De Verborgen Liefde

• Hoofdstuk 4 - Amir

Dit kan niet waar zijn..

Dat.. Dat Kamal nu midden de gang aan het zoenen is met.. Soukayna?! Ik.. ik snap er niks van.. ik.. ik weet niet meer wat ik moet doen, of vinden. Waarom voel ik pijn? Alsof me hart is gebroken? Zonder iets te zeggen of maar een stap verder in de school te zetten, loop ik weg. Ik weet niet waar naar toe.. Maar wat ik weet is dat ik weg moet gaan.. Ik draai me om en merk niet dat ik tegen iedereen bots die de school betreden willen. Met tranende ogen, bots ik tegen een jongen, Amir! Wat doet hij nou hier? En hij ziet me ook nog huilend!
Hij heeft zwarte krulletjes onder zijn witte Polo pet, een blauwe polo trui met een witte tshirt die uit zn trui steekt, een spijkerbroek met gaten en witte Nike huaraches aan.
"Nirmine?" zegt hij terwijl hij me schrikkend aan kijkt.
Ik kijk hem aan en omarm hem, uit het niks, maar wat ik weet is dat ik hem nu vast moet houden. Hij twijfelt even, maar omarmt me dan terug.

Even later zitten we op het bankje bij een Meer naast de school.
"Ga je me nu eindelijk vertellen wat er aan de hand is?" vraagt hij terwijl hij me aankijkt en ik nog voor me uitstaar.
Ik kan nergens aan denken. Alleen nog aan Kamal en Soukayna.. dat ik zelfs Amir niet meer hoor, totdat mijn tel afgaat.
"Me moeder.. omg is het al 16:03?!" schrik ik en neem op. "Salam a Mama." zeg ik terwijl ik Amir me zie aankijken.
"Nirmine mani tadjid (waar ben je)? het is al 4 uur" zegt me moeder een beetje wanhopig.
"Mama, ik de bus was te laat en toen heb ik de trein gemist en hij komt nu ook nog eens 10
minuten later, dus ik kom wat later thuis" zeg ik dan. Ik haat het tegen me moeder te liegen, en ik doe het ook echt nooit, omdat ik weet dat mijn moeder haar HEEL erg snel zorgen maakt. Ik was de tijd ook nog eens vergeten.. Ik moest wel want ik kon niet zeggen dat ik hier met Nour's broer zit, verdrietig ben over Kamal, en school geskipt heb? Ik heb dit nog nooit gehad en gedaan,.. en beter doe en krijg ik deze pijn nooit meer.
"Ohh, oke. Dan tot straks" zegt me moeder en ik neem afscheid van haar voordat ik neerleg.
"Ik moet gaan, maar heel erg bedankt voor je tijd.." zeg ik en wil afscheid van hem nemen als hij me diep in de ogen aankijkt.
"Je was de hele tijd stil, en ik maak me zorgen om je, weet je zeker dat alles goed is?" vraagt hij me heel lief.
ik glimlach en zeg: "Jaa, Amir. Dankzij jou voel ik me beter, ik kan je nog niet zeggen waarover,.. maar ik moet nu echt gaan, me trein komt over 6 minuten en moet nog lopen." zeg ik en omarm hem. "moet ik je brengen? ik heb een tweede helm?" vraagt hij me en hij wijst naar zn scooter.
"Heel lief van je, maar ik ga liever alleen, me ouders kunnen je beter niet zien.." laat ik hem begrijpen en hij knikt. "tenminste tot het station?" vraagt hij en we lachen allebei. Dan ga ik achterop en hij brengt me tot het station, daar neem ik afscheid en pak de trein.

Persp. 'Amir'

Ik weet dat iets niet klopt, maar ik weet dat ik haar met rust moet laten..
Ik heb al een tijdje op haar gelet; nee ik stalk haar niet maar, ik vind haar zo aantrekkelijk.. Haar prachtige glanzende zwarte haren, haar mooie ogen, en stoere style. Ik weet niet of ik denk wat het is dat aan bet beginnen is..

Persp. 'Nirmine'

Ik ben thuis, en heb gedoucht, me huiswerk gemaakt en zit nu op me bed.. Ik heb de hele tijd gedaan, alsof er niks aan de hand was tegen me ouders. Ik denk nu alleen aan hem, aan Kamal, en die trut van een Soukayna.
Dan denk ik aan Eveline.
Ik moet Eveline appen!

"Hey babe!" app ik haar.
"Nirr! hoe is ie mopp?" antwoord ze.

Ik vertel haar alles van A-Z.

"Wat? nee iets klopt niet babe, dat kan niet waar zijn..?!" zegt ze na het verhaal.
"Was het maar niet zo, maar ik ben gebroken.."

Ik app nog de hele avond met haar en kijk dan zodat mijn ouders niks merken, met hun zoals elke avond de serie 'Samhini' (Vergeef me).
In de serie gaat het over een precies hetzelfde situatie als ik! Ik begin weer tranen te krijgen, en opeens hoor ik me moeder.
"Nirmine, waarom huil je?" zegt ze terwijl ze me aankijkt. "Ik moet huilen vanwege Manar en Kamal.." Ja echt waar, de man heet ook Kamal..

Ik ga naar bed, en zie 489 appjes en 12 snaps.
- hmmm. De groep, van mij Nour Alexa & Reviv, mijn klassengroep, mijn nicht, mijn andere groep met vrienden, en .. iemand die ik niet in mn contacten heb? - denk ik en open het.

Ik lees het, en glimlach..

Wordt vervolgt..