De•Vour

30:Devour

Elle

Purong puti lang ang nakikita ko ngayon.Walang kahit anong bahid ng itim o dumi.Nakakasilaw ang pagkaputi nito at sobrang nakakamangha rin at the same time.Sana andito na lang ako araw-araw.

"Elle" napatingin ako sa aking likuran at doon ay nakita ko siya.Si Ms.Crystal.

Wala akong sinabi na kahit anong salita,agad ko siyang niyakap at kasabay nito ang unti-unting pagtulo ng luha.Kumalas ako sa pagkakayakap niya at tinignan niya ako.

"Wag kang umiyak,don't be weak" walang-emosiyon niyang banggit sa akin.

"I can't stop,hindi ko na kaya" sagot ko sa kanya.

"Stop,fight like a queen" seryoso niyang sambit sa akin at bigla niya akong tinulak.Hindi ko namalayang may hukas sa likod ko at tuluyan akong nalaglag doon.Kasabay noon ang muling pag-balot ng kadiliman sa akin.

Nakakapagod pala lumaban minsan.Kahit alam mong talong-talo ka na ay kailangan mong lumaban para maipakitang hindi ka mahina.Pero minsan,it's good to be weak.Walang-masama sa pagiging mahina pero dapat alam mo kung kailan ka lalaban at ngayon ang tamang oras.I'm gonna kill them,one by one.

Minulat ko ang aking mga mata nang makaramdam ako ng malamig na tubig sa akin mukha.Sumalubong sa akin sina Jamie na nakatingin sa akin.Hindi ko magalaw ang aking mga kamay,bakit ganon?.

Ngayon ko lang na nasa isang upuan pala ako at nakatali ang mga kamay ko.Pinilit kong magpumiglas pero walang epekto.Kailangan kong makaalis dito.

"Wag ka ng pumalag wala ka ng magagawa,you're going to die" mahinang sambit sa akin ni Sheily sabay labas ng kutsilyo.

"Fuck you" iyan lang ang tangi kong nasabi sa kanya at natawa ako ng bahagya.She's nothing compared to me.She's a fucking copycat na walang magawa sa buhay.She want to see a real psycho?Then I will show her what a real psychopath is.

Hintayin lang nila akong makawala dito at gigilitan ko ang mga leeg nila hanggang sa mawalan sila ng dugo.I will burn their bodies and eat them.That's right,I'm going to devour all of them,one by one until bones are the only thing that was left on them.

"Alam mo ba kung bakit namin ito ginagawa?" tanong sa akin ni Jamie at pinaikot-ikot sa braso ko ang dulo ng kutsilyo na hawak Pinaulit-ulit niya ito hanggang sa maramdaman ko ang pagbaon noon sa balat ko at ang hapding dulot noon.

"Anong pake ko?For all I know,you're a worthless copycat" natatawa kong sambit.

Hindi ako natatakot sa kanila,in fact,they can torture me in any way they can and I will endure it.Marami pang bagay na mas malala pa rito at ako lang ang nakakakita noon.

"Bitch!Stupida!" sigaw ni Jamie at sinampal-sampal ako ng paulit-ulit.Ramdam ko ang pagdampi ng mga palad niya pero hindi ko ininda.

"Ano mag-sasalita ka pa!" sigaw niya sa akin.

Natawa na lang ako bigla dahil sa nangyari.Ibig sabihin ay aminado siya na isa siyang copycat na walang kuwenta.Well,totoo naman kase yung sinabi ko.

"Ang lakas ng loob mo-" akamang sasampalin niya ulit ako nang biglang hawakan ni Calvin ang kanyang kamay.

"So sabihin niyo nga sakin,anong meron dito sa maliit niyong show?" natatawa kong wika sa kanila.

"Gusto mong nalaman?Tignan natin kung kayanin mo yung katotohanan" wika ni Raphael.

"I'm always ready for everything" sagot ko sa kanya.

"Pero bago namin sa bihin sa iyo ay may bisita tayong kasama" wika ni Jamie at pumasok sa isang kuwarto sa gilid.Nasa sala pa rin pala kami,ngayon ko lang nalaman.