Take The Risk.

"Εσενα ήθελα πάντα Ερμιόνη."

"Με κυνηγησαν."
.
.
.
"Ποιος??"

"Δεν ξέρω ποιος ήταν. Υπήρχε πολύ σκοτάδι. Τον ειδα να στέκεται και να με κοιτάει από μακριά. Ξεκίνησα να προχωράω και τότε κατάλαβα ότι ήταν ακόμη πίσω μου. Άρχισε να τρέχω και με ακολούθησε. Αποφάσισα να μην μείνω άλλο και διακτινιστηκα. Δεν θεώρησα καλή ιδέα να γυρίσω πίσω έτσι πήγα σπίτι."

"Καλά έκανες Χάρρυ." του απάντησε η Ερμιόνη.

"Λοιπόν με την Αμάντα τι συνέβη?"

Ο Ντρακο και η Ερμιόνη κοιταχτηκαν. Ο Ντρακο ξεκίνησε να του εξηγεί. Στο σημείο με την Αστόρια αναφέρθηκε πως ηταν απλά μια φίλη.

"Δηλαδη μας παρακολουθουν όλους?"

"Ναι Χαρρυ. Και εσύ είσαι ο πρώτος. Καλό θα ηταν λοιπόν να μην συναντιομαστε συχνά από εδώ και πέρα. Όπου θα σε χρειαστούμε θα σε ενημερώσω."

"Ίσως να έχεις δίκιο Ερμιόνη."
.
.
.
Γύρισαν σπίτι. Η μερα είχε κυλήσει χωρίς να πουν πολλά. Έστρωσε το τραπέζι και παρήγγειλαν απ'εξω βραδινό.  Έτρωγαν σιωπηλοι.

"Λοιπον τι θα κάνουμε τώρα?"

"Δεν ξέρω..ο πατέρας σου σίγουρα θα έμαθε πως κάποιος με την μορφή του πήγε στην Αμάντα οπότε δεν μπορούμε να παμε ξανά για πληροφορίες ή και γενικά στην περιοχή."

"Ίσως να έχω μία  ιδέα."

"Τι περιμένεις τότε Ντρακο, πες την."

"Ίσως θα έπρεπε να πάμε στην Αστόρια."

"Εισαι καλα? Άκουσες τι είπε η Αμάντα! Αυτή τη κίνηση ακριβώς περιμένει ο πατέρας σου να κάνεις για να σε εντοπίσει!"

"Αυτό ακριβώς..αν την παρακολουθησουμε..αν δούμε τι κάνει και ποιον βλέπει.."

"Πες ότι θες να την δεις απλά!"

Ηταν Εκνευρισμενη. Το ήξερε πως δεν ειχε λογική αυτό που έκανε μα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα συναισθήματα της.

"Ερμιονη τι είναι αυτά που λες?"

Της κράτησε το χέρι πάνω στο τραπέζι.

"ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!" τραβηξε το χέρι της και έτρεξε πάνω στις σκάλες.

Σηκώθηκε από το τραπέζι και την ακολούθησε. Χτυπησε την πόρτα του δωματίου αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

"Μπορώ να μπω?"

"ΟΧΙ!"

Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Την παρατήρησε για λίγο ενώ πήγαινε πάνω κάτω το δωμάτιο.

"ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΧΙ ΝΤΡΑΚΟ! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ?!"

"Ερμιόνη τι έχεις παθει?"

Ήξερε τι έχει πάθει. Ζήλευε. Δεν ηταν η πρώτη φορά που γυναίκα του έκανε σκηνή ζηλοτυπιας. Αλλά η Ερμιόνη? Κρυφά μέσα του βέβαια του άρεσε αλλα πραγματικά ανησύχησε. Ηταν η πρώτη φορά που την έβλεπε έτσι.

"ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΆΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ?"

"Οχι..Τουλάχιστον αν δεν μου πεις τι έγινε.."

"ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΝΤΡΑΚΟ! ΜΟΥ ΛΕΣ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΜΟΥ ΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΆ ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΑΣΤΌΡΙΑ ΓΙΑ ΣΤΟΧΕΙΑ! ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ! ΓΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΜΕ ΠΕΡΝΑΣ?? ΠΕΣ ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΤΗΝ ΘΕΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ!"

"Ερμιόνη ζηλεύεις?"

"ΝΑ ΖΗΛΕΎΩ? ΠΟΛΥ ΜΕΓΆΛΗ ΙΔΈΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΑΛΦΟΙ! ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΗΛΕΎΩ! ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ!"

"Ποια κοροϊδία?"

"ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΈΡΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΊΣΑΙ ΌΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΕΡΜΙΌΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ? ΓΙΑΤΊ ΝΤΡΑΚΟ? ΤΙ ΗΘΕΛΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ? ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΚΑΜΊΑ? ΝΑ ΣΙΓΟΥΡΕΥΤΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΩ? ΤΙ? ΛΕΓΕ ΝΤΡΑΚΟ! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΘΈΛΕΙΣ?"

Εκανε δύο βήματα και έκλεισε την αποσταση μεταξύ τους. Την κοίταξε στα μάτια.

"Εσυ είσαι αυτό που θέλω Ερμιόνη..τι νόμιζες? Οτι έμαθα για την Αστόρια και θα έτρεχα πίσω της? Εγώ και η Αστόρια έχουμε τελειώσει. Ναι την παραδέχτηκα καθώς δεν περίμενα να φερθεί όπως φέρθηκε. Αλλά όταν της είπα οτι είμαι θανατοφαγος ήταν για να την ξεφορτωθώ. Περίμενα ότι θα έφευγε. Ηταν πως να το πω..ένας τρόπος να ξεσπάω κάποιες ανάγκες μου."

"Ντρακο αν ηταν έτσι δεν θα ήθελες να την γνωρίσεις στους γονείς σου."

"Δεν πίστευα πως θα έβρισκα κάποια άλλη που να μου σταθεί έτσι. Με γοήτευσε ο χαρακτήρας της. Εξάλλου αυτή που ήθελα ετοιμαζόταν να παντρευτεί άλλον."

"Τι τι εννοείς?"

"Εσένα ήθελα πάντα Ερμιόνη."