KURS YOLU (Tamamlandı)

AHADIN KARARI

"Hayat bir yoldur.Doğduğumuz günden beri engeller çıkar karşımıza..Bir süre sonra yürümek için çaba sarf ederiz.Deneyip deneyip başarırız.Ve daha sonra yürümek heyecan vermemeye başlar.Daha çok daha çok öğrenmek isteriz.Keşfetmek isteriz hayatı.Parkta arkadaşlarınla oynadığın oyunlar, çocukluğunda alınan ilk hediyen.Ve daha sonra büyüdüğünü hissedince o acı gerçek ortaya çıkar.İlkokulda arkadaşların seni dışladığında sana yalan söylemeye başladığında hiç kimseye güvenmemen gerektiğini...
Daha sonra önyargılar çıkar ortaya..
Bazılarında haklı olursun ama bazen de çok pişman olursunuz....Hayat bu yalan dünya engellerin içinde labirente dönmüş hayatımız..Beni çok iyi anlıyorsun değilmi?"

******
Ahad yazdığı mektuba ara verip abdest almak için lavaboya gitti.Ellerini yüzünü yıkadıktan sonra bir süre aynada kendisine baktı.Hayatını yaşamını düşündü.Babasının söyledikleri kulaklarında yankı bulunca bir süre gözyaşı döktü,daha sonra sakinleşip abdestini aldı.Abdest yüreğine huzur kalbine de merhem olmuştu sanki.Huzur içinde namazını kıldı ve daha sonra ara verdiği mektubunu yazmaya devam etti.

"Şu an sana söyleyeceklerim seni kıracak bunu biliyorum, ama bu bir gerçek.Ve senin de bunu öğrenmen gerekiyor.H"Şu an sana söyleyeceklerim seni kıracak bunu biliyorum, ama bu bir gerçek.Ve senin de bunu öğrenmen gerekiyor.Hiranur o senin gerçek amcan değil ve sinsi bir seri katil.Annen o adamla evlenirse o adamın tek amacı insanlara işkence yapmak yani, bana bunu babam söyledi.Ben en yakın karakola gidip şikayetimi yaptım.Lütfen annene engel ol.Sana bir şey olmasından çok korkuyorum...".

Ahad mektubu zarfa yerleştirdikten sonra derin derin nefesler alarak ceketini giyip evden çıktım.Neden böyle garip hissediyorum bilmiyorum..
Rica ettiğim arkadaşıma mektubu verdikten sonra otele geri döndüm.Ama yerimde duramıyor, her an hiranur'a bir şey olacak korkusuyla boğazıma bir yumru oturmuştu..

Arkadaşım mektubu hiranur'a teslim ettiğini söyleyince pencerenin yanından hiranurların evine bakındım.Mavi perde rüzgarın esintisiyle uçuşuyordu.Kalbim saat gibi tiktak atmaya başladı.

Yarım saat sonra dayanamayıp hiranur'a mesaj attım.

-"Hiranur mektubu okudun mu?"...

Saniyeler dakikaları dakikalar saatleri kovaladı ve hiranur'dan hiçbir mesaj yoktu.Aklımdaki kötü düşünceleri unutmak için içimden dua etmeye başladım.

Hiranur
Ahad mesaj attıktan sonra ellerim ayaklarım tir tir titremeye başladı.Ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilemez bir hale büründüm.Annem'de secdede Allah'a dua ediyordu.Ona hayırlı bir eş nasip ettiği için.
Ama o eşi olacak kişi hayırlıdan öte seri katildi.
Boğazıma düğümlenen düğümlerin haddi hesabı yoktu.
Telefonuma ahad'dan ard arda gelen endişeli mesajlara hızla yanıt yazdım.

-"Ahad sakin ol ben iyiyim, ama çok şaşkınım bu bu nasıl olabilir.Annem buna çok üzülecek"...

Anneme anlatmaya çalıştıkça annem işi olduğunu söyleyip beni geçiştirdi.Ne yapıp ne edip ona bunu anlatmalıydım.Ama ilk önce ne olduğunu öğrenmem gerekiyordu.
Hızla evden çıktım.Ahad'a mesaj atıp kapının önüne çıkmasını istedim.

Beş dakika sonra ahad kapının önüne çıktı.Yüzündeki endişenin haddi hesabı yoktu.Onu öyle görünce gözlerim doldu ve ağlamaya başladım..
Sahile doğru yürümeye başladık, ama ne benim gözyaşlarım dinmek biliyordu, ne de gerçek değişiyordu..

Önümüze gelen ilk boş banka oturduk.
Ahad gülümsemeye çalışarak;

-"Hiranur ağlama lütfen yalvarırım"dedi.