De Verborgen Liefde

• Hoofdstuk 32 - Achtervolging

Perspectief 'Nirmine'

Ik werd de volgende dag wakker door de stralende zonlicht. Ik keek naar buiten en de zon scheen eindelijk, alhoewel we in oktober zitten. Ik was zo blij, ik moet maar een paar lessen en ik haal mijn rijbewijs al te gemakkelijk, zei mijn rijinspecteur!
Ik heb Amir nog geappt maar hij heeft het niet gezien.. is zijn laatste schoolreisje, dan gaat hij inchallah direct verder studeren.

Ik keek op me tel en checkte alle berichten. Heel rustig,.. totdat ik de tijd nakeek. Ik legde mn tel weg en stond op, en ik stond stil en vervolgens pakte ik nog maar een keer mn tel en keek nog eens op de tijd.
WAYOOOOOOOO IK BEN DE FK TE LAAT. WAT IS DITTTT. DIT IS NOG NOOT GEBEURD LIKE WUUUUT.
Het was 09:12, en ik race naar de keuken en eet mijn kom muesli op, was mn gezicht, doe mn makeup en pak een wit tshirt van kenzo, een zwarte broek, een groene bloesje en mijn groene jas. Ik pakte maar wat er heb er niet eens bij nagedacht.

Eenmaal op school aangekomen klop ik op de deur, en mevrouw Tualani doet open.
Mijn Economie lerares en ik bijt op mijn lip.
Ze is nieuw maar ik ken haar nog niet goed.
"Het spijt me mevrouw, ik.." zeg ik tot ze me onderbreekt.
"Snel op je plek" antwoord ze.
"Zal niet meer gebeuren" glimlach ik en ren naar de plek naast Naud.
"Ja, hallo wat is er met jou dan, waarom zo laat?" Vraagt Janine die voor mij zit.
"Janine, Nirmine is al te laat dus laat haar maar beter met rust, voordat jij een waarschuwing krijgt" zegt mevrouw Tualani en ik en Naud giechelen.

Ik negeer haar de helft van de les en vervolgens komt de 5-minuten pauze.
Janine vraagt me om met haar naar het toilett te gaan en we lopen naar buiten.
Zoals gezegd zijn de toiletten in het koude buiten.
We hebben 2 gebouwen en tussen de gebouwen zitten dus de toiletten.
In het andere gebouw zie ik dan Karim op het balkonnetje van het gebouw samen met een vriend, en ik merk dat hij soms naar me kijkt en ik probeer het te vermeiden maar kijk dan toch zijn kant op.

School is voorbij en loop richting de bus.
Vandaag wacht ik niet op Amir omdat hij op een klassenreisje is, en ik gisteravond nog kort  afscheid genomen heb.
Ik mis hem maar vast om dat dit de eerste dag is zonder hem.
Ook was Soukayna niet op school en Chahid was al weggereden op zijn motor. Ook hij heeft weinig gesproken, hij was meer stiekem aan het appen, zou het Nour zijn? Ik geloof het niet, want die zou nu ook onderweg zijn naar Valencia en geen bereik hebben..

Toen zag ik Kamal en ik trok aan Eveline's arm die om mijn arm zat en ze keek me aan en kneep me zo hard als ze kan.
"AAUUUWA" schreeuw ik en ze kijkt me met  grote ogen aan.
"Ga" zegt ze en duwt me zachtjes.
"Ben je gek, Ev" zeg ik een beetje hardop en sommige keken ons aan.
"DOE NOU" feluistert Eveline maar toch hard.
"NEHEEE, JE WEET TOCH WAT ER GISTER GEBEURD IS" zeg ik ook op een hard-feluisterende manier terwijl er nog steeds een paar naar ons toekijken.
"KAN JE VERANDEREN. AMIR IS ER NIET, JE HEBT EEN HELE WEEK MOGOOL GAAHAA" zegt ze terwijl ze me duwt en ik besluit toch te gaan.

Ik wil dit uitspreken en nu Amir er niet is, is dit perfect!
Ik loop zijn richting op terwijl ik hem op zijn telefoon druk bezig zie en hij zijn oordopjes in heeft.
Opeens als ik helemaal in het moment zit dat ik eindelijk zal spreken en dat alles goed zou komen, en volgens plan.. komt een witte volvo aan racen en stopt direct bij Kamal.
Ik kijk al niks begrijpend naar wat Kamal doet, terwijl ondertussen Eveline naast me staat en met me praat terwijl ik niks hoor..
Wie is dat in die auto?

Ik kijk goed en zie dat een meisje met een rode bontjas en bruin kroeshaar.
Ik kijk scan de gezicht die even zichtbaar is en zie dan Bouchra's gezicht.
"IST DAT BOUCHRA?" Schreeuwt Eveline in mijn oor en ik sis dat ze stil moet zijn.
Opeens zie ik Kamal instappen en kijk Eveline met grote ogen aan en zij mij ook.
"Wtf wat doet hij.." zegt ze en ik kijk hoe ze wegrijden en kijk ze nog toe.
"Eveline, dit is niet wat het lijkt toch?" Zeg ik tegen haar met tranen in mijn ogen terwijl ik nog steeds naar de auto kijk en Eveline me naar haar auto sleurt.
Ik stap in zonder wat te zeggen en Eveline rijd direct weg. Gelukkig zagen we Bouchra's auto voor 3 auto's vandaan.
"Bel je mams Nirmine en zeg dat je bij mij blijft slapen door een project die morgen af moet zijn" zegt ze en ik kijk haar scheef aan.
"Je plannt ook alles he" zeg ik en we lachen.
Ik pak mn mobiel en bel mn moeder.
"Ja?" Hoor ik haar antwoorden.
"Mama mag ik bij Eveline blijven omdat we een project moeten maken als strafwerk voor morgen" zeg ik en me moeder antwoord snel met oh en natuurlijk de moeder-bezorgdheid-vragen en zegt uit eindelijk ja.

Ondertussen rijd Eveline nog achter 2 auto's vandaan Bouchra's auto en we komen bij een soort van bos met vele huisjes.
We zien ze verderop parkeren en we zien gelijk dat het grote houten villa's zijn.
"Stop hier" zeg ik tegen Eveline en ze stopt.
We stappen uit en Eveline komt aan mijn kant van de auto staan en we kijken toe hoe Kamal uitstapt. Tot onze verbazing stapt hij alleen uit en Bouchra draait met haar auto onze kant op terug. "Bukken" zeg ik tegen Eveline en we bukken achter Eveline's auto.
Als we zeker weten dat Bouchra weg is, kijk ik Kamal met pijn in mijn ogen toe.
Wat doet hij hier? En wat doet hij alleen?
Ik zie dat Kamal nog op zijn telefoon aan het appen is en de deur opeens open gemaakt wordt. Ik kan niet zien wie het is, maar Kamal loopt direct naar binnen.

"Ik moet daarheen" zeg ik terwijl ik richting het huis waar hij binnen is gegaan loop.
"Nee" zegt Eveline opeens terwijl ze me tegenhoudt en haar gezicht veranderd.
"Hoezo.. wat is er dan?" Zeg ik tegen haar en ze kijkt om haar heen.
"Ik heb geen tijd voor spelletjes, Ev, ik ga kijken wat hij daar doet en wie daar is" zeg ik terwijl ik wegloop en Eveline me dit keer niet tegenhoudt.

Ik loop naar de achterkant van het huis en zie dat de deur daar half open is.
Ik hoor niet veel en leun tegen het houten huis aan.
Dan hoor ik een korte gelach..
Is dat.. wie ik denk dat het is?

Wordt vervolgt...