Ömer kiralık aşkı öğreniyor. Peki ya sonra ne oluyor? İşte bu sadece bir DefÖm hikayesi değil. Bu Defne,Ömer ve Serkan'ın hikayesi. Keyifli okumalar :))
SE: Niye açmayacakmışız? "Bu konuyu açanın canını yakarım" dedin. Yak hadi bakalım yakabilirsen.
Ö: Oğlum ne diyorsun sen konuşma böyle.
SE: Yapamiyacaksın dimi?
D: Oğlum sen nasıl konuşuyorsun böyle babanla. Ayıp.
SE: Ama o da dinlemiyor ki.
Ömer Serkanı kucağına aldı.
Ö: Oğlum bak... Bu konu beni çok üzüyor. Konuşmak istemiyorum bunun hakkında. Yüreğim öyle bir yanıyor ki. Annem. Bu dünyada en çok sevdiğim kadındı o. Sevdiğim tek kadındı. Örnek aldığım tek insan. Sen nasıl anneni görüyorsan ben de onu öyle görüyordum. Senin dediğin doğruysa ki sen bana yalan söylemezsin ben bunu kaldıramam. Bak bu elleri görüyor musun? Ben bu ellerle onu o çukura koydum üstüne toprak attım. Ben daha 16 yaşındaydım. O yaştan beri bu zamana kadar hep kendi başımda idim. Çok acı çektim. "Annem yanımda olsaydı..." diye başlayan her cümle benim ağlamamla sonuçlanıyordu. Bunca yıl... Ben şimdi bunu nasıl kaldırırım. Bu kadar yıl annem hayattaymış ama ben onu öldü diye biliyorum. Benden ayrı. Olmuyor işte oğlum. Olmuyor.
SE: Peki dedem? O senin yanında değil miydi?
Ö: Yani. Ben pek yakın değildim babamla. Zaten annemin ölümünden bir yıl sonra o da vefat etti. Annemin acısına dayanamadı. Hayattayken de birlikte fazla zaman geçirmiyorduk. Onun hep işi vardı. Bana zamanı yoktu. Yani vardı da işte haftada yada iki haftada bir bir kaç saat birliyteydik.
SE: Peki akşamları? Biz nasıl akşam olduğunda hepimiz salonda oturuyoruz, sohpet ediyoruz işte ne bileyim Rüyayla ilgileniyoruz hep beraber. Siz yapmıyor muydunuz?
Ö: Cık. Yapmıyorduk. Yapıyorduk da sadece ben ve annem. Babam çalışma odasına kapanıyordu. İşi varmış. Öyle diyordu annem. Öyle işte.
SE: O zaman da babannemi çok sevmemiş. Sen annemi çok seviyorsun o yüzden de ona vakit ayırıyorsun. Birliktesiniz sürekli. Ama dedem babannemi ihmal ettmiş.
Ö: Yoook. O öyle değil. Babam anneme çok çok aşıktı. Dedem onların aşkına karşı çıkıyordu. Annemi istemyiordu.
SE: Ona neymiş canım? O evlenecek sanki.
Ömer güldü.
Ö: Babamla annemin aşıkını herkes konuşuyordu. O zamanların en büyük aşk onlarınkiymiş. Yani şimdi ben ve annen gibi.
Deyip Defneye bakıp tebessüm etti.
Ö: Ben de öyleydim biliyor musun?
SE: Nasıl?
Ö: Ben de babam gibi işkoliktim. Yani öyle gördüm ondan. Bana hep "Çok kazanmak istiyorsan çok çalışacaksın" diyordu. Bende kendimi bildim bileli hep çalışıyorum. Hep meşgülüm. Annen olmasaydı bende babam gibi olacaktım. Belkide ben de çocuklarıma ilgi göstermezdim. Ama annen beni çok değiştirdi. Daha iyi bir insan yaptı beni. Aşk beni değiştirdi. Bazen düşünüyorum da ben size sarılmazsam, öpmezsen, sizinle ilgilenmezsem olmaz ki. Yani ben dayanamam. Babam nasıl dayandı, yüreği nasıl sızlamadı bilmem. Ben ona baba gel biraz konuşalım yada ne bileyim bir şey sorayım yada göstereyim dediğimde aldığım cevap hep aynı idi.
SE: Ne diyordu?
Ö: İşim var. Cevap hep buydu.
SE: Hep mi?
Ö: Hep. Benim işim olsada ben yinede sana yada Rüyaya işim var diye diyemem. Nolucak sanki üç beş dakika ayırsam mesela. Neyse işte. Annen diyorduk. Annen beni doğru yola soktu. Her şey iş değilmiş. Bunu öğrendim. Daha önemli şeyler var işten. Amcam ailesine zaman ayırıyordu. O hiç bir zaman çalışmadı. Sadece karısı ile ve kızı ile ilgilendi. Ama dedem babamın daha iyi yaptığını sanıyordu. Amcama hep beceriksiz, işeyaramaz diyordu. Ben ise Sudenin ailesine özeniyordum. Amcamın babalığına özeniyordum. Keşke benim de babam çalışmasa diyordum içimden hep.
SE: Babam ya.
Deyip Ömerin boynuna sarıldı. Ömerin gözleri Rüyaya taklıdı. Rüya ise onlara bakıp tuttuğu her şeyi ağızına tıkıştırıyordu.
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
SE: Bizim böyle bir ailemiz olduğu için çok şanslıyız. Ben de benim yaşadıklarımı dert sanıyorum. Şimdiye kadar yaptığım ve söylediğim her şey için özür dilerim babacım.
Ömer gülümsedi ve Serkanın başına bir öpücük bıraktı. Ayrıldıklarında Ömer biraz şaşırdı.
Ö: Paşam niye ağlıyorsun? A-a görmeyeyim bir daha.
Deyip Serkanın yaşlarını sildi. Rüya Serkanın yaşlı gözlerini görünce o da dudağını büktü ve hıçkırdı.
D: A-a prenses? Sen niye ağlıyorsun bitanem? Gel bana bakayım.
Defne Rüyayı kucağına aldı. Islak mendille yemek olmuş ellerini sildi.
D: Ağlama yavrum benim noldu sana?
Rüya gözlerini ovaladı ve başını annesinin göğüsüne dayadı. İşaret parmağı ile Serkanı gösterdi.
SE: Ayy kıyama ben sana kardeşim benim.
Serkan Rüyayı kucağına aldı. Rüya da abisine sarıldı ve başını omuzuna yasladı.
R: Ab-b-b-b-b.
SE: Anaaaaaaaa abi dedi duydunuz mu?
Ö: Saçmalama oğlum her zaman ki garip sesleri işte.
R: Abu.
SE: Bak yine dedi.
D: Oğlum Rüya kendi dilinde bir şeyler diyor işte.
SE: Yahu abi diyor abi.
R: ABİ.
SE: Bakın bakın. Abi diye bağırdı.
Ö: D-Defne? Kız konuştu ya.
D: Ay güzel kızım benim ilk kelimesini de söylermiş. Yavrucum benim ya.
Ömer Rüyayı Serkandan aldı.
Ö: Kızım? Prensesim benim sen ilk kelimeni mi söyledin? Yerim ben senin yanaklarını, küçük burnunu yerim İplikçi güzeli. Oh.
Diye yanaklarını öptü.
R: Abi.
Ö: Abi diyen ağızın bal yesin.
SE: Yaaaa şimdi ilk kelimesi abi mi oldu? Abisinin sütlü kurabiyesi.
Rüya gülmeye ve Ömerin kucağında zıplamaya başladı.
