CHAPTER 16

306 30 7
                                    

CHAPTER 16: ALL OUT WAR





Ilang minuto na akong nakatayo sa harap ng salamin. Contemplating whether to attend the event or not. Ngayon ia-announce ang bagong gang group at wala man lang akong maramdamang excitement. Sa huli ay napagpasyahan ko ng lumabas.


I glance at myself in the mirror for one last time. Wearing an emerald dress with a long, narrow cut that almost reach my mid thigh. I smiled at my reflection. The bright and rich green color of the gown enhance my natural white skin. The stone at the upper part of the dress resemble elegance and the fitted style of it made my perfect curve bloom.


'This is me... before.'


Simula nang pumasok at mag-aral ako sa unibersidad na ito, simula ng tuparin ko ang pangakong binitiwan ko sa taong ako ang naging dahilan ng pagkawala ay nakalimutan ko na ang tunay na ako. Nakalimutan ko na kung sino ba talaga ako.


The carefree, bitchy and happy go lucky Claudette Vermont was gone.


Malungkot akong napangiti. One day I'll be Claudette again, the Claudette Vermont that was supposed to be.


Nang makarinig ako ng pagkatok ay agad ko ng kinuha ang pouch sa ibabaw ng drawer na katerno ng gown na suot ko.



"Wow! Ang ganda mo talaga kahit kailan." Namamanghang komento ni Lydelle pagkabukas ko ng pintuan.


Bahagya nitong sinuyod ang kabuuan ko at umikot sa akin habang kinikilatis ang aking damit na suot.


Nang muling bumaba ang tingin n'ya sa slit ng aking gown ay marahan n'ya itong hinila.


"Taray! Lakas maka revealing." Dagdag komento nito at saka walang kahinhin-hinhing tumawa. Pinagtaasan ko lang s'ya ng kaliwang kilay pagkatapos ay nauna ng humakbang sa kan'ya papalabas.


"Teka sandali!" Sigaw n'ya at tinakbo ang distansya sa pagitan naming dalawa.


Bahagya akong napailing ng hindi man lang nito naisip na nakasuot siya ng napakataas na heels sa paraan ng pagtakbo n'ya.


"Ui! Hindi mo man lang ba ako pupurihin sa gown na suot ko?" Nakanguso nitong tanong matapos iangkla ang braso niya sa akin.


Sa totoo lang ay bumagay sa kan'ya ang beige gown na suot n'ya. Mas pumutla ang kulay ng kan'yang balat at mukha siyang inosente sa suot.


Sumasayad na sa sahig ang kan'yang gown at talagang natatakpan nito ang kan'yang paa, but that's what made her more beautiful.



"Wala namang nagbago sa'yo. You just wear gown and put make ups, but still walang na-enhance sa'yo." I lied, because she's like an epitome of innocence with a pure beauty.


"Ang bad mo talaga! Hmph! Porket ang ganda ganda n'ya eih." Bulong n'ya na nakaabot naman sa pandinig ko. Hindi ko na lang s'ya pinansin at nagpatuloy na sa paglalakad.


Nang makarating sa venue ay eksaktong magsisimula na ang event. Ang kasabay kong si Lydelle kanina ay bigla na lang nawala sa tabi ko.


"And to formally open our event, I want to give the stage to Mr. Maximillian Alcantras." Energetic na saad ng emcee. Nakangiting umakyat sa stage si Max.


"Ladies and gentlemen, we all know that I'm not into speech so to open our event let's have a toss." Simpleng sabi nito, but girls at my side keep giggling and blushing. Well Max Alcantras on his 3 piece suit is undeniably perfect. It made him hot and sexy at any aspect.


Even I, myself, can't help but to adore him more, but I know my place. There is Jared outside the University holding his grudge that I need to pay.


"Are you enjoying the party guy?"


Malakas na tanong ng MC na sinagot naman ng sigawan ng mga tao.


Almost everyone are holding a glass of wine, some are even drinking a beer on the battle but they still manage to stay classy and sobber.


"And now, I am inviting the five members of the new gang group on stage who will be joining Alpha Black Stone on the upcoming Annual All Out War as the celebration for our school foundation day!"


"What?" Everyone was shock and terrified. A sudden jolt of electricity rush over my body as fear conquer my being.


Kahit ang limang bagong miyembro ay nabigla. They can't even made it on stage. They just stood still while processing the information.


'An all out war.' Bakit kailangan na magkaroon pa ng ganoon?


All out war means bloodbath, deaths and grieving.


"Bakit may gan'yan pa? At bakit ngayon lang 'yan ipinaalam sa amin? That's bullshit! " Hans bursted as he threw his wine glass on stage, but the emcee did not seem to bother.


"That is my order and everyone who'll defy will face death."

Biglang natahimik sa buong function hall, even the breathings didn't made any noise.


The known Empress; Aphrodite Smith in her bloody red gown is standing right infront of the stage, holding a pistol.


"But Empress, Don't you think it's too dangerous?" One of the student council questioned.


Agad nanlaki ang mga mata ng ibang estudyante. Kinukwesyon ang kapangahasan na ginawa. But for me, for a second, nagawa kong humanga sa katapangan na kan'yang ipinakita.


"Ohh, Ofcourse it is."


I was about to butt in when Mia suddenly covered my mouth with her hand. I looked at her confused and my eyes widen when I heard a loud bang.



"But talking back at me is more dangerous. Dangerous than hell" She said mercilessly habang hinihipan ang dulo ng baril na kan'yang ginamit.


Mabilis na gumapang ang takot at kaba sa aking katawan ng makitang nakabulagta at walang buhay ang estudyante na kanina lang ay hinangaan ko sa kalakasan ng loob na meron s'ya.


Mia just shook her head at me.


Walang kumibo kahit isa na parang walang nangyari, nanatili lamang ang lahat na focus sa tao sa unahan.


I can't help but to felt pity for the poor guy.



"Miss Vermont!" Malamig ang boses na tawag nito sa akin. Bigla akong nanlamig at kinabahan. Shit!


"Are you with us?" Buo ang tinig nitong tanong. Hindi ko pa rin magawang mahanap ang boses ko kaya ang marahang pagtango lamang ang aking nagawa.


Isang matalim na tingin lamang ang iginawad n'ya sa akin.


"Clau! Oh my god! You're making me nervous. Bakit kasi hindi ka nakikinig. She's the Empress for petes sake and she means death, in a way you can not imagine." Mahinang singhal sa akin ni Mia na talagang kami lang ang makakarinig, but I just ignore her at nag-pokus na sa nagsasalita sa unahan.



"As what I am saying, the annual all out war will be joined by different schools and universities under our management. The school school standing will have their reward. In this game, there are only 2 options. It's either you'll kill or you will be killed. "


Ang dami n'ya pang sinabi but I had enough. How cruel they can be?


Paano nila nagagawang paglaruan ang buhay ng isang tao at ituring na isa lamang itong pang-aliw at pampalipas oras?


Paano nila nakakayang gumawa ng laro kung saan buhay ang nakataya?


All out war is a survival game kung saan kailangan n'yong magpatayan para mabuhay. It is a game in where do mercy is nowhere to be found.












HAPPY READING 😘

WHO ARE YOUWhere stories live. Discover now