Bu Nasıl Dadı (Tamamlandı)

Bölüm 17 - Sorunlar sorunlar...

Anneme bir şey olduğunu hissettirmeden konuşmak için akla karayı seçmiş ve sonunda sadece üzerimde bir kırgınlık olduğuna inandırabilmiştim. Zavallı kadın yaşadığım hayattan bihaber bana Leyla'yı ve Ayla teyzeyi sorduğunda ise neredeyse yakayı ele verecekken tam zamanında durmuş ve kurmak üzere olduğum cümleyi düzeltmiştim.

Az sonra Amelya'nın kapısını araladığımda Letafet kalfayı, minik kızı yatağa yatırmak için onunla cebelleşirken buldum. Her ikisinin de beni fark ettikleri an verdikleri tepki bir başkaydı. Amelya, yaşlı kadının debelendiği kolları arasından kurtulup Selim Abiii! Diye çığlık çığlığa bana koşarken Letafet kalfa derin bir oh çekerek sitem etmeye başladı.

"E vallahi tam zamanında geldin oğlum. Azıcık daha geciksen bu tatlı canavar beni ya delirtecek ya da bir tarafımı sakatlayacaktı." Dedi, belini tutup geriye doğru esnetme hareketi yaparak.

"Aşk olsun Amelya'cım." Dedim kucağımdaki maviş gözlü küçük deve kaşlarımı çatarak. "Kalfa doğru mu söylüyor?"

Amelya utançla kafasını boynuma gömerken bir şeyler mırıldandı. Usulca çenesinden tutup yüzünü kendime çevirdiğimde küçük kız dudaklarını bükmüştü.

"Şimdi bir daha cevap ver bakalım küçük hanım. Kalfaya kötü mü davrandın?"

Amelya yüz ifadesini hiç bozmadan başını salladı.

"Senin gibi tatlı bir kıza hiç yakıştıramadım bunu ama. Neden yaptığını da söyler misin peki?"

Kalfa aramızdaki diyalogu ilgiyle izlerken haydi söyle bakalım da görelim gibisinden bir ifade takındığında gülmemek için kendimi zor tuttum.

Az önceki turuncu fırtına şimdi süt dökmüş kedi misali yüzüme bakıyor parmaklarıyla oynuyordu. Sonunda, uzun bir bakışmadan sonra dudaklarından uykum yok cümlesi döküldü.

Bıyık altından gülerek kalfaya baktığımda başını iki yana salladı. Sen bana bırak dedim dudaklarımı oynatarak. Amelya'ya dönüp kulağına eğildim ve

"Sana masal okusam fikrini değiştirebilir miyim küçük hanım?" diye fısıldadım.

Minik kuş bir süre ciddi ciddi düşündükten sonra başını salladı ve o da benim kulağıma sanki bir sır verecekmişçesine eğilip,

"Oluy. Ama Güzel ve Çiykin'i oku." Diye fısıldadı.

Dudaklarıma küçük bir gülümseme yerleşirken geri çekilip Amelya'ya göz kırptım.

"Anlaştık."

Kalfa kapıya doğru yürürken,

"Ben aşağıdayım, eğer bir şeye ihtiyacın olursa ses edersin." Dedi yüzünde Allah kolaylık versin der gibi bir ifadeyle.

"Kalfa-" Çıkmak üzere olan yaşlı kadın bana döndü. "Bu akşam yaptığın her şey için çok teşekkür ederim. Bana annemi aratmadın." Dedim minnetle.

Letafet kalfanın yorgun gözleri bununla ışıl ışıl olurken sıcacık gülümsedi, başını salladı.

"Rica ederim oğlum, sen de artık bu evin bir ferdi olduğuna göre benim evladım sayılırsın."

"Sağol." Dedim gülüşüne karşılık vererek. Yaşlı kadın çıktıktan sonra ise aramızda geçen konuşmadan bihaber bir şekilde bebeğiyle oynayan Amelya'ya döndüm.

"Haydi bakalım kuzucum, artık uyuma vakti."

-------------------------------------------------