De Verborgen Liefde

• Hoofdstuk 31 - Opgeven

Perspectief 'Kamal'

Ik zag haar aanlopen met rode, tranende ogen. Ik maakte me zo bezorgt..
Ze zag me en ik haar, we keken elkaar aan en ik wilde haar vertellen dat het me spijt, dat ik haar relatie met mijn broer kapot maken wou.. maar toen knuffelde ze me. Ik kon het niet laten, ik drukte haar strakker tegen me aan, ik mis haar, haar geur, haar lach..
Ik heb haar nodig..

Ik duwde haar zachtjes van me weg en hield mijn handen op mijn hoofd.
Ik merkte dan Nirmine dit niet verwacht heeft en wou me arm aanraken als ik mijn arm van haar vandaan haal.
"Ka..Kamal" zegt ze snikkend.
"Nirmine" zeg ik terwijl ik me handen van me hoofd haal en haar met tranen langs me wangen aankijk met een glimlach.

"Ik kan dit niet meer. Ik ben het zat, begrijp je dat? Ik wil jou, en ik heb voor jou gevochten, ik heb alles geprobeerd.. Je ontwijkt me, je laat me niks meer van je horen.. je gaat je met hem verloven.." zeg ik terwijl ik voor het eerst in mijn leven voor iemand van wie ik hou huil, om iets dat ik echt wil. Ik wil haar, maar ze doet mij pijn.
"Ik.. Kamal. Je.. je wil zeggen dat.. je je opgeeft?" Zegt ze terwijl ze me met grote ogen aankijkt.
"Dit is niet wat IK wil, Nirmine.. dit is iets wat JIJ wilt, onthoud dat" zeg ik terwijl ik mijn blik van haar afsla, snikkend.
"Ka..Kamal, alsjeblieft, ik.." zegt ze maar ik onderbreek haar snel.
"Nee, het is toch over tussen ons? Je mag niet met mij praten, weetje nog? Je gaat met mijn broer trouwen, je word de vrouw van me broer, mijn... schoonzus" zeg ik met een brok in mijn keel en ik zie dat ze beledigd is.
Aan de ene kant, heeft ze dit aan haar zelf te danken, aan de andere kant,.. is dit goed nieuws, omdat ik weet, dat ze nog van me houdt.
"Je ontwijkt zelfs je beste vriendin, Nirmine... wat wil je nu van me?" Zeg ik om het af te maken en ze kijkt naar de grond.
"Ze had er voor me moeten zijn.. ze had ne moeten steunen, hoor je me? Denk je dat dit een makkelijke keuze is voor mij? Ik zit tussen 2 broers, die.. die wat voor me voelen. Het gaat er niet om wie er als eerst van me hield, of wie ik als eerst heb leren kennen..
Het gaat erom, dat er liefde is tussen die 2 mensen.." ik onderbreek haar zonder na te denken.
"Dus je zegt.. dat er geen liefde tussen ons was? Dus er was niks, er was geen.." zeg ik en ze onderbreekt mij dan.
"Kamal, ik wil duidelijk maken. Dat ik nu je schoonzus zal worden, en jij met Soukayna zal zijn.. ik ga niet tussen jullie komen, ik ben niet zo'n iemand" zegt ze terwijl ik na de grond kijk.
"Heb je al" zeg ik dan plots en ze kijkt me weer met grote ogen aan.
"Kamal" zegt ze smekend.
"Nee" zeg ik terwijl ik opsta.
"Mohamed-Kamal, vanaf nu" zeg ik en loop weg.
Onderweg huil ik en kan niet stoppen. Ik hou van haar.
Ik heb met Reviv en Karim afgesproken.
Reviv is direct nadat ik alles vertelt heb na Nirmine toe gegaan, als ze haar nog op die plek kan vinden en Karim bleef bij mij.
"Het was een moeilijke keuze, man" zeg ik tegen hem en hij geeft me een schouderklop terwijl we allebei na het water staren in een park.

Perspectief 'Soukayna'
Alles staat klaar, vanavond wordt het Kamal's mooiste avond ooit. Hij zal van mij zijn.
Nirmine vertrouw ik niet en zal hem nog steeds storen, ookal is ze nu met zijn broer.

Ik pak mijn mobiel en bel naar Kamal's nummer.
"Allo?" Zegt hij terwijl ik aan zijn stem hoor dat het niet goed gaat.
"Allo, Kamal? Alles goed met je, liefie?" Antwoord ik en het word stil aan de andere kant.
"Anyway, ik wou je vanavond uitnodigen" zeg ik en hij praat dan weer.
"Voor wat" zegt hij kortaf.
"Ik moet met je praten, in mijn oom's huis aan de Boulevard (deel van de stad, richting het bos) vanavond om 8 uur" zeg ik en weer word het war stilletjes.
"Is goed, hoop maar dat het belangerijk is" zegt hij.
"Zeker" zeg ik dan maar ook kortaf en doe mijn mobiel uit.

Eens kijken, nog 3 uurtjes.. tijd zat.

Perspectief 'Nirmine'

Daar zat ik dan, helemaal alleen, in een lege terrass. Er waren wel mensen in het café binnen, maar buiten niet, dankzij het koude weer.
Ja, ik zat daar nog, in de kou, omdat ik het niet geloven kan.. hoe kan hij opgeven? Maar hij heeft gelijk.. ik heb het hem laten doen.. ondertussen kreeg ik nog 100 telefoontjes van Amir maar nam die niet op..
Met die gedachten, verscheen er een schaduw door het licht. Reviv!

"REVIV" roep ik en omhels haar. Ookal merk ik dat ze mij niet ook omhelst, ik blijf haar omhelzen.. ik heb haar nodig aan mij zij.
"Ik heb je nodig" zeg ik dan huilend terwijl ik nog steeds haar omhels. Tot mijn korte schrik, houd ze me stevig vast.
"Ik weet het, daarom ben ik hier" zegt ze en ik ben zo opgelucht dat ik kriebels door mijn hele lijf voel.

"En.. toen zei hij dus.. dat hij opgaf.. en.. ik weet het niet meer. Ik hou van Amir, maar iets klopt niet. Als ik een berichtje van hem krijg, als ik hem zie, als ik zijn hand in de mijne voelde.. laat het me glimlachen" zeg ik later terwijl we op het plekje zitten waar ik en Kamal zaten en een kopje thee bestelt hebben.
"Liefde" zegt ze terwijl ze dan een slok van haar thee neemt.
Ik kijk haar aan met een wenkbrauw omhoog.
"Je weet dat ik binnenkort ga verloven, hé" zeg ik en ze zet haar kopje neer.
"En jij weet dat je dat nog kunt stoppen in 3 jaar, hé?" Zegt ze sarcastisch en rolt met hasr ogen.
"Ik snap niet dat je moeilijk doet? In 3 jaar zou je verloven als het echt Mektab (lot) is, maar als je van Kamal houdt, kan je dit nog stoppen. Je hebt 3 jaar de tijd. En hij liegt, als hij zegt dat hij opgeeft. Kamal geeft nooit op, hoor je me? Al ken je hem beter als ik,.. Mohamed-Kamal zal je krijgen, als hij wilt"

Met die woorden staar ik naar boven naar de prachtige zonsondergang.
Heeft Reviv gelijk?

Wordt vervolgt...