You hold the Cheeto to my heart

6. Ren voor je leven, eh, je team.

6. Ren voor je leven, eh, je team.

(Ik las net een gedeelte van het vorige hoofdstuk terug en was echt zo van: heb ik dat geschreven?? Het is echt reteslecht😂😂)

'Hij is je, ehhhh, wat?' Vraagt Chris verward. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Ik lach. 'Lol, nee! Geintje joh,' ik wuif hem toe. 'Ik ken hem van school.' William loopt langs Chris en Chelsea heen en Chelsea's entourage deint een stap achteruit. Ze kijken hem angstig en met afschuw aan. William rolt met zijn ogen en steekt zijn middelvinger naar ze op. 'Bitches,' mompelt hij. Dan loopt hij richting de gang. 'Hey Pinokkio!' Schreeuw ik hem toe. Ik kom bijna niet uit over al de heisa om ons heen. Toch hoort hij me en draait zich om. 'Ik heb nog een etentje van jou te goed.' Hij kijkt me vragend aan, maar dan begrijpt hij het. 'Komt goed, schat. Die heb je inderdaad nog wel te goed nadat wat ik je heb aan gedaan. Ik kom je morgen ophalen om zes uur. Oh en ik zorg dat er genoeg ijs is, om je hoofd koel te houden.' Hij knipoogt naar me en draait zich dan om en loopt de gang in. 'Maar je weet niet eens waar ik woon!' Roep ik hem nog na. 'Daar heb je het internet voor!!' Antwoord hij en weg is ie.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Na me nog wel vijftien keer doodgeschrokken te hebben, is het dan eindelijk over. We zijn het spookhuis uit. En ik moet toegeven, die disco maakte het eigenlijk wel wat sfeervoller. Ik mocht heerlijk voorop gaan lopen, want Chris wilde dat wel, maar Chelsea trok hem naar zich toe en commandeerde hem bij haar te blijven, zodat ze zich veilig voelde. Chris stemde er mokkend mee in, hij liet zich wel erg makkelijk beïnvloeden door dat wicht -eh nee- varken, Bella. Aan een van de tafels zitten Ziva en Matt. Ziva zwaait naar me als ze me ziet aankomen lopen. Ik wil net vragen hoe ze in watervalsnaam zo snel door hadden kunnen lopen, als mijn telefoon gaat. Ik kijk op het schermpje. Het is Nora. Snel neem ik op.

'WAAR BLIJF JE??' En meteen hou ik de hoorn vijf meter van mijn oor vandaan. 'Hai, Nora. Eh, waar heb jij het over?' Ik probeer na te denken waar ik op dit moment zou moeten zijn. Als het me te binnen schiet zegt Nora gelijk wat ik denk: 'DE FRIKING WEDSTRIJD VERDOMME. HET IS HEEL BELANGRIJK VOOR EMIEL. JE HAD BELOOFD TE KOMEN! JE BESTE VRIENd SPEELT EN HIJ HEEFT JE NODIG. JE MOET HEM STEUNEN. HIJ IS JE BESTE VRIEND TENSLOTTE.' Ze klinkt verontwaardigd en boos. 'Nou, dat heeft hij de laatste tijd niet erg laten blijken.' Breng ik er tegenin en ik kijk naar de mensen waarmee ik hier ben; een superaardig meisje, dat alleen een beetje snel crushes ontwikkelt, de vriend van de Badboy, de Badboy zelf, enigszins met tegenzin vermoed ik toch, en drie oersaaie breinloze varkens.
Misschien moet ik toch maar gaan. Ik had het tenslotte beloofd. En ook al ben ik boos op hem, ik weet dat ik dat niet mijn hele leven zal blijven. Ik moet hem proberen te steunen. Dit is zijn passie. Het kost alleen gewoon zoveel tijd. En die tijd gaat allemaal ten koste van onze vriendschap.
Ik zucht en zeg dan: 'goed. Ik kom eraan. Hou een plek voor mij en mijn gezelschap vrij.' Ik sta op het punt om op te hangen als ze vraagt:' jij en welk gezelschap precies?' Ik ren de scenario's door mijn hoofd over wat er kan gebeuren als ik haar vertel dat ik met Chris op stap ben, zoals nog meer geschreeuw, een doodse stilte, de monotone piep omdat ze heeft opgehangen, de playing it nice manier, die eigenlijk nog het ergst is. Maar bedenk dan dat ik niet wil liegen en dat hij een stalker is. 'Met Ziva, een vriendin van mij. En met Chris en zijn vriend en een groepje meiden die Chris kent.' Er volgt een kort stilte. 'Komt voor mekaar!' En dan hangt ze op. Ik herkende aan haar stem dat ze gekwetst was, maar dat ze het ook niet erg vindt. Hopelijk, althans.

'Oké, nieuwsflash mensen. We gaan naar de wedstrijd.' Ziva springt meteen op. 'Oh shit! Helemaal vergeten. Ik leid de fanfare!!' Even blijft ze verstijfd staan. Ze weet niet wat te doen.
Dus doe ik het voor haar. 'CHRIS!' Gil ik. 'PAK DE AUTO. NU!' Hij rent al vooruit richting de uitgang. 'ZIVA. REGEL WAT JE MOET REGELEN. MATT. JIJ GRIJPT HET ETEN. PAK JE TELEFOON EN BEL JAMIE'S. WE ZIJN DAAR IN TIEN MINUTEN.' En dan gaat mijn blik naar Chelsea. 'En wat jullie betreft.' Stel ik en wijs naar hun groepje. 'VOOR JULLIE IS ER GEEN PLEK. JULLIE ZITTEN NIET EENS OP ONZE SCHOOL. SORRY. GOTTA GO!'
Ik ren Chris achterna. Ziva belt met haar ene telefoon aan haar oor en met een andere text ze iemand. Ze rent, althans dat probeert ze, als een debiel de verkeerde kant op. Ik pak haar arm beet en leid haar de goede kant op. Matt zit al in de auto en Chris rijd net voor als wij aan komen rennen. 'Geregeld?' Vraag ik aan Matt als hij ophangt. Hij knikt. Ik stap in en commandeer Chris naar Jamie's te gaan. 'Het is een kleine omweg, maar als het goed is moeten we het kunnen halen voor de wedstrijd begint.' Bevestig ik als ik Ziva moeilijk zie kijken.