Take The Risk.

"Obliviate"

"Μπαμπά?"
.
.
.
"Ω Ντρακο χαίρομαι που αν και με πρόδωσες θυμάσαι τουλάχιστον την φωνή μου."

Το κεφάλι του ειχε γίνει ένα κουβάρι. Διάφορες ερωτήσεις στροβιλιζοταν στο μυαλό του.

"Που είναι η Ερμιόνη?" κατάφερε να ψελλίσει τελικά.

"Η μικρη λασποαιματη φίλη σου? Εδώ μαζί μας, μας κάνει λίγη παρέα."

"ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΉΣΥΧΗ ΓΑΜΩΤΟ! "

"Ντρακο αν θες να είμαι καλός με την φίλη σου πρέπει να είσαι καλός μαζί μου.."

"Τι θες να κάνω?"

"Δεν θα τα πούμε μέσω μίας ηλιθιας μαγκλοσυσκευής Ντρακο. Έλα βρες με στο παλιό μας σπίτι σε μία ώρα και φρόντισε να είσαι μόνος σου αλλιώς η μικρή σου λασποαιματη θα πάει εκεί που ανήκουν όλοι οι λασποαιματοι που τολμούν να ονομάζονται μάγοι..στον άλλο κόσμο. "

Η γραμμή έκλεισε. Ο Λουσιους ήταν σαφής. Δεν μπήκε στον κόπο να τηλεφωνήσει σε κανένα. Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε ο πατέρας του και θα έκανε τα πάντα για να σώσει την Ερμιόνη. Έβαλε το παλτό του και έβαλε τα χέρια στις τσέπες. Τι σκατα ήταν πάλι αυτό που έπιανε? σκέφτηκε. Μία μικρούλα συσκευή με δύο κουμπάκια. Πάτησε το ένα και η συσκευή άρχισε να παίζει τις συνομιλίες από το βράδυ που είχε πάει στην..η Αστορια. Το ένιωθε εκείνο το βράδυ πως κάτι δεν πήγαινε καλά μα δεν την είχε ικανή για κάτι τέτοιο. Έπαιρνε την εκδίκηση της και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Η εικόνα της Ερμιόνης να υποφέρει πετάχτηκε στο μυαλό του, δεν είχε άλλο χρόνο για χάσιμο. Διακτινιστηκε στην έπαυλη Μαλφοι.

Ήταν εκεί. Δεμένη σε μια καρέκλα με το στόμα της κλειστό. Έτρεξε προς το μέρος της και της έβγαλε το μαντήλι από το στόμα.

"Ερμιόνη πες μου ότι δεν σε πείραξαν!"

"Είμαι καλά Ντρακο."

"Συγγνώμη αγάπη μου.."

"Δεν φταις εσύ.."

"Ερμιόνη θα φύγεις από εδώ, σου το ορκίζομαι."

Άκουσε βήματα στις σκάλες. Γύρισε το κεφάλι του και είδε τον πατέρα του να κατεβαίνει.

"Ακόμα και να μην είχαν συμβεί όλα αυτά δεν θα επέτρεπα ποτέ ο καθαρόαιμος μονάκριβος γιος μου να κάνει σχέση με μια λασποαιματη..είμαι πολύ απογοητευμένος από εσένα Ντρακο."

Δεν είπε τίποτα. Έμεινε ακίνητος στην θέση του. Δεν ήταν εκεί για να μαλώσει με τον πατέρα του. Ήταν εκεί για να ελευθερώσει την Ερμιόνη."

"Χαίρομαι βέβαια που μετά την σημερινη μέρα αυτή η σχέση δεν θα υπάρχει."

"Τι θες από εμένα?"

"Ω Ντρακο πάντα ανυπόμονος. Αφού θέλεις τόσο πολύ να μάθεις λοιπόν θα σου πω αμέσως. Θέλω να μπεις στο Αζκαμπαν."

"Δηλαδη να αποκαλυφθω? "

"Όχι όχι αυτό δεν θα δουλέψει πλέον."

"Τι εννοείς? "

" Ντρακο έπρεπε να έχεις κρατήσει μια επαφή με τον κόσμο της μαγείας αλλιώς χάνεις τα νέα. "

" Ποια νέα? "ρώτησε μπερδεμένος.

" Ένας από τους πιστούς μας συμμάχους στο Αζκαμπαν ομολόγησε πως εσύ μπήκες στους θανατοφαγους κάτω από την επιρροή της εξουσιαστική κατάρας που σου είχε θέσει ο άρχοντας του σκότους. Σκοπός του ήταν να έχει έναν κατάσκοπο μέσα στα τείχη του Χογκουαρτς. Έτσι εγώ ο καημένος ο πατέρας σου αναγκάστηκα να υποκύψω στον άρχοντα για να προσέχω τον γιο μου."

" Μα πως? "

" Ίσως να κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί του και να του ανάφερα το νέο μου σχέδιο. "

" Νέο? "

" Φυσικά. Καθώς πλέον κρυθηκαμε αθώοι και δεν μας κυνηγά κανείς αν εσύ Ντρακο μπεις στο Αζκαμπαν θα έχω πλέον την άνεση να έρχομαι να σε βλέπω. Έτσι θα μπορέσω να δράσω πιο εύκολα εκεί μέσα. Από εσένα τώρα αυτό που θέλω είναι να σκοτώσεις την Γκρειντζερ έτσι ώστε να σε κλείσουν μέσα. "

"ΟΧΙ" ηταν απόλυτος.

" Δεν θες την Γκρειντζερ? Έχω κι άλλη. Φέρτε την κάτω."

Η Αμάντα κατέβασε ακινητοποιημενη την Αστορια.

" Η μικρή μας Αστορια σχεδίαζε κρυφά να σε σκοτώσει παρά την εντολή που της έδωσα ότι σε χρειάζομαι ζωντανό. Επίσης πλέον μου είναι άχρηστη οπότε μπορείς να σκοτώσεις εκείνη."

" ΝΤΡΑΚΟ ΌΧΙ! "ήταν η φωνή της Ερμιόνης που ακούστηκε.

Γύρισε και την κοίταξε.

"Με την Ερμιόνη τι θα γίνει τελικά? "

"Πρέπει να πεθάνει Ντρακο, ξέρει πάρα πολλά."

"Και αν τα ξεχάσει?"

"ΝΤΡΑΚΟ ΤΙ ΛΕΣ?"

"Ερμιόνη σταμάτα σε παρακαλώ. Τι θα γίνει αν τα ξεχάσει? Αν ξεχάσει πως εμφανιστηκα στη ζωή της. Θα την αφήσεις να ζήσει ελεύθερα?"

"Αν φυσικά με βοηθήσεις και στο σχέδιο μου νομίζω πως αυτό μπορεί να γίνει."

Γύρισε και κοίταξε την Ερμιόνη. Εκανε δύο βήματα και γωνατησε μπροστά της. Πήρε το πρόσωπο της ανάμεσα στα χέρια του.

"Αγάπη μου έτσι πρέπει να γίνει.."

"Οχι Ντρακο..σε παρακαλώ..οχι.."
Ένα δάκρυ έτρεξε στο μάγουλο της.

"Σε αγαπάω Ερμιόνη.."

Σηκώθηκε όρθιος και έκανε δύο βήματα προς τα πίσω. Ορθωσε το ραβδί του απέναντι της και την κοίταξε στα μάτια.

"Και εγώ σε αγαπάω Ντρακο.." κατόρθωσε να ψελλίσει.

"Obliviate"
(Ξόρκι λήθης)