Ömer kiralık aşkı öğreniyor. Peki ya sonra ne oluyor? İşte bu sadece bir DefÖm hikayesi değil. Bu Defne,Ömer ve Serkan'ın hikayesi. Keyifli okumalar :))
Dedi belli belirsiz bir şekilde. Ömer bunu duyunca gülümsedi ve Serkanın başına bir kaç öpücük kondurdu.
***
( Serkan'dan )
Önümde iki tane sandalye var. Birinde bir Serkan oturuyor. Diğerinde de aynı Serkan var. İkiz gibi aynılar. Karşı karşıya oturuyorlar ve aralarında bir masa var. Masada babamla tanıştığımdan bu zamana kadar her anın fotoğrafı var.
SE2: Sen sevilmeyi hak etmiyorsun!
SE1: Niye böyle düşünüyorsun? Ben bilmiyordum ki beni bilmediğini. Ben sanıyordum ki beni bilerek bıraktı. O yüzden bu kadar kin besledim.
SE2: Bu kadar neferet dolu insan sevilmeyi hak etmiyor.
SE1: Yanlış yaptığımı biliyorum. Yeterince kalbim acıyor.
SE2: Yetmiyor. Sen daha çok acıyı hak ediyorsun.
SE1: Niye? Bu kadar acıyı niye hak ediyorum?
SE2: Çünkü sen o güzel adamın kalbini kırdın. O en iyi baba. Sen ise onu hasta eden oğul. Onun sevgisini hak etmiyorsun.
Ve Serkan2 parmaklarını şıklatıp Serkan1'in önünde sadece Ömerin kalbini kırdığı anlar kalmıştı. Suratına da Ömerin ofisinde fenalaştığı anı fırlatmıştı. Serkan1 fotoğrafı ellerinin arasına aldı.
SE2: Görüyor musun? Bu adama neler yaptığını görüyor musun? O ise sadece seni mutluk etmek istedi. Doğru dürüst seni sevmesine bile izin vermedin. O nasıl üzülüyor senin haberin var mı? Nasıl kalbi kırılıyor haberin var mı? Seni sevmeye değmez. İnsan sadece üzülüyor seni sevince.
Serkan1'in gözleri doldu ama ağlamadı. Çünkü ben güçlü bir çocuğum. Ağlamaksa sadece güçsüzleştiriyor insanları.
SE1: Ama ben sadece kendimi korumak istedim.
SE2: Bu sevmeyi şahane bilen adamdan mı? Böyle bir babaya sahip olduğun için çok şanslısın. Ama o senin gibi bir evlada sahip olduğu için hiç şanslı değil. Biliyor musun belki tek çocukları Rüya olsaydı çok daha iyi olurdu onlar için.
SE1: Onlar?
SE2: Evet. Sadece babanın kalbini mi kırdığını sanıyorsun?
SE1: Be-ben anneme hiç bir şey yapmadım ki. Ben onu hep sevdim. Hatta üzülmesin diye güçlü durdum. Babamı sormadım. Kendi kendime yaptım her şeyi. Kimseye ihtiyaç duymayan bir çocuktum. Hiç yaramazlık da yapmadım.
SE2: Geri zekalı bu da onu üzen şeyler ya. O senin olgun hallerine üzülüyor. Kendini suçluyor çocukluğunu yaşıyamıyorsun diye. Valla salaksın sen ya.
Serkan1 tekrar ellerinde ki fotoğrafa baktı.
SE1: Ben sevilmeyi hak etmiyorum.
SE2: Hak etmiyorsun.
SE1: Ben sevilmeyi hak etmiyorum.
SE2: Hak etmiyorsun dedik ya.
SE1: Kimsenin beni sevmemesi lazım.
SE2: Çünkü onları sadece üzüyorsun.
SE1: Ben sevgiyi hak etimiyorum.
SE2: Sen sevigiyi hak etmiyorsun. Hayatın boyunca kimsenin seni sevmemesi lazım.
SE1: Hayatım boyunca kimse beni sevmeyecek. Sevmesin. İstemiyorum. İnsanları üzeceğime kimse beni sevmesin daha iyi.
SE2: Ha şöyle. Akıllanmaya başladın. Şimdi kalk ve insanlardan uzaklaşmaya başla.
***
( Yazar'dan )
Serkan gözlerini açtı. Etrafına bakındı ve kalkıp oturdu. Ömer koltuğunda çalışıyor o ise ikili koltukta yatıyordu.
SE: Baba?
Diye fısıldadı. Ömer ona gülümseyerek baktı.
Ö: Rahat uyudun mu oğlum?
Serkna koltuktan fırlayıp koşar adım Melisin yanına gitti. Onu şirkette kenara çekip her şeyi anlatmıştı.
ME: Şimdi sen rüyandaki o çocuğun sevilmek konusunda dediklerini dikkate alacaksın di'mi? Biliyor musun insanlar hata yapar. İnsanlar her şeyi bilmez ki... Bilemez. Evet Serkan, buradan sanki 50 yaşında bir bilim adamı gibi duruyorsun. Her şeyi bilen, zeki ve insanları alt edebilecek sanılan ama asla öyle olmayan. Mesela o yüzünde ki 50 yaşındaki bilim adamı bir anne gibi ağlayan bir bebeğin neden ağladığını anlayamaz. Aç mı, susuz mu, altına mı yaptı, diş mi çıkartıyor... bilemez. Sen olgun davranarak anneni üzmüyorsun aksine sen o zaman sürekli Ömer amcayı sorarak üzerdin onu. Sen, annenin ve babanı düşündüğünde üzülebileceğini tahmin ederek "baban"ı sormadın... Sen sevilmeyi değil de neyi hak ediyorsun? Babanı "baba" demen bile mutlu ediyor sen o rüyanda ki çocuğun dediği gibi insanlardan ızaklaşırdan o zaman canını yakarsın, kırarsın onları. Serkan sen sevilmeyi en çok hak eden bir çocuksun. Ben... Ben... Ben seni severken kendimi güvende hissediyorum. Tamam, o konu hakkında belki babanı kırdın ama sen onun oğlusun Serkan. Umursadığı, eline iğne ucu batsa içi gideceği, canının bir parçasısın sen onun. Serkan, annen ve baban seninle gurur duyuyor. Böylesine düzgün bir çocuk hangi anne-babada var ki? Topla cam kırman çocuk olduğunu ispatlamaz ki. Onlar seni olduğun gibi sevmeye biliyorlar. Gidip Ömer amcaya sarılsan ve bu terk etme meselesini açıp ona bilmediğini söyleyip üzgün olduğunu söylesen seni kucağına alıp, saçını okşayıp, kokunu içine çekip, "paşam benim" deyip yine çok sevecektir seni... Sen sevigiyi hak ediyorsun... Anlatamayacağım kadar çok hak ediyorsun hem de ve tam bir salaksın dedi ya o çocuk. O çocuk annesi üzülmesin diye baba kelimesinden vazgeçmedi. O çocuk senin üstünü örtüp gizlediğin kötü Serkan. Unut o rüyayı, ben de, ailen de, birçok insan da seni çok seviyor. Defne teyze ve Ömer amcanın çocuğu olduğun için değil. Serkan olduğun için seviyorlar seni.
Dedikten sonra gözleri dolar Melisin ve Serkana kocaman sarılır. Kulağına fısıldar " insanları seven bir insan sevilmeyi hak eder" diye. Serkan ise öylece bir noktaya bakıyordu. Melisin kollarını hissedince o da kollarını etrafına sardı.
Ömer ise odasının kapısını açmış, ona dayanmış ve Serkan ile Melise bakıyordu. Ne olduğunu merak ediyordu...
