De•Vour

24:Lifted

Elle

Tumalikod ako at doon ay nakita ko si Ms.Crystal.Nakatingin siya sa akin mula sa pagkakahiga at may awa sa mga mata.Naiiyak din siya na tulad.

Bigla ko na lang nabitawan ang blade dahil sa nakita ko.T-tama ba ang n-nakikita ko ngayon?Si Ms.Crytal ba iyong nag-salita?Paano akong pinaglalaruan na naman ako ng aking utak?Wala akong pake.Ang mahalaga ay nakikita ko siyang buhay at humihinga.

"Don't kill yourself Elle" wika niya sa akin.Naging dahilan iyon para tumakbo akong humahagulgol sa kanya.Agad ko siyang niyakap at kasabay niyon ay muling pagragasa ng aking mga luha sa mata.Wala akong masabi at kahit anong pilit kong tigilin ang saya ay hindi ko magawa.Para akong nakakita ng anghel.Para akong nakakita ng pag-asa na kahit kailan ay hindi ko nakita.

Kumalas na siya sa pagkakayakap sa akin.Pinunasan niya ang aking mga luha sa mata sabay ngiti.Ang ngiti na iyon ang matagal ko ng inaasam.I don't know what but it seems like I was lifted from hell.It seems like I was saved furious grips that will soon kill me.

"Wag kang umiyak anak,stay beautiful" wika niya sa akin at unti-unti na ring humuhupa ang pag-iyak at sunod-sunod na paghikbi.

"Hindi ko kayang hindi umiyak,buhay ka Ms.Elle" sagot ko at nginitian siya.

"Don't mind me okay,I want you to fight for yourself,for the crown" sambit niya sa akin.

"But I'm the enemy,Amd I can't defeat myself" nakayuko kong sagot sa kanya.

"No,isipin mo na sarili mo ang kakampi at hindi kalaban.The enemy is a shadow,lurking in the darkness waiting for its victims.Maraming gustong pumatay sa iyo anak" wika niya sa akin.

Bigla akong kinabahan dahil sa sinabi niya.Bakit namang maraming papatay sa akin?Sarili ko ang kalaban ko sa kuwento na ito at hindi ibang tao.

"Ano pong ibig-sabihin niyo?" tanong ko sa kanya.

"Protect yourself at any cost.Know the truth between fantasy and reality,be careful" she said to me.

"May gusto po bang pumatay sa akin?" tanong ko sa kanya.

"All of us are ready to kill just to get what we want.I just want to say na maging brave ka para sa sarili mo,no one will protect you" she said again showing her fear in her face.

"I have a question to ask,ano pong natatandaan niyong nangyari bago kayo nalagalag" tanong ko sa kanya.

"W-wala masiyado pero I still remember na umakyat ako sa rooftop para lumanghap ng hangin,then,bigla na lang akong nakakita ng isang taong nakajacket" wika niya sa akin at nakayuko lang siya.

"Okay lang naman po kung ayaw niyong i-kuwento,may mga-" naputol ako sa pagsasalita nang sumabat siya.

"Bigla akong kinabahan dahil nakatayo lang siya at parang nakatingin sa akin pero mas lalong bumilis ang pagkabog ng puso ko nang tumakbo siya papunta sa akin.Tatakbo na sana ako pabalik pero naunahan niya ako at...tinulak ako pababa ng building" she said then silence enveloped the room.

So it means hindi ako ang naging dahilan ng pagkahulog niya.What a relief!

"Did you see her face?" I asked.

"Hindi pero one thing for sure,babae siya dahil sa blonde hair niya" sagot niya sa akin.

Sa isang iglap ay biglang nawasak ang katahimikan nang pumasok ang ilang doctor at nurse sa loob.Lahat sila'y may takot at kaba sa mukha.Nagmamadali sila kaya bigla akong napatayo at napapunta sa sulok ng kuwarto.Anong nangyayari?.

"Miss,you can go outside,kami bahala sa kanya" wika ng isang nurse na lalake sa akin.

"Anong sinasabi niyo?Nag-uusap kami ng maayos at tsaka maayos na ang lagay niya!Kakausap lang niya sa akin kanina!" masigla kong wika sa kanya.

"Ano pong ibig niyong sabihin?" tanong niya sa akin.

"Well,nung binisita ko siya ay wala pa siyang malay and suddenly she woke up and started talking to me" tugon ko sa babaeng nurse

"What?Kakapasok niyo lang po rito,ako po yung nurse na nag-assist sa inyo papasok rito.Wala pa pong 5 minutes kayo sa room when Ms.Crystal flatlined.Sinilip pa nga kita pero nakatingin ka lang sa kanya at walang ginagawa" he said to me.

Lumunok ako at kasabay nito ang pag-tulo muli ng luha ko.So tama nga,pinaglaruan ulit ako ng utak ko.

"Nurse Gabbie!Assistance please!" sigang isang doctor.

"Please ma'am,sumunod na lang po kayo" wika niya at nilabas ako ng kuwarto.Bago niya tuluyang isara ang pinto ay nasilip ko na nakahiga pa rin si Ms.Crystal at walang buhay.

Napaupo na lang ako at tinignan ang mga kamay ko.So ibig sabihin ay isang hallucination lang ang nangyari kanina?Kung ganon ay thankful ako kase nangyari iyon,dahil doon ay nabuhayan ako ng loob.Kailangan kong lumaban para sa sarili ko at sa korona.Kailangan kong isipin na ang sarili ko ay isang kakampi at hindi isang kalaban.

Habang patuloy ang pag-tulo ng aking luha ay nakangiti ako.

Salamat nga pala s iyo Ms.Crystal.Thanks for being a good person.You're more than just enough.I hope na kung nasaan ka man ay at peace ka.Tatandaan ko lahat ng mga sinabi mo sa akin.

Tama siya,kailangan kong protektahan ang sarili ko.Kailangan kong lumaban para sa sarili.If no one will fight for the queen,it means the queen herself must defeat all the monsters.

Tumayo na ako dala-dala ang aking bag at lumakad sa mahabang hallway.Tumatakbo ako na at nakangiti habang patuloy ang pag-tulo ng aking mga luha.Lahat ng taong nadadaanan ko ay nakatingin sa akin nang may taka sa kanilang mga mukha.

Ito na ang simula ng totoong laban.Kung sino man yung mga taong gusto akong patayin ay hindi sila magtatagumpay.Hindi nila ako masusugatan o mapapantalan lang man.I will kill them first.

Nakalabas na ako ng hospital pero patuloy pa rin ako sa pag-takbo.Sa likod na part ako lumabas kaya sumalubong sa akin ang park.

I can survive this shitty life.Even though it knocked me again and again,I will survive.I'm alive and I'm always going to be alive.

Wala akong pake sa mga kutsilyong itatarak nito sa akin.Titiisin ko ito dahil alam ko na balang araw ay makakawala ako sa impyernong ito.I know that someday,after all these shitty things happening to me,the best is yet to come.It's good to be alive.

Even though I'm alone,I have to continue living.I have to fight to show them that,I'm someone that you don't want to waste.

Sa wakas ay nakaabot na ako sa dulo ng park.Isa itong bangin at walang tao kahit isa sa paligid.This is my time.

"Fuck you Life!!" I shouted with all my lungs and all my breathe.

End of chapter