Take The Risk.

"Μπορείς να αγαπήσεις Ντρακο? "

"Άκου το σχέδιο.."
.
.
.
"Σκέφτηκα να εμφανιστώ εγώ στην πόρτα τους, ως πωλήτρια ως δεν ξέρω ακόμη τι ακριβώς.."
.
.
.
Άκουσε όλο της το σχέδιο με προσοχή.

"Ερμιόνη δεν ξέρω.."

"ΜΗΝ ΕΊΣΑΙ ΔΕΙΛΟΣ ΝΤΡΑΚΟ!"

"Δεν είναι αυτό ακριβώς.."

"Τοτε?"

"Ακόμη και να γίνουν όλα όπως λες και να μπορέσω να μιλήσω στην Αστόρια τι θα της πω? Πώς θα μπορέσω να πάρω πληροφορίες απο εκείνη? Δεν ξέρω ρε συ Ερμιόνη νιώθω πως δεν θα μας οδηγήσει πουθενά.."

"Αξίζει να κάνουμε μία προσπάθεια."

"Ίσως να έχεις δίκιο μα υπάρχει και κάτι που δεν ξέρεις.."

"Τι είναι αυτό?"

"Με την Αστόρια δεν χωρισαμε τόσο ομαλά.."

"Δηλαδη?"

"Να..οταν της είπα να μείνουμε καλύτερα με απόσταση εκείνη αρνήθηκε ενώ επέμενε πως θέλει να μείνει δίπλα μου σε όλο αυτό και έτσι αναγκάστηκα να πάρω πιο δραστικά μέτρα."

"Τι έκανες Ντρακο?"

"Της είπα πως ήμουν ερωτευμενος με την αδερφή της."

"Δεν μιλάς σοβαρά.

Τον κοιτούσε σαστισμενη. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που άκουγε. Τα λόγια της φαινόταν τόσο γελοία και συνάμα τραγικά.

"Κι όμως."

"Μα αν το πίστεψε αυτό θα την πλήγωσες πολύ."

"Αυτό έγινε. Της είπα πως ο μόνος λόγος που την Πλησίασα ήταν για να μπορέσω να βρίσκομαι κοντά στην αδερφή της."

"Εισαι απίστευτος Ντρακο.."

"Το χειρότερο δεν είναι αυτό..λόγω μιας παλιάς κατάρας η Αστόρια είναι πολύ ασθενική εκ φύσεως..έμαθα λίγο αργότερα πως ηταν βαριά άρρωστη μα συνέβαιναν τόσα πολλά πράγματα στη διάρκεια του πολέμου που δεν πήγα ποτέ να την δω ώσπου έμαθα πως πέθανε.."

"Ηταν ήδη άρρωστη..για αυτό πίστεψες τον πατέρα σου..τωρα εξηγούνται ολα."

"Ακριβώς."

Η Ερμιόνη σηκώθηκε από το κρεβάτι και έδεσε σφιχτα πάνω της την ρόμπα.

"Που πας?"

"Δώσε μου λίγο χρόνο Ντρακο..Θέλω να σκεφτώ."

Κατέβηκε τις σκάλες και κάθισε στον καναπέ. Αυτό που μόλις της διηγήθηκε ήταν ο Ντρακο που γνώριζε όλα αυτά τα χρόνια. Εγωιστής. Είπε ένα τέτοιο ψέμα στην κοπέλα που ένιωθε τόσα πράγματα για εκείνον. Που ηταν έτοιμη να θυσιαστεί και να τον υποστηρίξει ακόμη και ως θανατοφαγο. Σε μία κοπέλα ππυ ήξερε πόσο ευαίσθητη ήταν η υγεία της. Και ακόμη και όταν ο πόλεμος τελείωσε δεν χαραμισε ούτε στιγμή για να πάει ένα λουλούδι στον τάφο της. Ίσως τότε να καταλάβαινε πως εκείνη ήταν ζωντανή. Μα ποτέ δεν μπήκε στον κόπο. Όλες αυτές οι σκέψεις την έκαναν να αισθανθεί ενοχή. Ενοχή που ήταν έτοιμη να χρησιμοποιησει αυτή τη κοπέλα ως πηγή πληροφοριών. Κάτι που ήταν πλέον αδύνατο. Η κοπέλα αποκλείεται να αντιδρούσε θετικά στη θέαση του Ντρακο. Αν είχε φερθεί με αυτόν τον τρόπο σε εκείνη δεν θα ήθελε να τον δει ποτέ ξανα μπροστά της. Μα τι έλεγε? Μιλούσε και εκείνη? Τόσα χρόνια την μείωνε και την ξεφτελιζε και με την πρώτη ευκαιρία, με το πρώτο θετικό δείγμα που της έδωσε έπεσε στην αγκαλιά του. Ένιωσε ενα άγγιγμα στον ώμο της και τρανταχτηκε τρομαγμένη, είχε απορροφηθεί τελείως στις σκέψεις της. Ο Ντρακο κάθισε διπλα της στον καναπέ.

"Σε τρομαξα?"

"Η αλήθεια είναι πως ήμουν λίγο απορροφημενη."

"Οχι..εννοώ σε τρόμαξα με όσα σου είπα πριν?"

"Να σου πω την αλήθεια?"

"Φυσικά."

"Οχι Ντρακο δεν με τρόμαξες. Μου θύμισες απλά τον λόγο που σε μισούσα όλα αυτά τα χρόνια."

Ακούμπησε το χέρι του στο δικό της μα εκείνη το τράβηξε βιαστικά.

"Ερμιονη το έκανα για να την προστατέψω.."

"Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου Ντρακο. Να την ξεφορτωθείς ήθελες. Ακόμη και που σκεφτοσουν να την παντρευτείς δεν ήταν επειδή ένιωθες αγάπη για εκείνη ήταν επειδή εκείνη ένιωθε αγάπη για εσένα. Αυτό δεν είναι Ντρακο? Φοβοσουν πως δεν θα μπορούσε καμία να σε αγαπήσει. Ήξερες πως υπήρχαν πολλές που αρεσες μα αγάπη? Έτσι ξαφνιαστηκες όταν την βρήκες. Να σε ρωτήσω κάτι Ντρακο?"

Δεν την κοιτούσε. Είχε χαμηλώσει το βλέμμα του στο σημείο που είχε μπλέξει αμήχανα τα δάχτυλα του.

"Ναι."

"Την αγαπησες έστω και λίγο?"

"Οχι."

Ηταν η αλήθεια. Σκληρή σαν πάγος.

"Να σε ρωτήσω κάτι ακόμη? "

"Πες μου Ερμιόνη."

"Μπορείς να αγαπήσεις Ντρακο?"
.
.
.
.
.
Λίγο μελό σαν κεφάλαιο? Μπορεί δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα να το γράψω ήθελα να αρχίσω κατευθείαν με το σχέδιο μα μου βγήκε αυθόρμητα αυτό που μόλις διαβάσατε. Λίγο μικρούλι μα συγχωρέστε με κάνω ότι καλύτερο μιας και είμαι διακοπές στο χωριό και προσπαθώ να ανεβάζω κάθε μέρα. Την Τρίτη γυρναω πίσω όμως..
Αυτά λοιπόν από εμένα, ελπίζω να σας άρεσε, θα τα πούμε αύριο παλι..καλη συνεχεια ♡♡