KURS YOLU (Tamamlandı)

KÖTÜ GERÇEK

Gözlerimi araladığımda annemin yaşlı gözlerini, asiye hanımı ve doktoru gördüm, ne olmuştu ki bana?...
Ne olduğu hakkında beynimi yoklasam da hiç bir iz yoktu geçmişten...
*****
Kapı tıklanıp içeri giren adam benim nişanlımdı evet evet onu hatırlıyorum, hoşgeldin canım diyerek boynuna atıldım, ben nişanlıma sarılırlen..
Annem ve asiye hanım şok olmuşçasına birbirlerine kaş göz işareti yapıyorlardı.
Annem konuşmaya başladı.
-"Hiranurcum ahadı boğacaksın" dedi gülümseyerek.
-"Yok annecim ben ona hiç kıyabilirmiyim"dedim ahad'tan ayrılarak.
Ahad endişeli gözüküyordu.
-"Ne oldu iyiyim ben endişelenme"dedim gülümseyerek..
-"İyiki bize geri döndün hiranur" dedi, gözleri yaşlı..
İyiki benimle nişanlı diye geçirdim içimden..
Böylece 15 gün ahad'la annemle ve asiye hanımla nöbetleşe geçti. Sevdiğim yanımda oldukça daha bir mutlu oluyorum, Allahım sana çok şükür..
Hava almak için hastahane kapısından tam çıkacakken duyduklarımla adeta kilitlendim.
-"Anne hiranur beni sevdiği sanıyor, rol yapmasına yapacağım da biliyorsun günaha giriyoruz ikimizde bence artık herşeyi hiranur'a anlatmalıyız, böylesi daha iyi inan bana"dedi.
Yine bir acı, yine bir hayal kırıklığıyla, geçmiş bir film gibi gözümün önünden akıp geçti,vurulmam, kimsesizliğim, herşey benim aptallığımdı, gidip özür dilemeliydim asiye hanım ve ahaddan...
Ağlamamak için zor tuttum kendimi..

Kapıyı açıp ahad ve asiye hanımın yanına gittim.Onların konuşmalarına izin vermeden konuşmaya başladım.
-"Bakın bana acımanız gerekmiyor, herşeyi duydum ve hatırladım rol yapmanıza gerek yok artık,size bunları yapmaya mecbur ettiğim için özür dilerim burda olmanıza da gerek yok"dedim neden dedim bunları bilmiyorum. Bir hışımla ve koşarak odama girip yatağa gömdüm başımı ağlamaya başladım, uykuya dalmışım...
***
Uyandığımda gözlerim annemi buldu, yüzü solmuştu ahad denen o çocuğa ve annesi asiye hanıma dediklerimden dolayı mı kızmıştı bana, bismillah diyerek yataktan yavaşça doğruldum.
Annem'e dönerek konuşmaya başladım.
-"Anneciğim birtanem ben onları sen üzül diye söylemedim inan bana,ne olur bana öyle bakma yalvarırım nasıl oldu nasıl söyledim tüm bunları bimiyorum"dedim göz pınarlarımdan umarsızca akan gözyaşlarımı silerken.

Annem nur dolu ellerini yanaklarımda birleştirdi ve bana sarıldı.

-"Biliyorum kızım seni çok iyi anlıyorum inan bana,rabbim ikimizi de çok zor imtihanlardan geçirdi,ama çok şükür hayattayız yılmadık ayaktayız,ahad ve annesi asiyeye öyle yapman doğru değildi bunu sende biliyorsun günlerdir ne yaparız hiranur'u nasıl mutlu ederiz diye senin etrafında dört döndüler benden çok onlar seni mutlu etmek için uğraştı mutlu ettiler de etmediler mi? "dedi gözyaşlarını silerken....

Bir an için gözlerimin önünden beynimden sessizce sorguladım 15 günü.Ahadın bana her gün aldığı çiçekler,annesi asiye hanımın hiç üşenmeden hergün yaptığı ikramlar asiye hanım eve gittiği halde ahadın yasak olmasına rağmen hergün kapının önünde ben birşey istersem bana birşey olursa diye düşünüp beklemesi işe gitmeyip kabuslarımda onu sayıkladığımda her an yanımda olması boşuna mıydı?
Annem herzamanki olduğu gibi yine haklıydı,anneler herzaman haklı..

Asiye hanım ve oğlunu çok kırdığımı düşündüğüm için annemin telefonunu aldım,annem kantine gidince asiye hanımı aradım.İki dakika sonra telefon açıldı.

-"Alo kimsiniz? "

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

-"Selamun aleyküm ben hiranur sizinle nasıl konuşacağımı bende bilmiyorum,umarım söylediklerimden dolayı bana kızmamışsınızdır,size söylediklerimin hepsi bir öfkeyle çıktı ağzımdan nefsime uydum,şeytana kandım ama aklım başıma geldi Allaha çok şükür.Sizi üzdüysem kırdıysam özür dilerim"dedim bir umutla...