De Verborgen Liefde

• Deel 2 ; Hoofdstuk 41 - Een start in het verleden

Ik ren de kamer uit direct naar een verpleegster die met een karretje in haar handen loopt en die komt dan meteen meteen nadat ik wild wijste naar Kamal's kamer, zonder een toon uit te spreken.
Nadat we naar binnen zijn gegaan zag ik Kamal zoals ik hem had gelaten, maar Saber is weg. Ik zie de verschuifdeurraam van Kamal's kamer open terwijl de gordijnen naar buiten waaien.
"Waar is de doktor? Hij zat in deze kamer als het goed is. Haal 'm snel" zegt de Verpleegster terwijl ze zijn ogen controlleert met een lichtje. "Iikk.." stotter ik.

Alles ging zo snel. Voor ik het wist moesten ze een andere dokter halen omdat Saber niet meer te vinden was.
De dokter heeft Kamal opereren moeten, omdat er iets mis is gegaan. En hij heeft een geheugenverlies van 2 weken.. Ik huil nog steeds. Maar van binnen. Ik heb teveel gehuild om mijn emotie nog naar buiten uiten te kunnen. Hoe is dat ongeluk gebeurd? En Waar is Chahid?
De politie is naar hem opzoek omdat er gister ingebroken is en Chahid meegenomen werd. Ik ben bang dat ze hem wat aandoen. Maar wie waren dat? Zou het wat met Saber te doen hebben?..

Voor Amir was het helaas de laatste dag van zijn leven.. Maar nu heeft hij rust, hij heeft rust van alle moeilijkheden en problemen. Hij heeft voor me gevochten, zonder het te halen. Ik zal hem nooit vergeten. Want ergens hield ik zeker van hem, al voelde ik na de bruiloft hast. Zijn begravenis zal dan ook binnenkort zijn..
Maar ik moet me op Kamal concentreren. Hij heeft mij nodig in deze moeilijke periode. Nour is al vaker geweest. Maar ook zij is verdrietig vanwegen alles. Maar stiekem denk ik dat ze haar meer zorgen om Chahid maakt, nu ze ziet dat Kamal weer praten kan en uit coma is.

"Nirmine" hoor ik een stem achter mij.
Nee, ik durf me niet om te draaien.. Amir's stem spookt al de hele tijd door mijn hoofd. Ik krijg hem gewoon niet uit mijn hoofd.. ik begrijp niet dat het nu voorbij is.
"Nirmine" hoor ik de stem en dit keer draai ik me in een keer om.
Ik zie een verschijnsel, maar dat zal me vast wel weer ingebeeld zijn..
"Nirmine" hoor ik Kamal roepen en draai me weer om. Daar zit hij dan, in een rolstoel.. wie heeft ooit gedacht dat hij diegene zou zijn die zwak zal worden?

"Laten we alsjeblieft frisse lucht nemen" zegt hij en rijd naar me toe terwijl hij me hand vastpakt. Ik schud me wakker en kijk hem met een glimlach aan.
"Ja.. Dat gaan we doen" zeg ik en ik stuur hem naar de lift.
"Waarom ben je zo stil?" Merkt hij op en ik schud me hoofd.
"Zeg me niet dat je er weer over wilt gaan begi.." ik onderbreek hem. "Nenenene, ik heb toch niks gezegd? Maar we zullen er wel achter moeten zien komen hoe het gebeurd is." "Nirmine. Geen woord. Niet nu. Ik heb tijd nodig, dat begrijp je toch wel? Ik weet niet eens meer waarom ik zo geworden ben" Zegt hij als ik hij naar zijn rolstoel wielen kijkt terwijl ik hem de lift inrij.

Terwijl de liftdeuren sluiten zien we nog 2 politiemannen voorbij lopen, waarop 1 diep in mijn ogen keek. Ik hou de rolstoelleuning vast. Dat waren echt de ogen van Amir! Of.. droom ik nu weer?
"Nirmineeeee? Wat is er met je?" Zegt hij terwijl hij met zijn handen mijn gezicht naar zich toe trekt.
De deuren gaan open. "Nikssss meneer de Patient. Wij gaan lekker een bakkie koffie doen en dan lekker frisse lucht halen!" Zeg ik met mijn meest-geacteerde-toon.

Ik ben gewoon traumatiseert na al wat er gebeurd is,.. kamal weet er bijna niks meer van.. nadat hij voor de 2e keer in coma viel en ze hem opereren moesten, ging er wat mis.. en nu weet hij niet dat Amir er niet meer is.. alleen hebben de dokters tegen hem gezegd dat Chahid in een ander kliniek opgenomen is, zodat hij niet in stress raakt als hij erachter komt dat Chahid ontvoerdt is; en nog meer geheugenverlies krijgt.

Ik rijd hem naar de kantine toe en neem 2 cappuccino's; Onze favoriet.
We gaan de tuin in en zien meteen Karim en Reviv hand in hand met een blos bloemen.
"Goed je te zien khoya" zegt Karim terwijl hij de bloemen aan Reviv geeft en naar Kamal rent en hem een knuffel geeft met tranen in zijn ogen. Ik begin mee te huilen en Reviv geeft mij ook een omhelzing als ze ziet dat ik bijna in tranen uitbarst.
Daarna bukt ze om Kamal een omhelzing te geven. "3ala slamtak khoya" zegt ze hem nog terwijl ik Karim ook omhels.
"Hou toch op met huilen, jullie zien toch dat het goed met me gaat?" Zegt hij direct en Reviv kijkt 'm scheef aan.
"Waarom lach je niet om je eigen grapjes? Ey Nirmine heb je de goeie Kamal bij je? Kamal, Hoe gaat het met je? Heb je pijn? Heb je het koud?" Zegt Reviv en we lachen door het snikken heen.
"Hahahahaha" lacht Kamal en hij geeft Reviv een stomp. "Doe is effffffe normaal"
"Love you Kejkej" zegt ze en Kamal lacht ook. "Too Reviv bokefif (stinkerd)" en iedereen lacht. "HAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHA het rijmt gewoon IK GA STUUUUUK" zegt Karim en Reviv geeft ons allemaal een klap. "Ey dames rustig ja, het is gewoon Revivvvv" zegt Reviv.
"Bokefiffffffff" zegt Kamal door de tranen van het lachen.
"Hahahaha, ey Kamal, ik ben trots op je dat je het snel verwerkt hebt, met Am.." zegt Reviv en ik onderbreek haar. "Duuuussss, laten we zitten, haha?" Zeg ik en Kamal kijkt Reviv geschokkt aan en stopt de wielen van de rolstoel als ik hem probeer weg te duwen.
"Maak je zin af, alsjeblieft" zeg hij.
"Schat, we gaan nu een bankje zoeken en onze koff.." zeg ik terwijl ik naar Karim en Reviv kijk en een tikje op me hoofd geef als een teken. Reviv doet haar hand voor haar mond en is zo te zien geschokkt.
"Reviv. Maakt nu haar zin af" zegt Kamal en we kijken elkaar aan.

Wordt vervolgt...