sızıyla içime akıttım.Anneme doğru başımı çevirdiğimde babasına sarıldığını ona ne kadar çok hasret ve özlem dolu olduğunu gördüm.Şimdi ağlamanın hiç sırası değildi.
Elif teyzenin evine doğru yürümeye başladım.Gözyaşlarımı silip annemin mutlulugunu düşündüm..
Benim ağladığımı görse babasının yanından ayrılıp, bütün günü benimle geçirmek zorunda kalırdı..
Düşüncelerimden sıyrıldığımda elif teyzenin evine gelmiştim.
Dışarıdan siyah görünen ama kapının yanına gelince haki yeşili olduğunu anlımsatan bir görüntüsü vardı.Kapının etrafını süsleyen çiçekler, evin etrafındaki çimenler eve hoş bir hava, huzur katıyordu.
Kapıya yaklaşıp anahtarlık şeklindeki zile bastım.
Zile birer dakika bekliyerek üç kez bastım, islama göre bekliyerek üç kez zile basılması gerekir. Eğer üçüncü kez zile basıldığında kapı açılmazsa oradan gidilir, kapının açılmaması evdeki insanların müsait olmadığına işaret eder.Kimse kapıyı açmayınca gitmeye karar vermiştim ki, son dakikada elif teyze kapıyı açtı.
"Hoşgeldin hiranur kızım kusura bakma hamur yoğuruyordum anca kapıyı açabildim gel buyur içeriye"!..
Feracemin yere değen kısmını kaldırıp:
"Yok önemli değil elif teyzecim"dedim ve beraber içeriye girdik.
Elif teyze mutfakta işlerini hallederken ben de fırsattan istifade eşyalarımı toparladım.Bavulumu salondaki kapının kenarına koyduktan sonra elif teyzenin yanına mutfağa gittim.
Mutfak ne çok küçük ne de çok büyüktü.Kapıyla santim farkıyla ayrılan katlanır yemek masası ve cıvıl cıvıl iç açan çiçeklerle süslenen bir mutfak hayal edin..