KURS YOLU (Tamamlandı)

BABA İLE İMTİHAN

Bazen hayallerine çok yakın sanar insan kendini daha sonra anlar sadece hayallerine bir adım attığını..

Çırpınmayı bırakalı tam bir saat olduğunda araba fren yaptı. Başımı kaldırdığımda siyah lüks bir arabada olduğumu anladım, ama şuan sadece bu yaşadıklarımın kabus dolu bir rüya olmasını istiyorum. Yüzüme sertçe birkaç kere vurdum ama nafile yok yok yok gerçek bu..

Arabanın kapısı sertçe açıldığında arabadan indim. Bu ev başkaydı, daha önce bizi kaçırdıkları evden çok başkaydı. Ama değişmeyen tek şey evin etrafındaki elinde silahlı adamlardı.

Siyah demir merdivenleri hızla indikten sonra kapıda beni evin hizmetlisi olduğunu tahmin ettiğim bir teyze karşıladı.

-"Hoşgeldiniz hiranur hanım ceketinizi alabilirmiyim? "dedi.

Başımı sallayıp;
-"Hayır çıkarmak istemiyorum feracemi de siz benim adımı nereden biliyorsunuz teyzecim? ".

-"Şşey talip bey".

-"Teşekkür ederim anladım teyzecim"dedim gülümsedim.

Kapıdan içeri girdiğimde bir kadın "beni takip edermisiniz hiranur hanım? ".

Adını bilmediğim diğer bir hizmetçi kadının arkasından onu takip ettim.
Eğer dışarıdaki adamlar olmasa çoktan gitmenin bir yolunu bulurdum.
Ama rabbimin bir bildiği vardır elbette.

Bir oda kapısının önüne geldiğimizde:

-"Buyrun hiranur hanım burası sizin odanız birşey isterseniz bana seslenmeniz yeterli adım yaren"dedi.

Hiç konuşmadan odaya girdim. Olanları beynimin içerisinde idrak etmeye çalışıyorum.

Feracemi çıkarıp kapının arkasındaki askıya astım.

İnsan kendini ait olmadığı bir yerde nasıl hissediyorsa öyleyim bende.