The Weird Commoner Is A Secret Agent (Slow Update Editing)

TWCIASA #50: Escape

Binigyan niya ako ng tubig. Hindi ko matanggap tanggap iyon dahil nga sa hindi ako makakilos.

"Tsk." Narinig kong sabi niya.

Siya na mismo ang nagpainom sa akin. Napabuntong hininga na lang ako. Marami akong tama sa katawan at mabuti na lang nakabandage ako.

Nagsimula akong magsalita.

"Why--"

Pero nung dumako ang tingin niya sa mga mata ko. Parang nawala lahat ng mga gusto kong sabihin. Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko kayang titigan siya ng matagal.

"Speak." Supladong sabi niya.

"B-B-Bakit ako nandito?" Nauutal ko pang tanong.

"Nawalan ka ng malay. Dinala muna kita sa clinic at pagkatapos dinala kita dito sa unit ko." Walang pag-aalinlangan niyang sagot.

'Hindi niya sinagot ang tanong ko? Hindi ko tinanong kung anong nangyari! Tinanong ko kung bakit ako nandito?!! Mahirap bang sagutin yon!'

"Ang t-tanong ko, bakit ako nandito?" Supladang sabi ko. Pero hindi pa rin mawawala ang kaba sa dibdib ko.

"I just want to talk to you." Diretsong pagkakasabi niya.

Napatingin ako ng diretso sa mga mata niya.

'He need to talk to me? Tama ba ang narinig ko? Para san pa?'

Sandaling katahimikan ang namuntawi. Pinagmamasdan ko siya, maging ang paggalaw niya at paghinga. Pero ang pagtingin sa mga mata niya ang hindi ko magawang gawin.

"Look at yourself." Panimula niya. Hindi man ako umimik tanging pagsasalita lamang niya ang gusto kong pakinggan. "The Weird Commoner is a Secret Agent." Napatigil ako sa ginagawa kong pakikinig para akong nalugmok. Halos paulit ulit iyong nag eecho sa loob ng tenga ko. Yung mabilis na tibok ng puso ko ay mas lalo ng bumilis. "Ano bang mapapala mo? Sa tingin mo ba, makakalabas ka pa dito, Zam Yuin?" Nakangising sabi niya. Tanging lunok na lang ang nagawa ko. "This is hell, Zam. Hell." Bulong niya sa tainga ko. "Kahit tumakas ka, mahahanap at mahahanap ka pa rin namin." Bigla siya tumayo. Pero nagsalita ako.

"Kapag ako nakatakas, sisiguraduhin kong lalabas ang baho ng University niyo." Tinapunan ko siya ng masamang tingin ngunit parang wala lang iyon sa kanya.

"Kung makakatakas ka." Supladong sabi niya. "I'll make sure, you'll die here." Sabay noon ay paglabas niya sa unit niya. Napabuga ako ng mahina. Para akong gumuho sa sinabi niya.

Kinapa ko ang bulsa ko. Mabuti naman at nandito pa. Pumunta ako sa contacts ko. Hindi ako nagpaligoy ligoy at nagtipa ng mensahe

To: Ace Sanchez

Escape.

Sent!

Akala niyo ba hindi ko makikilala itong John Dale Sanchez na ito? Half Brother siya ng pinsan kong si Patricia Fhaye Sanchez. Hindi ko lang alam kung bakit niya ako tinutulungan. Hindi ko alam ang motibo niya pero malalaman ko rin yon. In the right time.

From: Ace Sanchez

When?

To: Ace Sanchez

Kapag gumaling ka na.

Sagot ko. Kamusta na kaya siya. Buti na lang buhay pa siya ngayon. Hindi na niya ako nireplyan. Pagkatapos non ay umalis ako sa unit ni Jawrence. Ilang araw kong ipinagaling ang sugat ko. Mabuti na lang at magaling akong mag-alaga. Ilang araw akong absent. Mabuti na ang lagay ko ngayon. Nakipagkita ako kay Dale para pag usapan na ang planong pagtakas.

"May ranking next week. At doon tayo tatakas."

"Paano kung mahuli tayo?" Straightforward kong sabi.

"Edi plan B. Tss. Pinapangunahan mo agad eh. Malapit na ang ranking at panigurado sa battle field lang ang lahat. Doon ang atensiyon. At hindi nila maiisip na mayroong tatakas."

Pinagtuunan namin ang planong iyon. Masyado akong nagprepare. At sisiguraduhin kong hindi ako papalya. Makakaalis ako dito. Inimpake ko na lahat ng gamit ko. Nagkulong lang ako sa unit.

At dumating na rin ang araw na iyon. Ang pagtakas ko.

Sinabi ko na rin sa mga Agent na tatakas ako. Nung una hindi sila agree pero napapayag ko din. Sasalubungin nila ako.

Naririnig kong nagpupuntahan na ang mga estudyante sa battle field. Nang nakasiguro akong wala ng tao ay lumabas na ko dala dala ang maleta ko.

Dahan dahan akong umalis. Saktong nakita ko agad si John Dale. Pero pagpunta ko agad sa kanya.

*BANG*

Tumigil ang pagtibok ng puso ko. Nahinto ako sa paggalaw. Maging ang pagkurap ko ay nasa kanya lamang.

No.

Dahan dahan siya napaluhod.

At kitang kita ko si Jawrence sa likod niya at nakatutok ang baril kay Dale.

Lumapit ako kay Dale at sinalo siya. Lumalabas ang dugo sa bibig niya. Isa na namang tao ang napahamak dahil sa akin.

"T-T-Tumakas ka n-n-naaa.." Nahihirapan sabi utos ni Dale.

"P-Pano ka??!" Kahit papaano may naitulong naman siya sa akin.

"W-Wag mo na akong a-a-alalahanin...M-Malayo to sa bituka..." Nahihirapan na talaga siyang magsalita.

"U-Umalis ka n-na.." Umiiling iling ako. Nakaramdam ako ng matinding awa. Para siyang si Cj.

"Umalis ka na!" Sigaw niya. Tinulak tulak niya ako. Nakita kong papalapit si Jawrence. Masama ang tingin niya. Para bang papatay.

Tumayo ako. Tinignan ko rin siya ng masama.

'Minahal kita. Pero hindi ko hahayaang madurog ang puso ko dahil sa dami ng pinapatay mo.'

Inilabas ko ang baril ko. Itinutok ko sa kanya iyon. Walang alinlangan kong ipinutok iyon papunta sa kanya. Wala akong pakialam kung matamaan siya o hindi. Nailagan niya ang balang iyon. Mabilis na lumapit siya sa akin. Dala dala ang mababagsik na tingin.

"Sinabi ko na sayo. Hinding hindi ka makakatakas." Malamig na pagkakasabi niya. Tinirada ko siya isang sipa sa mukha pero nailagan niya iyon. Nagsunod sunod ang pag-atake ko pero ang wala siyang ginawa kundi umilag lang ng umilag.

Napansin kon nagsisipuntahan ang mga nasa ranking nagugulat sila sa mga nakikita nila.

Sumuntok ako pero marahas niya iyong kinuha at inilapit sa kanya. Bumulong siya sa tainga ko.

"Wala ka ng laban. Commoner. Hindi ka makakatakas."

Ginamit ko ang lakas ko para mapalayo sa kanya at sinalubong ng kamao ko ang mukha niya. Natuwa naman ako dahil tumama iyon. Nang malapit na ang mga kampon niya ay hinila ko si Jawrence at idinikit ko siya sa akin ng nakatalikod. Itinutok ko ang baril ko sa ulo niya.

"Lumapit kayo, patay ko tong pinuno niyo!" Sigaw ko. 

~To be continued...

OKAY! PABITIN MUNA HAHAHA SORRY NA POOOO. 

DON'T FORGET TO FOLLOW, VOTE, AN COMMENT. THANKS A LOTTTTTTT!!! 

-J e y v i d i v i