Take The Risk.

Θα πάρεις το ρίσκο?

Ήταν μία κρύα χειμωνιάτικη νύχτα. Για άλλη μια φορά η βιβλιοθηκαριος την πλησίασε ευγενικά λέγοντας της "Δεσποινίς Γκρειντζερ με συγχωρείτε αλλά πρέπει να κλείσουμε." Άκουγε αυτή τη φράση εβδομάδες τώρα. Περιφεροταν σαν φάντασμα όλη μέρα πότε στον κόσμο των Μαγκλ και πότε των μάγων. Προσπαθούσε να βρει κάποιον τρόπο να επαναφέρει τις αναμνήσεις στους γονείς της. Από τότε που έχασε τον Ρον ένιωθε τόσο μόνη. Δεν άντεχε στην σκέψη πως ενώ έχασε τον πιο σημαντικό άνθρωπο στην ζωή της δεν την θυμόταν ούτε οι ίδιοι της οι γονείς. Το ήξερε πως εκείνη είχε εφαρμόσει πάνω τους το ξόρκι της λήθης μα εκείνο που δεν ήξερε ήταν πως να το αντιστρέψει.
Περπατούσε σκυφτη στον δρόμο. Ο παγωμένος αέρας χτυπούσε την επιδερμιδα της και έκανε την μύτη της να τρέχει. Είχε απορροφηθεί στις σκέψεις της. Μαγκλς περνούσαν βιαστικοί γύρω της μα το βλέμμα της ηταν καρφωμένο στα βήματα της. Ενας γδουπος την ταρακούνησε και τα βιβλία έπεσαν από τα χέρια της. Δεν ηταν η πρώτη φορά που έπεφτε πάνω σε κάποιον ανθρωπο αφηρημένη. Έσκυψε βιαστικά να μαζέψει τα βιβλία της.

"Συγνώμη, συγνώμη"
σήκωσε το βλέμμα να αντικρίσει τον ξένο και ήρθε αντιμέτωπη με δύο γκρι μάτια στο χρώμα του πάγου. Δύο πολύ γνώριμα γκρι μάτια.

"Γκρειντζερ"

"Μαλφοι"

Της έδωσε κάποια από τα βιβλία της που είχε μαζέψει από το πεζοδρόμιο. Για μια ελάχιστη στιγμή τα δάχτυλα τους ακούμπησαν και ένας ηλεκτρισμός την διαπέρασε.

"Τι κάνεις εδώ Γκρειντζερ?"

"Αυτό θα σε ρωτούσα και εγώ. Τι κάνεις εδώ Μαλφοι? Ένας καθαρόαιμος μάγος όπως εσύ δεν ανήκει στον κόσμο των Μαγκλ."
Τα λόγια της εσταζαν ειρωνεία.

"Χα. Αντεπίθεση Γκρειντζερ?"
ενα παιχνιδιαρικο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη ενώ σήκωσε το ένα του φρύδι ελαφρά.

"Αποφεύγεις την ερώτηση?"

"Λοιπόν..Ίσως?"

"Ίσως? Μα στάσου..εσυ δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι στο Αζκ"

"Σσστ μην μιλάς" το χέρι του έκλεισε βιαστικά το στόμα της ενω την τράβηξε κοντά του και κάρφωσε τα μάτια του στα δικά της.

"Θα με κάψεις Γκρειντζερ. Μια ζωή, εσύ και το τεράστιο στόμα σου."

Τον έσπρωξε μακριά της.

"Δεν ξέρω τι συμβαίνει Μαλφοι και ούτε ξέρω αν θέλω να ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλω μπλεξίματα. Για αυτό χάρηκα που σε είδα και Αντίο"

Εκανε να τον προσπέρασει μα με μια λαβή έκλεισε σφιχτα τον καρπό της στην παλάμη του.

"Μην φύγεις"

"Τι θες?"

"Την βοήθεια σου."

"Τι? Είσαι τρελός?"

"Με το αζημίωτο φυσικά."

"Εισαι τρελός! Νομίζεις ότι θα με πείσεις με τα λεφτά σου?"
ένιωσε το αίμα της να ανεβαίνει στο κεφάλι. Πως τολμούσε?

"Ποιος μίλησε για λεφτά Γκρειντζερ?"

"Μαλφοι ότι και να θες να μου προσφέρεις δεν με πείθεις αγόρι μου. Οπότε σε παρακαλώ άσε με ήσυχη"

"Πάντα πεισματάρα. Ακόμη και αν σου πω πως μπορώ να σε βοηθήσω να επαναφέρεις την μνήμη των γονιών σου?"

Το αυταρεσκο χαμόγελο επανήλθε στο πρόσωπο του ενώ παρατηρησε την παγωμένη έκφραση της.

"Π - πως ξέρεις εσυ γι ' αυτό?"

"Ας πούμε πως έχω και εγω τις πηγές μου"

"Μιλα Μαλφοι"

"Δεν έχω να σου πω τίποτα Γκρειντζερ. Η προσφορά μου είναι η εξής. Αν με φιλοξενησεις στο φτωχό σου σπίτι εδώ στον απαίσιο κόσμο των Μαγκλ μέχρι να ξεφύγω από τους Παραφρονες θα σε βοηθήσω να σε θυμηθούν οι αξιολατρευτοι γονείς σου."

Δάγκωσε ελαφρά το κάτω του χείλος από ικανοποίηση.

"Και πως το ξέρω ότι δεν μου λες ψέματα?"

"Δεν το ξέρεις"
της απάντησε σηκωνοντας ανάλαφρα τους ώμους του.

"Με δουλεύεις?"

"Οχι Γκρειντζερ δεν σε δουλεύω. Είσαι η μοναδική λασπ..μάγισσα που ξέρω να έχει σπίτι στον κόσμο των Μαγκλ και πως λειτουργούν εδώ τα πράγματα. Επίσης απο οσο ξέρω είσαι σε αδιέξοδο με την έρευνα σου. Οπότε δεν έχεις κάτι να χάσεις"

"Έχω να χάσω τον χρόνο μου Μαλφοι."

"Επιλογή σου είναι Γκρειντζερ. Θα πάρεις το ρίσκο?"

Λοιπόν αυτή η ιστορία είναι κάτι που ξεκινάω πολύ αυθόρμητα. Έβλεπα τις ταινίες του Χάρρυ Ποττερ από πολύ μικρή και πάντα σιπαρα αυτούς τους δύο. Δεν ξέρω αν υπάρξει κάποιος που θα το διαβάσει αυτό είναι η αλήθεια αλλά δεν πειράζει :Ρ
Αυταααα