“Agrh! Justine wag kang tanga! Tawagin mo si Zander sabihin mo yung nagyare sa akin!!” gusto ko na magwala bakit ba kasi itong babae pa ang kasama ko?! Talaga naman ang tanga din ng babaeng to minsan kahit na matalino sya.
Tinitigan nya ako na para bang di makapaniwala..
“Ang tang mo din eh, ano mas uunahin ko pang tawagan si Kuya kesa sa Idala ka na lang agad sa Hospital? Bakit may magagawa ba si Kuya kapag nakita ka nya dito? Ano sya Doctor! Tsk magisip ka nga kahit wala kang utak!” aray ko lang ah natawag pa kong walang utak. Ang Hard nya talaga pero may Point sya grabe tanga nga din talaga ako -_-
“tsk. oo na sige, mamaya mo na tawagin ang kuya mo, dalhin mo na ako sa Hospital namamatay na ako oh nauubusan na ng DuGo ang baby ko baka maging annemic na sya My God! Bakit mo pa kasi ako sinama” sisi ko sa kanya. Tinaasan naman nya ako ng Kilay.
“Ako pa ngayon? Eh ikaw kaya tong nagsabing sasama sa akin gago ka ah. Pektusan kita sa Matris dyan eh!”inis nyang sbai sa akin.
“heh! Pasalamat ka na lang sinamahan pa kita kundi di ka makakabili ng Kariman mo!”
“tsk bakit ako papasalamat sayo, makakabili ako kahit di ka kasama Feeling mo naman. Bakit ikaw ba yung nagtitinda dun? Hindi diba kaya wag kang epal dyan . halika na sakay na tayong taxi dami mo pang sinasabi eh hayaan ko na lang maging annemic yang pamangkin ko!” hay kahit kailan tlaga napaka ng babaeng to, dami ding alam eh di ko magawnag manalo sa kanya. Pambara Queen yan eh.
Pagkasakay namin sa Taxi ay dun na ako nakaramdam ng matinding pagkahilo , wala na nga akong marinig ng maayos kahit na may sinasabi ni Justine na nasa tabi ko at inaalalayan ako at parang may kausap sa Cellphone nya, siguro si Zander .... waah! Kinakabahan na ako. Wag naman po sana ang baby ko please Lord wag nyo po muna syang kunin sa akin. Pinapangako ko po na magiging mabuting ina ako sa kanya Promise talaga . ilang sandali pa ay lumabo na ang paningin ko and everything went black.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nagising ako na medyo nahihilo pa,*sniff* ....*sniff* uhmmm ... amoy Hospital nasa Hospital na ba ako?
Unti unti akong dumilat at naramdaman ko na may pumipisil ng Kamay ko, tumingin ako sa Gilid at nakita ko dun si Zander na nakatitig at nakangiti pero may halong pagaalala.
“Zander..” mahina kong sambit sa pangalan na. Tumango sya at hinalikan ang kamay kong hawak nya .. ahh! Shet ang sweet naman nya. >///<
“baby, buti naman Gising kana .. pinagalala mo ko.” Sabi nya, medyo naawa naman ako kasi kitang kita ko sa mukha nya na nagalala talaga sya sa akin.
“Sorry baby..” hinawakan ko ang mukha nya at hinaplos iyon, Gosh ang kinis talaga ng mukha nya nakakainsecure parang di tinutubuan ng Pimples. Pero My God hindi dapat yun ang pinapansin ko ngayon. Nalala ko bigla nag nangyare kanina.
Tinignan ko sya na para bang nagtatanong.
“Zander, ang Baby ko? Kamusta ang baby ko? Okay lang ba sya?” tanong ko. Kumunot ang Noo nya at para bang medyo nalungkot. He even look down
Oh no. no please don’t make that Expression .. wag mong sabihin sa akin yan. Pakiusap.
“Baby..” sabi nya na para bang nagaalinlangan syang magsalita, He look so Worried and devastated. My God please No! nangingilid na ang luha ko kasi parang alam ko na kung ano ang isasagot nya at ayaw ko ng marinig yun “Baby I’m sorry” dag dag nya.
chapter 40: Ang katangahan Bow. (false alarm)
Magsimula sa umpisa
