Hayattaki tüm zorluklara karşı Allaha inancını bir an olsun kaybetmeyen hiranur. On günlükken yağmurun altına acımasızca bırakılan annem dediği hocasının imkanlarıyla kıt kanaat geçinip büyüyen bir kız. On yedi yaşında kalbinin sahibi ile gönül bağ...
Gözlerimi açtığımda etrafımda hafif bir buğu vardı.Sanki gözlerimin önünde yığınlarca sis bulutu vardı.Sis bulutlarından gözümü açabilmem beş dakikamı almıştı.Etrafa bakındığımda bulunduğum odanın bir hastahane odası olduğunu anladım. Üzerimdeki hastahane kıyafeti kolumdaki serum,iğne izleri ve daha fazlası.Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyorum,beynimi zorladığımda ise aklıma küçüklük anılarım geliyordu,ama gerisi silikti. Tek bir upucu tek bir bilgi yoktu,beynimden silinmiş beynimi terketmişti.Başıma giren ağrıyla başımı yastığa tekrar bastırdım.
Kapı açıldığında annem ve doktor içeri girdi.Doktor yanımızdaki hastayı kontrol ettikten sonra benim yanıma geldi."Nasılsın iyimisin kızım ağrın varmı?".Ellerimi başımın arasına koyarak "Biraz başım ağrıyor"dedim. "Tamam kızım ben hemşireye haber veririm sana bir ağrı kesici serum taksın rahatlarsın,geçmiş olsun"dedi ve yanımızdan ayrıldı. Anneme döndüğümde yüzündeki endişeyi saklamak için dışarıyı izlediğini gördüm.Benim hastalığım neydi?Niye ben hastahanedeydim?ne olmuştu bana?Allahım sen benim aklıma mukayet ol. Hemşire gelip serumu taktı."Geçmiş olsun"diyerek yanımızdan ayrıldı. Artık anneme herşeyi sormanın vakti geldide geçiyordu.Yüreğim ne kadar?acısada,korksada bunu sormak zorundayım.Boğazımı temizledikten sonra; -"Anne benim ne hastalığım var ben neden buradayım?söylermisin lütfen?." Annem başörtüsünü düzeltip bana döndü. -"Hiranur kızım sen bayıldın ve biz seni hastahaneye zar zor yetiştirdik,doktorun da sağolsun yardımcı oldu,bak kızım bizi hastahanede bir hafta gibi bir süre içerisinde hastahanede misafir edicekler,ve bu sırada da sana birtakım tahliller yapacaklar.Hastalığına bir teşhis koymak için,belki de hiç belli olmaz Allahü Teâladan ümit kesilmez hiçbir hastalığın ortaya çıkmaz."
Annemden bu kelimeleri duyunca gözyaşlarımın akmasına engel olamadım.Annem benim ağladığımı görünce bana sarıldı.Allahü Teâlaya içimden dualar ettim,"Allahım bana hastalığımı bir imtihan olarak gönderdiysen eğer hayırlısıyla benim o imtihanı geçebilmemi nasip eyle"amin.. Kolumdaki serum bitince annem koluma girerek beni lavaboya götürdü.Annemle birlikte sırayla abdest aldıktan sonra yatağa doğru yürümeye başladık.Tam yatağa oturacakken bir anlık başım döndü annem belimden tutarak beni yatağa yatırdı. -"İyimisin kızım?". -"İyiyim anne bir an için başım döndü de onun için biraz uyusam geçer."Deyip yastığa başımı koydum,ağrı kesici serumun etkisiyle uyumuşum. Doktor beni uyandırdı ağrım olup olmadığını sordu,bende yok dedim yataktan doğrularak. Beni tekerlekli arabaya bindirdiler,yol boyunca annemin elini sımsıkı tuttum hiç bırakmadım.Beyin tomografisi için başımı biryere soktular ve hiç kıpırdamamam gerektiğini söylediler bende ne dedilerse eksiksiz yaptım.
İçerisi bayağa karanlıktı,takur tukur sesler geliyordu.Yarım saat sonra tomografiden çıktık.Beni tekrar tekerlekli sandalyeye oturtup odaya kadar hemşire götürdü.Bugün benim için çok yorgun geçmişti,hiçbirşey yapmayıp yorgun olmak size saçma gelebilir banada saçma geliyor ama inanın bunun nedenini bende bilmiyorum.Yani garip bir halsizlik var üzerimde.Adını koyamadığım..
Yatağa yattığımda hemşire gelip dinlenmem ve birazda rahatlamam için koluma tekrar serum taktı. Ayağa kalkamıyor olmak abdest alıp namaz kılamamak ve kuran okuyamamak yüreğimi acıtıyor.Ama olsun bu Allahın bir imtihanı söylenmekle bir çare bulunmuyor. Gökyüzü daha karanlık bu gece. Hastahane kokulu.Sessiz.. ** Bugün beni doktor gelip başka bir muayneye götüreceğini ve hazırlanmam gerektiğini on dakika sonra hemşirenin beni almaya geleceğini söyledi ve gitti.Yattığım yerden kalkmaya çalışırken dışarıda yağmurun atıştırdığını gördüm.Hava karanlıktı,inşeAllah bugünkü kontrol de kötü sonuçlanmazdı..Amin..
Hastahanede olmak hem benim yüreğimi sıkıştırmıştı,hemde hastahane kokusunun üzerimdeki etkisi hemde bir anlam veremediğim yorgunluk. Hayat ya işte belki bu imtihan belki beni Allaha kavuşturacak belki de benim sabrım olacak. Nasıl vakti geldiğinde çiçekler yaprak açarda daha sonra ise zamanı gelince yaprakları kızıl olarak yere düşer ağaçların,Allahü teâla okadar güzel yaratmışki elhamdulillah iki şekli de apayrı eşsiz güzellikte.İnsanlarda birgün solar birgün yeşerir bu dünyada.. İki günden beri açım beni serumla doyuruyorlar,midemin gurultusundan hayallere dalamıyorum yahu.. Ve nihayet annem elinde tepsiyle odays girdi,ne tepsimi o?yemekmi?var içinde Allahım sana sonsuz şükürler olsun bu garip kulunu aç bırakmadın..
Annem kenarıdaki masayı önüme doğru çekti.Tepsiyi de masanın üzerine koydu.Tepside bir kase çorba iki dilim ekmek salata yoğurt ve tuz vardı.Tuzu annem koymuştu sanırım çünkü hastahanelerde yemeklere tuz koymadıkları gibi yanınada koymuyorlar maalesef.. Annem çorbanın sıcaklığını alması için ekmeğin bir tanesini çorbaya doğradı.Annelerin bir tanesi ya..
Annem benim hastahanede sıkılacağımı ve yatarak kurani kerimi okuyamayacığımı bildiği için bana dini hikayeler adlı büyük ve kalın bir kitap getirmiş,kitabı bana uzattı.Teşekkür edip annemin elini öptüm.Hem vakit geçirecek hemde bilgi edinecek birşey bulmuştum Allaha bin şükür.. Kitapta 50 bölüm vardı ve her bölümde bir hikaye bir söz vardı. Bu ayrıntısı beni çok mutlu etmiş çocuklar gibi sevinmiştim. Kitaba başlayıp yarısına geldiğimde gözlerimin yorulduğunu farkettim,kitabı kenara koyup gözlerimi uyuya teslim ettim.
Annemin sesiyle gözlerimi açtım.Doktor bey gelmişti ve ben doğruldum oda tansiyonumu ateşimi ve anlam veremediğim bir şeyi daha ölçtü.Yarın sonuçlar açıklanacaktı ve doktor gelip hastalığımın ne olduğu hakkında bir bilgi verecekti.Bir yandan korkuyordum,diğer yandan ise belki bir hastalığım yoktur umuduyla mutluydum.Allahım hayra eriştir..Amin.. Akşam yemeğini yedikten sonra annem namaz kılmak için mescide gidince bende kitabımı okumaya devam ettim.Yunus aleyhisselamın hazreti Muhammed sallallahü Aleyhi ve sellemin hayatı birbirinden farklıydı,onlar da farklı imtihanlarla sınanmıştı,ama hepsi peygamberdi. Annem elinde çay ile geldi.Çay hastası olduğum için çay içebilmek beni çok mutlu etmişti.Çay huzurdu birkere... Gece saat 3 olmuştu ve ben hala stresten ve düşünmekten uyuyamıyorum.Bir sağa bir sola dönmektenn... ***** Ertesi gün uyandığımda saat erkendi.Annemde sabah namazı kılmaya gitmiştir diye geçirdim içimden..Annem geldi güzelce diyemem ama çay ve birkaç şey atıştırdım..Çünkü aklım sonuçlarda kalmıştı.Kendimi nefsime teslim etmek istemiyordum ama ister istemez yine kafam oraya takılıyordu. Saatler birbirini kovaladı,bu saatler benim için hiç ama hiç kolay geçmedi. Ve kapı tıklandı,gelen doktordu. Yan hastanın kontrolunu yaptıktan sonra bizim yanımıza geldi,çıkan raporu eline aldı ciddiyetle inceledi.
-"Üzülerek söylemeliyim ki kalbinizde bir sorun var,psikolojik olabilir diye düşünüp sizi endişelendirmek istememiştim,ama sonuçlar aksini gösteriyor... Doktor bunları dedikten sonra gerisini dinlememiştim bile.Gözlerimi tavana dikmiştim dudaklarımı sıkıca kapadım,ellerimle de kulaklarımı kapadım.. Nasıl yani yeni bir imtihan mıydı bu?...
Sevgili okurlarım canlarım ciğerlerim bu bölüm biraz hüzünlüydü,umarım bölümü beğenmişsinizdir.Allah hepinizden razı olsun.Sizleri çok seviyorum.Allaha emanet olun sevgiyle kalın.. Kalpcikli yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum.Sizleri çok seviyorum..😘😊😍😊😍😍😊💘❤💓💕💖💗💙💚💛💜💝💞💟❣💌🗯💭
Bu arada Zeynep Nur'dan Hikayeler diye facebookta bir grup açtık,siz sevgili okurlarımı beklerim😊😘😊
Sosyal Medya adreslerim.. Facebook:Kurs Yolu sayfası Facebook Hesabım:Zeynepnursema Instagram:Zeyno_feca(kurs yolu) Twiter:ZeynepNur455
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
