Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 28 h

Ik sijn naar Khalid dat hij stiekem naar haar toe moet lopen. Layla heeft niet door dat Khalid gewoon achter haar staat tot dat hij zijn armen om haar middel heen legt en zijn hoofd op haar schouder. 'Khalid. Wat doe je! Samir kan ons zien.' Zegt ze terwijl ze zich omdrijt. 'Ik weet het al!' Zeg ik lachend terwijl ik de kamer weer uit loop. Als ik mijn zusje gelukkig zie ben ik dat ook!❤️

Pp layla:

'Wat bedoelt hij met ik weet het al?' Vraag ik Khalid verbaast.

'Uhm, ik heb met Samir gesproken en hij heeft mij toestemming gegeven om met jou te zijn.' Zegt hij dan lachend. Ik weet niet wat ik moet antwoorden want ik weet niet precies wat ik er van moet vinden.

'Waar denk je aan?' Vraagt Khalid als ik niet antwoord.

'Ooh gwn, dat het apart is dat hij toestemming heeft gegeven want dat zou hij normaal nooit doen.' Zeg ik bedenkend. Hij kijkt me opeens geschrokken aan.

'Bedoel je nou dat je er niet blij mee bent.' Vraagt hij dan terwijl hij me recht in mijn ogen aan kijkt.

'Jawel tuurlijk wel!' Zeg ik snel terwijl ik hem kus. Na een eeuwigheid laat ik hem los.

'Wauw...' is het enige wat hij kan zeggen. Ik begin te lachen en loop naar mijn bed toe.

'Khalid kan je een dokter halen om te vragen hoe lang ik hier nog moet blijven?' Vraag ik hem. Hij knikt en loopt de kamer uit.

'Zo mevrouw Layla el(...). U mag als u wilt dalijk het ziekenhuis al verlaten. U moet alleen nog de ontslag papieren tekenen en dan mag u naar huis toe.' Zegt de dokter tegen mij. Alle boys zitten bij me in de kamer op stoelen of ze staan. Ik zit al aan gekleed in mijn eigen kleren.

'Ja graag. Waar zou ik die papieren kunnen halen en onder tekenen?' Vraag ik dan. 

'Doe worden over een half uurtje gebracht.' Zegt de dokter en hij loop de kamer uit.

'Zo jij hebt zin om hier weg te gaan!' Zegt Damin lachend.

'Haha ja tuurlijk! Als je in zo een gare kamer moet liggen en vies voedsel moet eten wil je graag weg ja!' Zeg ik lachend.

' a tamza, dat is ook echt het enige waar jij aan kan denken hè?' Zegt Khalid lachend.

'Niet waar. Maar ff serieus Samir. Wat gaat er nu gebeuren? Gaan we terug naar Nl of blijven we in franca?' Vraag ik verontwaardigt aan Samir.

'Uhm layla, het is in nl niet meer veilig voor ons. Dus we moeten hier blijven. Maar de vader van Dunya zit ook in de problemen dus zij komt vanavond ook naar hier. Ze blijft hier tot dat wij terug gaan naar nl. Dus jullie beginnen morgen allebij op jullie nieuwe school.' Zegt hij in een keer.

'Wacht wat?! Zeg aub dat dit ene grap is! Ik wil naar huis Samir. Ik wil niet naar een nieuwe school en ook nog eens in een facking ander land! Ik kan niet eens goed Frans!' Roep ik boos.

'Ewa doe rustige we hebben geen andere keus. Het is dat je Khalid heb weten in te palmen maar anders lag je nu al lang in je graf.' Zegt souf.

'A hmar waar bemoei jij je mee? Heb ik jou wat gevraagt nee!' Zeg ik boos terwijl ik op sta. Ik wil de deur uit lopen als Damin me opeens stevig vast pakt.

' layla alsjeblieft doe rustig schat.' Zegt hij tegen mij.

'Kifesh schat?! Kowed van mij!' Zeg ik boos terwijl ik hem weg duw. Ik loop huilend de kamer uit en ga naar de meide wc. Waarom ?

Because i❤️u. Hier een nieuw klein deeltjes morgen komt het echte vervolg. Dat is haar eerste school dag!😘