Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 22 H

Pp Layla:
Het is nu 20:37. Ik zit zeker al meer dan 2 uur in mijn kamer alleen. Ik heb Khalid gekwetst dat weet ik..... maar mohiem. Ik heb honger dus ik ga naar de woonkamer toe. En ik zie Khalid dAar alleen op de bank slapen. Ik zeg eerlijk hij is echt schatig als hij slaapt....

Ik loop rustig naar hem toe en ga naast hem zitten. Ik geef hem een kus op zijn wang en maak hen wakker. Tja hij zag er te schattig uit. Ik moest hem gewoon een kus op zijn wang geven.

'Khalid wakker worden.' Zeg ik zachtjes terwijl ik hem heen en weer schud.

'Nog even!' Roept hij slaperig. Nou dat gaat dus niet gebeuren.

'Nee Khalid nu opstaan jij!' Zeg ik lachend terug.

'Nehee.' Oke als hij niet wilt luisteren moet het maar. Ik spring boven op hem en begin hem overal te kietelen.

Pp Khalid:
Ik wordt opeens wakker van iemand die op me springt. Als ik mijn ogen open doe zie ik layla op mij zitten.

Ze is me aan het kietelen maar ze weet niet dat ik daar tegen kan hahaha. Ik til haar op en leg haar op de bank neer. Nu zijn de rollen omgedraaid. Ik zit nu half op haar en begin haar te kietelen maar zoals ik al dacht kan zij daar niet tegen.

'Sto...stop kha..Khalid!' Gilt ze lachend. Maar ik ga gwn door met waar ik mee bezig was. 'Alsjeblief Khalid!'

'Zeg dan: Khalid ik hou van jou!' Zeg ik grijnzend.

'Whahahah jij spoort niet!' Oke dan niet he. Ik ga gwn lekker door.

'Khaliddddd!' Roept ze lachend.

'Zeg het dan!' Zeg ik lachend.

'Uhhhh... Khalid...ik... hahaha hou hahaha van hahah jou!' Schreeuwt ze lachend. Ik laat haar gelijk los en geef haar een kus op haar mond. Ze kijkt me verbaasd aan als ik mijn lippen van de hare los maak.

Wauw wat een vrouw zeg!! Ik weet het gwn zeker. God heeft haar gestuurd zodat ik ga veranderen voor haar!

Pp imad:
Ik kan Damin echt niet meer uitstaan! Hij denkt dat hij alles is. Maar als Layla morgen terug is gaan we zien voor wie ze gaat!

Wedde ze wilt niks van die zemmer meer. Hij gaat zien!

Layla is mijn mekteb!

Pp layla:
Khalid kust me weer. Wnr hij mij los laat kijk ik hem verbaasd aan. Ik zeg eerlijk ik vond het niet eens erg.....

Yeh kehba die ik ben. Tfoee. Nee maar kijk, ik heb gevoelens voor hem. Ik weet het zeker, maar ik weet ook dat het niet kan. Het mag niet.

'Uhh ik ga eten maken!' Zeg ik terwijl ik met een rood hoofd weg loop van hem en de keuken in ga. Gelukkig achtervolgt hij me dit keer niet. Ik kijk in alle kasten en uiteindelijk besluit ik om spaghetti te maken.

'Aan tafel!' Roep ik terwijl ik de woonkamer in loop met de pan.

'We zijn de enige!' Zegt Khalid dan. Lekker dan....... ik weet niet wat het is maar ik ben juist bang dat er wat tussen mij en hem gaat gebeuren.

'Ooh uh Oke!' Zeg ik stotterend. Ik pak 2 borden uit de kast en loop terug naar de tafel. Ik schep de spaghetti in de borden maar het gaat niet goed. Ik ben helemaal aan het trillen. Dat ziet Khalid ook waardoor hij mijn handen vast pakt.

'Wat is er habiba?' Vraagt hij bezorgt. Ik kan het niet meer volhouden en begin te huilen.

Khalid staat op en trekt me in een knuffel. Ik laat hem toe en sla mijn armen ook om hem heen en ga verder met huilen. Hij loop rustig met mij naar de bank toe en trekt mij op zijn schoot. Mij boeit het nu even echt niet dus ik leg mijn hoofd regen zijn borst aan.

'Sttt habiba. Doe maar rustig. Alles komt goed!' Fluisterd hij terwijl hij met zijn handen over mijn haren streelt.

Pp nassim:
Ik heb net 3 uur achter elkaar gewerkt. Pfff ik ben echt dood. Ik loop rustig naar binnen want ik hoor iemand huilen. Als ik bij de woonkamer aan kom schrik ik van wat ik zie! Khalid zit op de bank met Layla op zijn schoot.

En Layla is helemaal overstuur. Hij probeert haar rustig te krijgen en knuffelt haar.

'Sttt. Habiba doe maar rustig. Alles komt goed!' Hoor ik hem zeggen. WoW dit had ik dus echt nooit van hem verwacht...

Khalid moet wel heel veel van haar houden als hij zo doet. Hij toont zelfs geen emoties meer voor zijn eigen familie! Het zou me niet verbazen als die twee uiteindelijk nog samen zouden eindigen ook. Maar ik sta hier nu al te lang te staren. Dus ik loop naar mijn eigen kamer toe. Ik gun ze wel wat privacy...

Hoe kan iemand in amper 3 weken zo erg veranderen?

Pp Khalid:
Ik kan er niet tegen om haar zo verdrietig te zien. Ik zie er echt tegen op om haar morgen terug te geven aan haar broer! Ik kan het niet......

ik heb mijn vrouw gevonden en nu wil ik jaar niet meer kwijtraken. Ik ga er alles aan doen om haar de mijne te maken! Al wordt het het laatste wat ik doe!

Layla is uiteindelijk inslaap gevallen op mijn schoot. Echt schattig hoe zij slaapt. Ik til haar voorzichtig op en breng haar met gemak naar haar kamer toe. Als ik haar heb neer gekeft geef ik haar een kus op haar wang en ga haar kamer uit. In de gang aangekomen staat nassim opeens naast me.

'Ewa nassim hoe lang ben je al hier?' Vraag ik voorzichtig.

'Ooh gwn, sinds het moment dat jullie stonden te knuffelen en zij aan het huilen was.' Zegt nassim lachend terug.

'Waarom lach je?' Vraag ik heb verbaasd.

'Omdat je gelijk had! Je houd echt van haar dat kan je zo zien. Alleen moet je wel onthouden dat ze morgen terug naar haar broer toe gaat.' Zegt hij streng.

'Ja ik weet het.......' zucht ik.

Wat gaat Khalid doen?

En wat vinden jullie:
- layla&khalid❤️
-layla&damin💜
-layla&imad💙

Bij de 5 stemmen ga ik verder xxx