robots in basketball || kuroko no basket

-17-

Şarkıyı son bölümlere doğru da açabilirsiniz, yazdım zaten oraya, size kalmış. Başta bir bölüm için de açabilirsiniz.

---

’ Onu öldürmeliydim. ‘’ diye hiddetle homurdandı Akashi, ameliyathanenin önüne doğru yürürlerken. Bir yandan da parmaklarıyla canlandırma yapıyordu. ‘’ Onun kafatasına parmaklarımı sokmalı- işte böyle, ve beynini akıtmalıydım. Bana izin vermeliydiniz. ‘’

‘’ Ben ellemedim. ‘’ Aomine masummuş gibi ellerini kaldırdı. 

‘’ Ne? Akashi, sen deli misin? Bir de seninle mi uğraşacaktık? ‘’

Midorima önünde yürüyen Akashi’ye ters bakışlar yollarken Kise dudaklarını büzüp omuz silkti.

‘’ Akicchi’nin bu hale gelmesinin sebebi o adam. ‘’

‘’ Siz bücürler fazla tehlikeli yetişiyorsunuz. ‘’ dedi Hyuuga. Hepsine bir bakış attı.

‘’ Neyse ne. ‘’

Ameliyathane’nin ağzına geldiklerinde ilk başta her şey normal görünüyordu, kapının üzerindeki ışık yanmıyordu. Hepsi yavaşça koltuklara yayıldılar.

‘’ Alex-san ve Riko-san ne yapıyorlar acaba? ‘’ dedi Kuroko, başını kapıya doğru uzatarak.

Hiç birinden tepki gelmedi.

‘’ Adamın bizim deli olduğumuza inanması iyi oldu. ‘’ Kiyoshi başını arkaya attı. ‘’ Bir de bununla nasıl uğraşırdık, bilemiyorum. ‘’

‘’ Evet ama gerçekten korkmuş gibiydi. ‘’

‘’ Artık doktor kaçırmadık da demeyiz. ‘’

‘’ Sessiz olun, birileri duyacak. ‘’

‘’ Acaba içeride neler oluyor- ‘’

Demeye kalmadan ameliyathanenin kapısı aniden açıldı ve akın akın hemşireler önden koşturmaya başladı, boyunlarındaki steteskopların zıplayıp durmasından bile ne kadar telaşlı oldukları anlaşılabiliyordu. Hepsi ayağa fırlamış bir şekilde neler olduğunu anlamaya çalışırken arkadan bir sedye göründü.

Sedyenin üzerinde siyah bir ceset torbasına aceleyle yerleştirilmiş bir ceset vardı. Sedyenin üzeri her yere sıçramış kanla doluydu, torbanın bir ucundan da hala kan yerlere akmaya devam ediyordu. Arkasından birkaç hemşire sedyeyi telaşla ittirdiler.

Bir ceset.

Bunu fark etmeleri biraz uzun sürdü.

Önlerinden geçtiği birkaç saniye boyunca hepsinin gözleri telaşla büyümüştü.

‘’ A-Akira-sama! ‘’ dedi Midorima, konuşmayı unutmuş gibiydi. Sanki birisi boğazına bir bıçak saplamış ve orada bırakmıştı. Uzanır gibi elini kaldırdı ama hiç ulaşamadı.

Akira-sama’nın ameliyatta olduğu sürede neden içeriden bir ceset torbası çıktı? O Akira-sama değil, değil mi?!

‘’ HEMŞİRE! ‘’ Aomine hızla koşarak hemşirelerin birisine yetişti. ‘’ Bize bilgi vermeyecek- ‘’

‘’ Üzgünüm, kimseye bilgi veremeyiz. ‘’

‘’ LAN NASIL VEREMEZSİNİZ! ‘’ Hemşire önünden koşarak sıyrıldığında Aomine dizlerinin bağının çözüldüğünü hissetti, yavaşça dizlerinin üzerine çöktü. ‘’ Shira… Shira mıydı lan o… ‘’

‘’ Aomine, ayağa kalk. Belki biz yokken- ‘’

‘’ NASIL BİZ YOKKEN?! ALEX-SAN VE RIKO-SAN HANİ ÇARESİNE BAKACAKLARDI?! SHIRA’NIN AMELİYATHANESİNDEN ÇIKTI O CESET! ‘’