robots in basketball || kuroko no basket

-19-

Bu şarkıyı çok seviyorsunuz biliyorum ben de seviyorum hadi dinleyin.

-----

" Bakın Shira eğer ikisini de kesmeye gitmediyse ahan da... " Aomine parmağını yaladı. " ...şuraya yazıyorum- "

Tam masaya sürecekken Akashi yaslandığı yastığı sert bir şekilde ona fırlattı.

" Masada tek bir leke bile oluşursa, ben seni keserim Daiki. "

" Niye ki lan? " dedi Kagami. " Sonuçta ağızlarını burunlarını kırdık. Bence o kadar kötü bir şey yapmaz. "

" Sen onu tam olarak tanımıyorsun galiba, Kagamicchi. "

" E peki ne yapacağız? "

" Umarım Akira-san benim için başını belaya sokmaz. " dedi Kuroko, bir çocuk gibi koltuğun kenarına sıvışmışken. Bu nedenle birkaç dakikadır başını koltuğun kenarına yaslamayı düşünen Kagami, onun orada olduğunu fark ederek bundan vaz geçti.

‘’ Ha. ‘’ Aomine alayla güler gibi bir ses çıkardı. ‘’ Ha ha. Akira-san senin için başını belaya sokmazmış. Geri zekalı niye dövülüyon madem- ‘’

O ana kadar olaya hiçbir şekilde dahil olmayan Murasakibara, Aomine’nin sırtına öyle bir vurdu ki Aomine koltuktan yere takla atarak indi. Ama bu Kuroko’nun kaşlarını –ne kadar acı verse de- çatıp yere yapışmış olan genç adama bakmasını engellemedi. Üstüne üstlük Akashi de koltuk değneğiyle onun kafasını dürtüp tuzunu biberini ekti.

‘’ Bir daha bu konu hakkında konuşursan bunu burun deliklerine sokarım. ‘’ dedi Akashi, oldukça normal bir şekilde.

‘’ Ben şaka yapmıştım… ‘’

‘’ Hah, Kuroko. Şunu da yapıştırırsam tamam. ‘’

Midorima Akira’nın düzenlediği özel ilaç deposundan geliyor olmalıydı ki elinde kendi parmak sargılarından büyük bir sargı vardı. Sağlam olan elinde, bir de sünger ile beraber tutuyordu. Tabii ki Midorima her şeyin yanında tıp eğitimi de almıştı.

Kuroko gözlerini kaldırıp Midorima’ya döndü.

‘’ Merak etme, acımaz bu sefer. ‘’ Dizinin üzerine çöktü. ‘’ Kagami bir işi düzgün beceremediği için tentürdiyotu boşaltmış yarana ama uyuşmuştur böylece. ‘’

‘’ Benim ne suçum var lan?! ‘’

‘’ Hepsi Kagamicchi’nin suçu. ‘’

Araya köstek olup hepsinin arasını bozmaya bayılan Kise’yi, Kagami sert bir yastık atma fake’iyle kandırdı.

Midorima süngeri ve bandı yarasına yapıştırdığında Kuroko gerçekten de acımadığını fark etmişti. Tam karşısında görünen oturma odası boy aynasında kendisini görebiliyordu artık. Dudağının kenarında ince bir yara bandı, kafasında ise büyük bir tanesi yer alıyordu. Yüzünü temizlediği için kan yoktu ama gözünün altı mosmordu. Pek ağır bir yara olmasa dahi beyaz teninde aniden kendisini belli etmişti.

İlk dayağımı da yemiş oldum böylece.

‘’ İyi oldu. ‘’ dedi Kise, ona bakıp başını sallayarak. ‘’ İyi oldu, Kurokocchi. Kötü görünmüyor bence. ‘’

‘’ Bence de, Kuro-chin. ‘’

‘’ Birkaç güne acısı geçer. ‘’ Midorima ayağa kalktı.

Aomine toparlanırken homurdandı.

‘’ Siz bunu bir de Shira’ya sorun. ‘’

O anda birden kapının deliğine alışılmış bir şekilde hızla bir metalin kaydığını duydular ve refleksle hepsinin başı kapıya döndü.