Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel idk

I have an plan! 'Damin ik heb een idee!' Zeg ik dan opeens. Hij kijkt me raar aan en vraagt dan wat het plan is. 'Kijk, ik heb het toen straks uit gemaakt met layla. Dus we gaan zo naar het ziekenhuis toe. Ik verstop me dan ergens en jij vraagt aan layla of je haar even kan spreken. Ik volg jullie dan en blijf me verstoppen zodat ik alles kan horen. Jij probeerd layla dan te versieren en vraagt haar of ze weer met je wilt. Dan kijken we wat haar reactie is Oke?' Zeg ik lachend. dit plan is gwn geniaal al zeg ik t zelf. Damin kijkt me aan met een grijns van hier tot Tokyo! 'Whahahah Let the game begin!' Roept hij dan lachend. Ik geef hem een highfive en zo lopen we samen terug naar onze auto's. Gelukkig heb ik mijn vrienden niet nodig gehad hier.

'Tallahz tot zo!' Roept hij en zo rijden we achter elkaar naar het ziekenhuis...

Layla:

Over 2 uurtjes mag ik naar huis gaan. Ik zit nu op mijn ziekenhuis bed voor me uit te staren. Ik weet niet wat ik moet doen. Het maakt me kapot zonder dat ik het door heb. Of nou ja, ik heb het wel door alleen wil ik het niet door hebben, snappen jullie dat??

Uhhhg waarom mijn leven, ik wouw dat mijn broer nooit was begonnen met dit werk want dan was dit ook allemaal niet gebeurt! Ik wad helemaal in mijn gedachte verstopt toen ik opeens een hand op mijn schouder voelde. Geschrokken draai ik me om en kijk ik recht in de prachtige ogen van Damin.

'Wat moet je Damin?' Vraag ik hem geïrriteerd. 'Uhhm, ik wil even met je praten.' Zeg hij terwijl hij met zijn hand  over mijn wang aait. 'Maar ik niet met jou.' Zeg ik bot en ik sla zijn hand weg. 'Alsjeblieft layla, ik wil alleen maar even praten.' Zegt hij Smeekent. Ik zucht luidt en zeg dat het goed is. Hij komt naast me op het bed zitten en pakt mijn hand vast. Ik trek gelijk mijn hand weer terug.

'Alsjeblieft layla, het spijt me echt voor die dag dat ik je uitgescholden had. Ik had dat nooit mogen doen.' Zegt hij onzeker. 'Ik heb je daar al lang voor vergeven.' Zeg ik terwijl ik hem recht in zijn ogen aan kijk. Hij legt langzaam een hand achter zich een beetje gezakt naar achter als je begrijpt wat ik bedoel. Ik kijk hem weer recht in zijn ogen aan. Wouw ik verdrink gwn bijna in zijn ogen. Maar khalids ogen zijn ook echt zo mooi.....

'Layla, hallo, layla gaat alles wel goed!?' Vraagt Damin terwijl hij mijn hand vast pakt. 'Uhh ja ik moest even ergens aan denken.' Zeg ik stotterend. Hij krijgt gelijk een grijns op zijn gezicht. 'Waar aan?' Vraagt hij lachend. 'Ooh gwn aan dunya.' Zeg ik zuchtend. Tja hij hoeft niet te weten dat ik aan hem zat te denken. (Het erge is dat ik niet eens door heb dat Damin mijn hand nog vast heeft.) 'uhm maar layla, ik.. Uhh.. ik houd echt van je en ik wil je niet meer kwijt. Alsjeblieft kom bij me terug. Ik kan niet zonder je!' Zegt Damin op eens en ik zie tranen in zijn ogen. Damin is al tijd al een gevoelige jongen geweest maar ik schrik er wel van om hem nu te zien huilen bijna. 'Ik wist het, ik wist dat jij niet zo maar met me zou willen praten Tfoee. Maar damin ik wil geen relaties met niemand meer. Klaar ik ben het zat, jongens zorgen alleen maar voor hoofdpijn en zo als ik het tot nu toe heb gemerkt blijft het toch njet voor altijd. Ooh en ik houd van Khalid niet van jou. Maar zelfs met hem wil ik niks want als hij mij njet vertrouwd heeft het geen zin meer.' Zeg ik huilend en ik ren de kamer uit. Maar als ik net langs de deur ben gelopen voel ik opeen 2 armen die me tegen zich aan trekken en me knuffelen. Als ik om hoog kijk zie ik Khalid staan. Ik kan het niet laten en knuffel hem terug. 'Habiba doe maar rustig, ik ben er voor je. En ik vertrouw je, alleen vertrouw ik Damin niet. Maar je bent en blijft mijn prinsesje!' Zegt Khalid ook huilend. 'Ik houd van je Khalid.' Zeg ik. 'Ik ook van jou
prinsesje.'

Pp Damin:

Fuck nooo is zij nou serieus??? Zij verkiest hem boven mij? Uhg... Oke dan maar. Als zij mij niet wilt is het zo. Maar we gaan zien of Xe nog terug bij me gaat komen......