Deel 31

2.3K 139 16
                                    

Ik denk dat we even uit elkaar moeten.' Zegt hij dan uit eindelijk. 'Nee nee Khalid dat kan je me niet aan doen.' Zeg ik terwijl ik hem vast pak. 'Ik moet even na denken.' Zegt hij dan. Ik ga huilend zitten op een stoel. Maar dan voel ik opeens een kus op mijn wang. Als ik op kijk zie ik dat het Khalid is. Ik kijk hem raar aan als hij gehurkt voor me komt zitten. 'Layla aub njet huilen. Ik wil alleen even kunnen na denken. Dat is het enige.' Zegt hij terwijl hij met zijn hand door mijn haren heen gaat. 'Aub Khalid doe dit niet.' Zeg ik en ik kijk hem recht ik zijn ogen aan. 'Ik kom over een paar dagen naar jou huis. Dan gaan we goed praten maar ik moet nu echt gaan.' Zegt hij terwijl hij weg loopt. Ik blijf hem na kijken tot dat hij de deur uit gaat....

Pp layla:

Ik laat mezelf op de grond vallen met mijn handen voor mijn gezicht. Waarom, waarom ik?! Ik wil dit niet nooit gaat jets goed bij mij. Ik zit een tijdje te huilen op de grond als ik op eens een warme hand op mijn schouder voel. Ik durf niet te kijken wie het is dus houd ik mijn handen voor mijn gezicht. 'Schat alles komt goed.' Zegt de stem van Damin op eens tegen me en hij trekt me tegen zich aan. Ik probeer me los te maken maar dat lukt njet aan gezien hij veel sterker dan mij is. 'Blijf van mij af. Jij verpest alles!' Roep ik terwijl ik hem op zijn borst sla. 'Layla war is er aan de hand?!' Roept Samir op eens terwijl hij mij uit Damins handen haalt en mij in zijn armen neemt. 'Khalid.' Zeg ik huilend maar verder kom ik niet. Samir fluistert gelijk in mijn oor dat hij wel met Khalid gaat praten.

Damin:

WoW ik had njet verwacht dat dit haar zo erg zou raken. Het doet mij zelfs pijn om haar zo te zien maar het moet als ik wil dat ik en zij gaan eindigen. Souf en imad geven mij een dodelijke blik terwijl Samir layla knuffeld. Tfoe wat heb ik gedaan?! Ik wil dat ze met mij gelukkig wordt maar ik maak haar juist verdrietig. Ach ja wat kan ik er nu nog tegen doen. 'Layla het is niet helemaal mijn fout hoor.' Zeg ik dan uit eindelijk tegen haar. De jongens kijken me allemaal verbaasd aan. 'Wat zeg jij?! Het is wel jou schuld. Jij kust mij Rn dan denk je dat het mijn fout is?' Roept layla verontwaardigt. ' ja het is zeker ook jou fout want jij kuste me terug.' Zeg ik lachend en dan loop ik naar buiten. Hahahaha zij is nog lang niet van mij af. Ik loop naar mijn auto toe en rij naar huis.

Thuis aan gekomen( het huis ik franca van Samir en layla). Ik loop zo snel als ik kan naar mijn kamer en haal een gun uit mijn bed. Ik ga Khalid eens uit de weg ruimen. Op naar Khalid......

Khalid:

Hoe kan ze mij dit aan doen?! En nog met haar ex ook. Ik weet dat het njet helemaal haar fout is maar ik zag haar hem ook terug kussen sus het is niet alleen zijn fout. Maar als nog. Hij gaat zien. Ik ga zorgen dat hij nooit meer in haar buurt durft te komen let maar op! Ik zit nu in mijn auto en ik rij de op rit van mijn villa op. Ik ren gelijk naar binnen en ga naar de wapen kast. Ik heb altijd een wapen bij maar moet wel een hele goeie hebben want Damin is iemand die op de een of andere manier altijd weet terug komt. Als ik een goeie gun heb loop ik de deur weer uit. Op naar Damin.....

Klein deeltje maar ja.......❤️

Is  dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu