Casanova Princes turn into Princesses

Chapter Twenty Six

Chapter Twenty Six

Chihara's POV

Ayoko talagang pumunta dito at makita si Daddy, Pero I have no choice. Mga adik kasi 'tong mga 'to eh! Pag ako lang talaga mas mapahamak dito. Ewan ko na lang!

Ah nga pala, Just so you know.. Wala na akong nanay. I only had one dad who never really had a time for us. And he's also a businessman. Isang kilalang businessman sa buong mundo lalo na dito sa pilipinas. Presidente siya ng kompanya namin at ang lolo ko naman ang chairman na mas kilalang kilala sa buong mundo talaga at may kuya din ak na two years naman ang tanda sa akin at next in line para sa pwesto ni Papa. Ang totoo nga nyan eh puro kami lalaki noon. Pero ngayong babae na ko, h'wag na kayong magtaka kung anong magiging turing nila sakin. But still gagawin ko pa din ang lahat ng makakaya ko.

Okay. Here we are. Knocking on Hell's Door este to my Dad Office's door.

"Come in." sabi nya. Edi pumasok na agad ako.

"Dad." Pabulong na bigkas ko.

"Dad? Teka, Anak ba kita sa labas?" sabi nya ng nakataas ang kilay.

At agad akong napahampas ng kamay ko sa mukha.

"Dad! Ako po si Jeremy, Ang anak nyo." sigaw ko naman.

"I'll call the guards if you don't stop that nonsense thing."

"No dad! Ako nga talaga 'to."

"Kung ikaw talaga ang anak ko, Bakit babae na ang anyo mo ngayon? Nagpa-Sex change and Plastic surgery ka ba? What is it now? Are you gay??"

"Hell no! Pinarusahan kasi kami at ginawang mga babae. But if you're still not contented and convienced then I'll give you some proofs!"

"Go ahead then." walang gana niyang sagot.

"The password of your secret document is ******* Am I right?"

"How did you—" at bigla syang napatayo.

"I told you. I'm your son, Jeremy." sagot ko lang.

"Well, What do you want me to call you then?"

"Uhmm Chihara?"

"Well Chihara or Jeremy or whatever it is. I'm sorry pero wala ka pa ring magagawa para sa pamilya na 'to. Sabihin na nga natin na babae ka na nga. Pero may naitulong ka ba sa kompanya natin? Wala naman diba? Saka ka na bumalik ka na dito kung handa ka ng tanggapin ang mga responsibilidad mo.." sabi nya sabay upo at tumingin sakin ng seryoso.

"Wait! Tanggap mo naman ang katauhan ko diba?!"

" Oo, Pero hindi pa rin kita matatanggap bilang anak ko sa ngayon. So you may go now .."

"How dare you Dad! Ever since nung namatay si Mommy ganyan ka na sakin! I'm still your son! No. Your Daughter now! Parte pa din ako ng buhay mo!" Tapos napaiwas lang sya ng tingin sakin.

"Great! Just Great! Ito ang dahilan kaya ayokong pumunta dito't makita kayo eh! Wala pa din kayong pinagbago! Well in-inform ko lang naman kayo kasi I know karapatan mo pa rin malaman lahat. Thanks again Dad!" sigaw ko lang saka nag-walkout.

Hindi ko man lang namalayan na umiiyak na pala ako habang papalabas ng kompanya. Paano? Sobrang sakit kasi eh. Sana naging anak na lang ako ng iba. Kahit salat sa kayamanan, okay lang. Kaysa naman hindi masaya! Sana kaya kong baguhin yung buhay ko. Gusto ko na lang maging babae at makalimutan ang past ko. Sana ibang tao na lang talaga ako. Ayoko ng ganto. Ayoko talaga!

"Uhm. Miss, Why are you crying?" tanong sakin bigla ng isang lalaki.

"Ah wala lang po." sagot ko lang at nang mapatingin ko sakanya eh bigla na lang ako nagulat sa nakita ko.

Holy Fck! Kuya Kier?! Damn! Anong ginagawa ng kumag na 'to dito?! May pasok sya diba? Ouch naman. Wrong timing pa! Ah No! Kahit sabihin ko pa yung totoo sakanya eh wala ding mangyayari. Kaya Takbo naaaaa!

At napatakbo agad ako ng mabilis.

"Hey! Wait lang Miss! Yung CellPhone.. Mo~"

Naku Sorry Kuya! Kasalanan talaga ni Daddy 'to eh! Panira sya ng araw! Tsk. Makikipagkita na nga lang ako sa mga babaeng lokaret na yun.